คือ เรากับเขาได้แยกย้ายกันไปเติบโตตั้งแต่เดือนเมษายนแล้วเวลามันก็นานพอที่จะทำให้เราลืมคนๆนั้นได้แล้ว
แต่ทำไมเขายังอยู่ในใจตลอด เรายังนึกถึงเขาตลอด ใจเรารู้สึกว่าไม่มีใครมาแทนที่เขาได้อ่ะค่ะรู้สึกว่าคงไม่มีใครดีเท่าเขาแล้วทั้งๆที่เราก็ไม่ได้จบกันด้วยดีนะคะ เราทั้งคู่จบแบบทะเลาะรุนแรงด้วยซ้ำคือเขาเป็นคนแรกที่คบนานด้วยแหละ แต่เราทั้งคู่ก็มีใหม่กีนไปแล้วนะคะ ก็คือต้องท้าวความว่าตอนยังมีกันอยู่เขาเป็นคนที่ดีมากในมุมของเรา เขาเป็นผู้ชายที่อบอุ่น ซัพพอร์ตเราตลอด เราว่าเขาก็เสมอต้นเสมอปลายดีนะแต่ในตอนนั้นเรารู้สึกว่าเราไม่ดีพอสำหรับเขาค่ะ เราเลยเริ่มถอยห่างจากเขาเพราะไม่อยากให้ความรู้สึกเราทั้งคู่เกินเลยไปกว่านี้ ตอนนั้นยอมรับนะคะว่ารู้สึกดีเราไม่ได้รู้สึกรัก เราเลยตกลงว่าจะเลิกกันไปค่ะ จนเวลาผ่านไปประมาณ 2เดือน เขาก็ติดต่อมาอีกครั้งและก็มีเพื่อนเราเข้ามาช่วยพูดให้ด้วย เราเลยใจอ่อนและกลับไปคุยกันอีกครั้ง ครั้งนี้เราก็รักษาคนที่ดีอย่างเขาไว้ เราไม่ปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวอย่างที่ผ่านมามันก็มีปมในใจเราทั้งคู่ค่ะเพราะตอนนั้นเราทั้งคู่นอกใจกันค่ะ และครั้งนี้เราทั้งคู่ก็ได้บอกกันไว้ว่า เรื่องที่มันผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปครั้งนี้เราจะเริ่มต้นใหม่กัน จนเวลาผ่านไปก็คิดว่าทุกอย่าฃมันดีขึ้นนะ เราโอเคเลยแหละ แต่เรารู้สึกว่าทุกอย่างมันอิ่มตัวค่ะ เราเลยถอยมาอีกครั้งคือยิ่งอยู่ยิ่งร้องไห้บ่อยมากก จนตอนไม่มีกันแล้วก็ยังร้องให้เสียใจอยู่เลย 
พอผ่านไปไม่กี่อาทิตย์เขาก็มีใหม่ค่ะ คือตอนนั้นจากที่เราดีขึ้นก็กลับมาร้องไห้ฟูมฟายมากกว่าเดิม แต่เขาก็ยังอยู่นะคะเขาทักมาปลอบเราประมาณว่าเขาก็ยังรักเขาก็อยากเห็นคนที่เขารักมีความสุขไม่ได้อยากเห็นมาร้องไห้แบบนี้ เขายังดูเราอยู่ตลอดเขาไม่ได้หายไปไหนงี้ แต่เราเองก็พูดไม่ดีไปกับเขาจนมันจบแบบไม่ดีอ่ะค่ะ ละทำไมตอนนี้เรายังรู้สึกห่วงเขาอยู่เลยคะ อยากให้เพื่อนๆพี่ๆบอกอธิบายมาหลายๆมุมหน่อยค่ะ บอกในมุมของพี่ๆ