เราชอบคุยกับผู้ชายคนอื่นเวลาเหงา

คือว่าเรามีคนคุยที่จริงจังอยู่แล้วนะคะ ทำทุกอย่างเหมือนแฟน แต่บางเวลาก็มีเอ๊ะบ้าง ว่าเราใช่ตัวจริงมั้ย มันเลยเป็นเหตุผลที่เราชอบใจลอยไปหาคนอื่น เรามีแต่เพื่อนหรือคนที่รู้จักเป็นผู้ชาย
สิ่งที่เราชอบจากคนคุยคนนี้เลยคือความคิดเขาดีมาก เป็นคนดี ขยันทำงาน ไม่เลือกงานเลย
แต่สิ่งที่ตรงข้ามเราเลยก็คือ นางไม่ค่อยแสดงความรัก ทั้งต่อหน้าคนอื่นและตอนอยู่กับเรา
ก็มีบางมุมที่นางน่ารัก แบบว่า เรามองหน้านางแล้วก็เหมือนน้ำตาจะไหลออกมาเลย ว่าคนนี้เขาดีกับเราแค่ไหน
แต่บางครั้งเขาก็ชอบให้เราอยู่คนเดียว นางไปไหนไม่เคยบอก แล้วเวลาจะนอนก็ไม่บอก เราจะชอบคิดมากไปเองแล้วก็ร้องไห้
ตอนนี้เรารู้สึกครึ่งๆกลางๆมากๆ เราก็คุยกันอยู่ด้วยกันมาเป็นปีแล้ว ผ่านอะไรมาก็เยอะ ไปเที่ยวด้วยกันหลายที่มากๆ แล้วก็เป็นคนแรกเลยที่เราพามาบ้าน เราแนะนำให้กับครอบครัว แต่เขาพูดทำลายความรู้สึกเรา อย่างเช่น แล้วแต่เธอ เรื่องของเธอ ไม่เอา ไม่กิน คำพวกนี้มันแรงมากๆเลยนะสำหรับเรา เขาไม่รู้สึกเสียใจบ้างหรอที่เห็นเราร้องไห้ เขาไม่อยากทำอะไรเพื่อเราบ้างหรอ  เราก็อยากมีความรักแบบน่ารักๆบ้าง
แล้วมันก็ทำให้เราเสียใจเวลาที่นึกถึง เราพยายามหาความสุขให้ตัวเอง เราเล่นเกม เราเล่นแต่กับผู้ชาย พอเขารู้เราก็กลายเป็นคนผิด เราผิดจริงแต่เขาไม่เข้าใจเราเลยหรอ เราบอกเขาไปหลายรอบมากๆ ว่าเราเป็นแบบนี้นะ เราไม่ชอบอันนี้นะ แต่ก็เข้าหูซ้ายทะลุหูขวา พูดไปก็เท่านั้น