ครอบครัวไม่ซับพอต

สวัสดีคะ เรามีเรื่องจะมาระบาย เราเป็นคนคิดมาก คิดทุกเรื่อง เราพยายามทำอะไรหลายๆอย่าง เเบบเต็มที่ เเต่สำหรับในสายตาของยายดูเราเเย่ไปหมดเหมือนจะดูว่าเราทำอะไรก็ล้มเหลว เเม่เราเสียตั้งเเต่เราอยู่ม.5เทอม2เเล้วคะ ตอนนี้เราอายุ22ปี เราตัดสินใจไม่เรียนต่อ ย้ายมายุกับยาย เราก็รักนะยายอะ เเต่บางทีคำพูดของเเกเหมือนสาปเเช่งบางทีก็บอกบ้างว่าทำอะไรก็เเย่ไปหมด เราไม่รู้จะระบายสิ่งนี้ไปให้ใครฟังเด็กอายุ22เรารับผิดชอบค่าบ้านค่ากินพยายามมาทุกอย่าง เเต่ในสายตาคนๆนึงกลับว่าเราทำอะไรไม่ได้เลย พอได้ฟังคำพูดเหล่านี้กลับท้อเเท้.จบางครั้งก็เหนื่อยอยากตายไปให้พ้นๆไม่ต้องมารับรู้อะไร เหมือนอยู่ทุกวันนี้มีเเต่คนดูเราในทางที่เเย่ไปสะหมด เเต่เราก็ต้องอยู่ต่อ ตอนนร้เราเครียดมากยิ่งได้ยินเสียงยายที่คอยบอกว่าทำอะไรก็ไม่รอดหรอก เราเริ่มขายของที่ตลาดมา3วันเเล้ว มีน้าช่วยขายซึ่งเราจ้างเรามีโรคส่วนตัวนะ เวลาตื่นเต้นหรือเวลากลัวตัวเราจะสั่น เราอยากหายนะ พยย.บังคับตัวเองไม่ให้สั่นมันก็สั่น เราโดนล้อมาตลอด ทุกๆสิ่งทุกๆอย่าง เหนื่อยมากกกก เเต่ก็จะพยย.เข้มเเข็งดูเอาเเหละกัน ✌️บอกตัวเองว่าเผื่อคนบนโลกนี้ยังมีคนเข้าใจเราสัก1