ครอบครัวไม่เคยซับพอทเราเลยเราควรทำไงดี?

[code]เราเป็นลูกคนกลางของบ้านมีน้องเรียนอนุบาลมีพี่สาวเเต่มีครอบครัวไปเเล้วพ่อที่เป็นเสาหลักของบ้านก็เพิ่งเสียจากอุบัติเหตุมีเเม่ที่ชอบเป็นหนี้ ตอนนี้เราเป็นนักศึกษากำลังขึ้นปีที่2เราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยกู้กยศ.เรียน ตอนเเรกเราตั้งใจว่า4ปีเองยังไงเดี๋ยวก็จบ เราเป็นคนไม่อยากคุยกับคนในครอบครัวเราเท่าไหร่ เพราะคุยที่ไรเราผิดทุกอย่างไม่เคยถูกในสายตาเขาหรือเป็นเพราะอะไรกันนะปกติเราจะคุยกับพ่อมากกว่าเราคิดมาเสมอว่าเรายังเป็นคนในครอบครัวอยู่มั้ยทำไมมันรู้สึกเเย่ไปหมดในตอนที่ไม่มีพ่ออยู่ หรือเป็นเพราะใครเรารู้สึกว่าเเม่รักลูกไม่เท่ากันมากเพราะตอนเราเด็กเเม่ก็สนใจเเต่พี่ชอบเอาเรามาอยู่กับพ่อ เราคิดมาตั้งเเต่เด็กเเล้วว่าเเม่รักพี่มากกว่าเเต่มีพ่อที่ทำให้เอาอุ่นใจเสมอปรึกษาได้ทุกเรื่องตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อยมากๆกับการกระทำของเเม่ปกติเเม่จะเข้ากะทำงานเเต่พอไม่มีพ่อเเล้วเเม่ก็เปลี่ยนไปไม่ค่อยเข้ากะเงินเเต่ละเดือนเราก็ไม่เคยได้จากเเม่มีเเต่เงินกยศ.นี่กับเงินเดือนที่เราทำงานมาคอยช่วยเราอยากรู้มากเงินเดือนพาทไทม์เราเเค่ไม่กี่บาทเเต่เเม่ชอบมักมายืมเราตลอดเราอยากรู้มากว่าคนที่ทำงาน
โรงงานเงินเดือนเเต่ละเดือนเขาหายไปไหนหมดนี่ขนาดเรามีเเค่นี้ยังมาขอเรารู้สึกท้อไปหมดเหนื่อยมากๆ ละอีกคนคือยายของเรายายของเราพูดเสมอว่าตั้งใจเรียนนะจบมาจะได้มีงานทำ เเต่ตอนนี้ยายกลับบอกคนอื่นว่าจะไม่ให้เราเรียนต่อเราอยากจะถามมากว่าทำไมเราอยากทำตามความฝันนี่มันผิดหรอเราอยากเรียนจบสูงๆเพื่อจะได้เอาเงินมาเลี้ยงน้องเลี้ยงครอบครัวเเต่สิ่งที่เขาพูดคือคำพูดมันตัดกำลังใจเรามากเลยไม่เคยจะซับพอทเราเลย
บางที่เราคิดว่าถ้าเราได้ไปอยู่กับพ่อก็คงดี เราเหนื่อยท้อมากเราควรทำไงต่อไปดี?

[/code]