เหนื่อยกับชีวิตในครอบครัว

หนูอยู่กับแฟนมา7ปี แม่หนูเพิ่งเสียไปเมื่อปีที่แล้ว ก่อนเสียแม่ได้ฝากฝังกับแฟนให้ดูแลหนูด้วย ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน แต่ทุกวันนี้หนูแทบไม่มีความสุขเลย เขามักจะมองข้ามหนูไปมองน้องที่ทำงานที่เดียวกันก่อนเ

วันนี้เป็นอีกวันที่ใจมันอ่อนแรงหน่อย ๆ เหมือนพลังในตัวค่อย ๆ หมดไปโดยไม่รู้ตัว แต่ก็ยังอยากเขียนอะไรเล็ก ๆ ไว้ให้ตัวเอง… เพื่อเตือนว่า ถึงเราจะเหนื่อยแค่ไหน เราก็ยังอยู่ตรงนี้นะ ยังหายใจ ยังมีเ

คือเราเป็นลูกคนกลางคะ มีพี่ชายน้องชาย คือเรารู้สึกว่าเราด้อยกว่าคนอื่น เราคือคนที่มีผลการเรียนดีที่สุดในบ้านและมีกิจกรรมหลายๆอย่าง แต่เราชอบถูกมองข้าม พ่อกับแม่จะไม่ค่อยดีใจเท่าไหร่ แม่ก็จะเอาใจพี่ชาย

เราเป็นลูกคนกลางของบ้านมีน้องเรียนอนุบาลมีพี่สาวเเต่มีครอบครัวไปเเล้วพ่อที่เป็นเสาหลักของบ้านก็เพิ่งเสียจากอุบัติเหตุมีเเม่ที่ชอบเป็นหนี้ ตอนนี้เราเป็นนักศึกษากำลังขึ้นปีที่2เราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยก

ค่อนข้างเป็นการระบายนะคะ ถ้าพิมพ์ไม่เข้าใจตรงไหนต้องขอโทษด้วยค่ะ แต่หนูต้องการคำปรึกษาจริงๆTT หนูเป็นเด็กม.4 ในห้องมีเพื่อนที่มาจากห้องเดียวกันตอนม.ต้น 1 คน แต่ไม่สนิทกันเลย ซึ่งสถานการณ์ตอนนี้คือ กล

สายตาพ้อต่อว่าสารพัดชายอึดอัดรู้ไหม ? เจียนใจฝ่อสบตาสาวใจเราใคร่เคล้าคลอแต่ต้องหงอเขินอายสายตาเธอ"ฝังใจรักนฤมลสาวคนนี้เท่ากับที่จิตภักดิ์รักเสมอเก็บอารมณ์ข่มทิฐิมิเพ้อหัวใจว่า " ไอ้เซ่อ &quo

คิดมาสักพัก ว่าจะออกมาพูดไหม แต่รู้สึกเสียความรู้สึกมากๆ คือตัวเรามีปัญหาเรื่องชาครึ่งตัวขวามาตั้งแต่มกราคมปลายปี 2567 แต่คิดว่าไม่ได้เป็นอะไรมากเลยไม่ไปหาหมอ แต่อาการเริ่มเป็นบ่อยขึ้น และอ่อนแรงบางค

ถามอีกครั้งแบบจริงจัง ใครเหมาะที่จะเป็นนายกฯคนกลางในสายตาสลิ่มครับ