สวัสดีคะทุกคน หนูเองอายุ21ปีคะ เป็นนักศึกษาปี4 ปีหน้าก็เรียนจบแล้ว…
หนูเป็นคนต่างจังหวัด มาเรียนตัวคนเดียวคะ เช่าห้องอยู่คนเดียว…
ช่วงcovid หนูก็ไม่ได้กลับบ้าน ห่างจากบ้านมา2ปีกว่า เกือบจะ3ปีแล้วแต่ตอนนี้หนูก็กลับมาเยี่ยมพ่อแม่ และ ครอบครัวที่บ้านค่ะ
คือตามหัวข้อเลยนะคะ ปมที่หนูมีมาตั้งแต่เด็ก คือตั้งแต่จำความได้ ก็คือหนูไม่ค่อยได้รับความรักจากพ่อเท่าไหร่ ส่วนมากจะเป็นจากแม่ ครอบครัวมีน้องสาว,น้องชายคะ หนูเป็นพี่สาวคนโต ตอนเด็กๆพ่อก็ชอบตี ตีเกือบทุกวัน เพียงเพราะหนูเขียนหนังสือไม่ได้ ทำโจทย์คณิตศาสตร์ไม่เป็น พ่อก็ตี หนูร้องไห้ตลอด แต่แม่ก็ทำอะไรไม่ได้คะตอนนั้น เพราะพ่อก็ตีแม่เหมือนกัน… หนูโตมากับครอบครัวที่ว่าพ่อแม่ทะเลาะกันให้เห็นตลอด ตีกันบ้าง ไล่หนูกับแม่ออกจากบ้านด้วยคะ เรื่องราวตอนวัยเด็กเป็นอะไรที่หนูเกลียดมาก เพราะไม่เคยมีความสุขเลย พ่อชอบไล่หนูออกจากบ้านบ่อยๆ ไม่ชอบบอกรัก หรือ แสดงความรักกับหนูเลย. เวลาเห็นเพื่อนที่พ่อเขาใจดี หนูแอบร้องไห้ตลอด ได้แต่อิจฉาคนอื่นที่พ่อเขาไม่เคยตี ไม่ดุ แถมยังรักแบบแสดงออกอย่างชัดเจน.
จนหนูโตขื้น เข้ามัธยมปลายพ่อก็เรี่มได้ตีแม่ และ แต่ก็ยังชอบทะเลาะกันเหมือนเดิม โตขื้นก็ยิ่งไม่สนิทกับพ่อเลย ขอตังค์ก็ขอกับแม่ พ่อชอบใช้งานหนูเหมือนกับหนูเป็นเด็กผู้ชาย ทั้งแบกหิน แบกปูน แบกไม้ ทำทุกอย่างที่ผู้ชายทำ เป็นผู้หญิงบางวันก็มีรอบเดือน แต่พ่อก็ใช้ให้ขนชาย ก็ต้องทำ…
จนเรียนจบมอปลายมาเนี่ยแหละคะ หนูมาเรียนต่อ มาใช้ชีวิตคนเดียว ตลอด3-4ปี พ่อก็ไม่เคยโทรมาถามไถ่อะไรสักครั้ง มีแต่แม่ กับน้องสาวที่โทรมาตลอด (พ่อแม่ไม่เคยไปเยี่ยม ไม่เคยรู้ว่าลูกคนนี้อยู่ยังไง พ่อมาทานข้าวด้วยแค่2-3ครั้ง มาเพราะตอนนั้นท่านมีงานต้องมาทำใกล้ๆที่หนูเรียนเฉยๆ)
เห็นหน้ากันก็ไม่เคยว่าจะถามไถ่ พอหนูกลับบ้านมาเยี่ยมก็ไม่พูด ไม่คุยไม่ได้ดีใจอะไรเลย มีแต่ชอบพูดประชดให้เสียความรู้สืก มีแต่แม่กับน้องที่ดีใจ ที่หนูกลับบ้าน แต่หนูก็ไม่รู้หรอกนะคะว่าหนูคิดไปเองหรือเปล่า เวลาที่หนูกลับบ้านมา ขนาดกินข้าวก็ยังไม่คุย ไม่มองหน้า พอใช้ให้ทำอะไร ไม่ถูกใจ ก็ด่า (เหตุผลที่หนูไม่ชอบกลับบ้านเพราะแบบนี้เลยคะ เพราะกลัวกับสิ่งเหล่านี้ กลัวที่จะร้องไห้ มันกลายเป็นปมไปแล้วคะ) บางครั้งก็คิดตลอดว่าเป็นเพราะเราไม่มีตังค์ให้ท่าน เหมือนกับลูกคนอื่นหรือเปล่าเขาถืงไม่แสดงความรักกับเรา😢
มีเหตุการณ์ครั้งนืงช่วงปีที่แล้วหนูไม่ได้กลับบ้าน พอดีตอนนั้นเป็นวัน Countdown สู่ปีใหม่ หนูก็โทรหาแม่อวยพรปกติ แต่อยู่แม่ก็ยื่นโทรศัพท์ให้พ่อคุย แม่บอกว่าให้หนูอวยพรพ่อบ้าง แต่ตอนนั้นพ่อเริ่มเมานิดๆแล้วคะ เพราะมันเป็นงานจัดที่บ้าน และ มีคนแถวบ้านมาสร้างสรรค์ด้วยหลายคน พ่อก็จับโทรศัพท์ และ ประกาศใส่ไมค์ไปว่า หนูเมื่อไหร่จะเรียนจบ พ่อแม่ไม่มีตังค์เพราะส่งหนูเรียนต่อแล้ว (คำพูดเหมือนแบบเราทำให้เขาลำบากมากๆ และ หนูก็ sensitive กับเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว) คือตอนนั้นคนก็ได้ยินกันนั่นแหละคะ แต่หนูคือกลั้นน้ำตาไม่ไหวแล้ว ก็รีบๆตอบไปว่าใกล้จบแล้วคะ แล้วก็ตัดสายไปคะ นั่งร้องไห้อยู่นานมาก….
ยังมีอีกหลายเหตุการณ์ที่ทำให้หนูรู้สืกว่า พ่อไม่ชอบหนู และ เกลียดหนู ต่างจากที่พ่อปฏิบัติกับน้องคนเล็ก เพราะพ่อไม่เคยตี ไม่ด่า ให้ตังค์น้องตลอด แล้วก็ตามใจทุกอย่าง.
ก็มีอยู่ช่วงก่อนจะกลับบ้าน หนูก็ทำงานหาตังค์ได้นิดหน่อย คิดแค่ว่าไม่ได้ขอท่านเยอะ ก็คงจะดีแล้ว แต่พอกลับบ้านมา ก็ไม่เคยถามว่า มาไง, มากับใคร มาถืงกี่โมง ไม่เคยมีเลยคะ (อย่างมากก็พูดแค่ มาแล้วหรอ? แค่นี้เลย)
หนูก็ไม่รู้ว่ายังไง บางทีการที่หนูไม่อยากกลับมา เพราะมาเจอคำพูดเเย่ๆของพ่อ และ หนูก็ไม่รู้ว่าจะเปิดใจคุยเรื่องนี้กับใคร เพราะจะให้เปิดใจคุยกับพ่อ กับ แม่ คงไม่มีใครเข้าใจจะหาว่าเราเพ้อเจ้อ ไร้สาระเป็นคำที่เขาชอบพูดบ่อย และ คงไม่ได้หรอกคะ เพราะเขามองหนูเป็นเด็กอยู่ตลอดเวลา เปิดใจคุยแก้ปมนี้ไม่ได้ เหนื่อยมาก…ไม่ได้ดั่งใจอะไรก็ด่า ไม่คุยด้วย แถมพ่อ+แม่ ยังเอาเราไปเปรียบเทียบกับลูกคนอื่นทุกวัน…😞 และ ก็ยังค้างคาใจว่าทำไมพ่อไม่เคยบอกรัก ไม่เคยแสดงความรักกับหนูเลย ไม่รู้ว่าพ่อเกลียดเราจริงหรือเปล่า😔
พ่อเกลียดเราหรือเปล่า?
หนูเป็นคนต่างจังหวัด มาเรียนตัวคนเดียวคะ เช่าห้องอยู่คนเดียว…
ช่วงcovid หนูก็ไม่ได้กลับบ้าน ห่างจากบ้านมา2ปีกว่า เกือบจะ3ปีแล้วแต่ตอนนี้หนูก็กลับมาเยี่ยมพ่อแม่ และ ครอบครัวที่บ้านค่ะ
คือตามหัวข้อเลยนะคะ ปมที่หนูมีมาตั้งแต่เด็ก คือตั้งแต่จำความได้ ก็คือหนูไม่ค่อยได้รับความรักจากพ่อเท่าไหร่ ส่วนมากจะเป็นจากแม่ ครอบครัวมีน้องสาว,น้องชายคะ หนูเป็นพี่สาวคนโต ตอนเด็กๆพ่อก็ชอบตี ตีเกือบทุกวัน เพียงเพราะหนูเขียนหนังสือไม่ได้ ทำโจทย์คณิตศาสตร์ไม่เป็น พ่อก็ตี หนูร้องไห้ตลอด แต่แม่ก็ทำอะไรไม่ได้คะตอนนั้น เพราะพ่อก็ตีแม่เหมือนกัน… หนูโตมากับครอบครัวที่ว่าพ่อแม่ทะเลาะกันให้เห็นตลอด ตีกันบ้าง ไล่หนูกับแม่ออกจากบ้านด้วยคะ เรื่องราวตอนวัยเด็กเป็นอะไรที่หนูเกลียดมาก เพราะไม่เคยมีความสุขเลย พ่อชอบไล่หนูออกจากบ้านบ่อยๆ ไม่ชอบบอกรัก หรือ แสดงความรักกับหนูเลย. เวลาเห็นเพื่อนที่พ่อเขาใจดี หนูแอบร้องไห้ตลอด ได้แต่อิจฉาคนอื่นที่พ่อเขาไม่เคยตี ไม่ดุ แถมยังรักแบบแสดงออกอย่างชัดเจน.
จนหนูโตขื้น เข้ามัธยมปลายพ่อก็เรี่มได้ตีแม่ และ แต่ก็ยังชอบทะเลาะกันเหมือนเดิม โตขื้นก็ยิ่งไม่สนิทกับพ่อเลย ขอตังค์ก็ขอกับแม่ พ่อชอบใช้งานหนูเหมือนกับหนูเป็นเด็กผู้ชาย ทั้งแบกหิน แบกปูน แบกไม้ ทำทุกอย่างที่ผู้ชายทำ เป็นผู้หญิงบางวันก็มีรอบเดือน แต่พ่อก็ใช้ให้ขนชาย ก็ต้องทำ…
จนเรียนจบมอปลายมาเนี่ยแหละคะ หนูมาเรียนต่อ มาใช้ชีวิตคนเดียว ตลอด3-4ปี พ่อก็ไม่เคยโทรมาถามไถ่อะไรสักครั้ง มีแต่แม่ กับน้องสาวที่โทรมาตลอด (พ่อแม่ไม่เคยไปเยี่ยม ไม่เคยรู้ว่าลูกคนนี้อยู่ยังไง พ่อมาทานข้าวด้วยแค่2-3ครั้ง มาเพราะตอนนั้นท่านมีงานต้องมาทำใกล้ๆที่หนูเรียนเฉยๆ)
เห็นหน้ากันก็ไม่เคยว่าจะถามไถ่ พอหนูกลับบ้านมาเยี่ยมก็ไม่พูด ไม่คุยไม่ได้ดีใจอะไรเลย มีแต่ชอบพูดประชดให้เสียความรู้สืก มีแต่แม่กับน้องที่ดีใจ ที่หนูกลับบ้าน แต่หนูก็ไม่รู้หรอกนะคะว่าหนูคิดไปเองหรือเปล่า เวลาที่หนูกลับบ้านมา ขนาดกินข้าวก็ยังไม่คุย ไม่มองหน้า พอใช้ให้ทำอะไร ไม่ถูกใจ ก็ด่า (เหตุผลที่หนูไม่ชอบกลับบ้านเพราะแบบนี้เลยคะ เพราะกลัวกับสิ่งเหล่านี้ กลัวที่จะร้องไห้ มันกลายเป็นปมไปแล้วคะ) บางครั้งก็คิดตลอดว่าเป็นเพราะเราไม่มีตังค์ให้ท่าน เหมือนกับลูกคนอื่นหรือเปล่าเขาถืงไม่แสดงความรักกับเรา😢
มีเหตุการณ์ครั้งนืงช่วงปีที่แล้วหนูไม่ได้กลับบ้าน พอดีตอนนั้นเป็นวัน Countdown สู่ปีใหม่ หนูก็โทรหาแม่อวยพรปกติ แต่อยู่แม่ก็ยื่นโทรศัพท์ให้พ่อคุย แม่บอกว่าให้หนูอวยพรพ่อบ้าง แต่ตอนนั้นพ่อเริ่มเมานิดๆแล้วคะ เพราะมันเป็นงานจัดที่บ้าน และ มีคนแถวบ้านมาสร้างสรรค์ด้วยหลายคน พ่อก็จับโทรศัพท์ และ ประกาศใส่ไมค์ไปว่า หนูเมื่อไหร่จะเรียนจบ พ่อแม่ไม่มีตังค์เพราะส่งหนูเรียนต่อแล้ว (คำพูดเหมือนแบบเราทำให้เขาลำบากมากๆ และ หนูก็ sensitive กับเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว) คือตอนนั้นคนก็ได้ยินกันนั่นแหละคะ แต่หนูคือกลั้นน้ำตาไม่ไหวแล้ว ก็รีบๆตอบไปว่าใกล้จบแล้วคะ แล้วก็ตัดสายไปคะ นั่งร้องไห้อยู่นานมาก….
ยังมีอีกหลายเหตุการณ์ที่ทำให้หนูรู้สืกว่า พ่อไม่ชอบหนู และ เกลียดหนู ต่างจากที่พ่อปฏิบัติกับน้องคนเล็ก เพราะพ่อไม่เคยตี ไม่ด่า ให้ตังค์น้องตลอด แล้วก็ตามใจทุกอย่าง.
ก็มีอยู่ช่วงก่อนจะกลับบ้าน หนูก็ทำงานหาตังค์ได้นิดหน่อย คิดแค่ว่าไม่ได้ขอท่านเยอะ ก็คงจะดีแล้ว แต่พอกลับบ้านมา ก็ไม่เคยถามว่า มาไง, มากับใคร มาถืงกี่โมง ไม่เคยมีเลยคะ (อย่างมากก็พูดแค่ มาแล้วหรอ? แค่นี้เลย)
หนูก็ไม่รู้ว่ายังไง บางทีการที่หนูไม่อยากกลับมา เพราะมาเจอคำพูดเเย่ๆของพ่อ และ หนูก็ไม่รู้ว่าจะเปิดใจคุยเรื่องนี้กับใคร เพราะจะให้เปิดใจคุยกับพ่อ กับ แม่ คงไม่มีใครเข้าใจจะหาว่าเราเพ้อเจ้อ ไร้สาระเป็นคำที่เขาชอบพูดบ่อย และ คงไม่ได้หรอกคะ เพราะเขามองหนูเป็นเด็กอยู่ตลอดเวลา เปิดใจคุยแก้ปมนี้ไม่ได้ เหนื่อยมาก…ไม่ได้ดั่งใจอะไรก็ด่า ไม่คุยด้วย แถมพ่อ+แม่ ยังเอาเราไปเปรียบเทียบกับลูกคนอื่นทุกวัน…😞 และ ก็ยังค้างคาใจว่าทำไมพ่อไม่เคยบอกรัก ไม่เคยแสดงความรักกับหนูเลย ไม่รู้ว่าพ่อเกลียดเราจริงหรือเปล่า😔