ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ ใครเคยเป็นคนที่ตอนเด็กๆพ่อแม่ไม่เคยปล่อยบ้างคะ จะทำอะไรก็ห้าม จะทำอะไรก็บอกว่าอย่าเลยทำไม่ไหวหรอก จะไปไหนกับเพื่อนก็ถามละเอียดยับจนไม่อยากไป พอโตขึ้นเลยรู้สึกยากที่จะเข้าสังคมมากๆ กลัวไปซะทุกเรื่อง ตั้งแต่เรื่องกิน จะสั่งอะไรก็ยากต้องนึกคำพูดตั้งแต่ยังไม่ถึงคิว ไหนจะเรื่องขึ้นรถประจำทาง เวลาลงก็ต้องท่องตั้งแต่ขึ้นเดี๋ยวไปทำอะไรอ๋องๆให้คนอื่นเห็น แล้วเรื่องที่สำคัญที่สุดแล้วปัจจุบันก็ยังแก้ไม่หาย ก็คือการพูดการจากับผู้ใหญ่ค่ะ ด้วยความที่เราไม่เคยได้ไปไหน เราจะเป็นคนไม่รู้จักสังคมอันแท้จริงค่ะ ไม่รู้วิธีการพูดให้เข้าหูผู้ใหญ่ เป็นคนพูดจาห้วน แต่ก็ไม่ได้ตั้งใจจะพูดห้วนๆกวนๆ เราเป็นคนที่คิดก่อนพูดตลอด แต่เหมือนคิดเยอะเกินไปจนสมองมันเรียบเรียงออกมาเป็นคำพูดที่ดีไม่ได้ ตอนนี้เลยกลายเป็นคนที่ไม่กล้าพูดกล้าจากับผู้ใหญ่หรือคนที่ไม่รู้จักค่ะ อยากรู้ว่ามีใครเคยเป็นแบบนี้แล้วหายเป็นแล้วบ้างคะ มีวิธีแก้ยังไง
ใครเคยเป็นคนที่จะทำอะไรก็ไม่กล้าทำบ้าง?