คือแม่เราเล่าเรื่องเกี่ยวกับเรา แล้วเราจำไม่ได้เลยว่าเรื่องนั้นเป็นแบบที่เขาพูด แล้วเขาก็มั่นใจมากว่าที่เขาพูดมามันถูก แล้วก็บอกว่าเราจำไม่ได้
เราเลยเถียงเขา เขาก็มั่นใจในความคิดของเขา ตอนนี้เขาก็จะ 70 ปีแล้ว เป็นโรคซึมเศร้า กับเข่าเสื่อม ส่วนเราเป็นจิตเภท ที่ตอนนี้หายแล้วแต่ยังต้องกินยาคุมไว้อยู่ คือเรานึกถึงเหตุการณ์ที่เขาเล่าให้เราฟังไม่ได้เลย เราก็มั่นใจว่ามันไม่ได้เป็นแบบที่เขาเล่าด้วย
เราไม่อยากเถียงเขานะ แต่มันไม่ใช่อะ แบบนี้ควรจะทำอย่างไร ปล่อยให้เขาพูดหรือจำผิดๆต่อไป หรือต้องทำยังไง หรือทำใจแล้วไม่พูดอะไรเลย
แล้วถ้าต้องทำใจ จะมีวิธีควบคุมอารมณ์ตัวเองยังไงให้ยอมรับในสิ่งที่เขาพูดได้ แม้ว่ามันจะไม่เป็นความจริงได้อย่างไร คือต่างคนต่างมั่นใจในตัวเอง
ไม่อยากเถียงแม่
เราเลยเถียงเขา เขาก็มั่นใจในความคิดของเขา ตอนนี้เขาก็จะ 70 ปีแล้ว เป็นโรคซึมเศร้า กับเข่าเสื่อม ส่วนเราเป็นจิตเภท ที่ตอนนี้หายแล้วแต่ยังต้องกินยาคุมไว้อยู่ คือเรานึกถึงเหตุการณ์ที่เขาเล่าให้เราฟังไม่ได้เลย เราก็มั่นใจว่ามันไม่ได้เป็นแบบที่เขาเล่าด้วย
เราไม่อยากเถียงเขานะ แต่มันไม่ใช่อะ แบบนี้ควรจะทำอย่างไร ปล่อยให้เขาพูดหรือจำผิดๆต่อไป หรือต้องทำยังไง หรือทำใจแล้วไม่พูดอะไรเลย
แล้วถ้าต้องทำใจ จะมีวิธีควบคุมอารมณ์ตัวเองยังไงให้ยอมรับในสิ่งที่เขาพูดได้ แม้ว่ามันจะไม่เป็นความจริงได้อย่างไร คือต่างคนต่างมั่นใจในตัวเอง