ความฉลาด108ประการของนักภาวนา

ฐานกายไม่แน่น จะไม่เห็นการดับของรูปนามจริงๆ การภาวนาจะช้าหรือคลาดจากการภาวนา เพราะทุกขณะอาการจะมีความเป็นเราแฝงอยู่ จะขยับ เคลื่อนไหว อิริยาบท ต่างมีเราอยู่ในนั้น จะละสักกายะทิฐิได้ต้องเห็นอาการทั้งที

"ถาม : จำเป็นไหม ที่ต้องนั่งภาวนาให้นานๆ ตอบ : ไม่จำเป็นต้องนั่งภาวนานาน นับเป็นหลายชั่วโมง บางคนคิดว่ายิ่งนั่งภาวนา นานเท่าใด ก็ยิ่งจะเกิดปัญญามาก เท่านั้น ปัญญาที่แท้ เกิดจากการที่เรามีสติ

เมื่อล่วงสักกายทิฏฐิแล้ว การภาวนา จึงเป็นสมาธิอันพ้นจากตัวจากตน เป็นสมาธิ3อันนิมิตตสมาธิ อัปณิหิตสมาธิ สุญตสมาธิ สมาธิที่ล่วงจากอัตตาแล้ว แต่ทำไมการโคจรของฌ◌าน มันยังวนเวียนไปใน อรุปฌานอยู่ได้ครับ เห

ถามสมาชิกท่านหนึ่ง แล้วเขาไม่ตอบ จึงน่าจะมีช่องโหว่ ช่องใหญ่โต ของสติปัฎฐาน เริ่มจากทุกคนเข้าใจตรงกันว่า “ขันธ์5เป็นตัวอุปทาน ” เพราะมีจิตไปยึดขันธ์5 จิตจึงมีอุปทาน แล้วที่เข้าใจตรงกันอีก

ภาวนาไปแล้ว ก็ยังมีอาการแฉลบใน อเนญชา และการคำนึงในกุศลต่างๆ แม้การเเล่นไปวิจัยในธ ธ​รรม ​ใด ก็จะมีอาการเพิกทิ้ง และ วิ่งเข้าไปคว้าตัวคว้าตน ในอาการเสพสุขในกุศลต่างๆ การยึดติดสภาพไร้ตัวตน ทำให้แม้นควา

สติปัฐฐาน4 มีได้ทั้งในอารมณ์บัญญัติ และ ปรมัตถธรรม จะให้สิ้นความสงสัยในธรรมได้เร็ว ให้ภาวนาใน อารมณ์ปรมัตถ เพราะสุดท้ายบัญญัติก็ต้องไปจบที่ปรมัตถ อยู่ดี 1.จิต เจตสิก รูป นิพพาน เป็นปรมัตถธรรม 2.เจ

1.จิตนั้นไม่ว่าจิตของใคร ประกอบด้วย รูปและนาม เรียกว่าขันธ์5 2.จิตนั้นคือเรา เราที่ไม่มีตัวตนในความเป็นเรา อย่าไปดัดจริตว่า“ไม่มีจิต ” 3..อาณาเขตของจิตนั้น แผ่กว้าง ครอบคลุม รูปทั้งรูปปร