เลียจนเละ กับ สื่อและนักวิชาเกินทั้งหลายแหล่

ช่วงนี้ถนนหลายสายหิวแสงแห่แหน หาแสง แสดงความเห็นกันจนเลอะเทอะไปหมด

มีหัวคิดออกมาจากพิมพ์เดียวกันว่า ผู้ชนะที่ 1 คือ เสียงส่วนใหญ่
แล้วอ้างหลักการประชาธิปไตยบ้าๆ บอๆ เข้าข้างความคิดพิมพ์นิยมของตัวเอง

หลักการที่ให้เคารพเสียงส่วนใหญ่ ถูกบิดจนเละไปหมด

ผู้ชนะก็คือ "ผู้ชนะ" ไม่มีใครปฏิเสธ

แต่การนิยาม ผู้ชนะ คือ เสียงส่วนใหญ่หรือเสียงข้างมากในทุกวันนี้
มันพิเรนทร์เกินคำว่า นักวิชาการ/สื่อมวลชน ในสายประชาธิปไตยที่แอบอ้างกันอยู่

คะแนนเสียงเกินกึ่งหนึ่ง ต่างหาก
ที่เป็นตัวบอกว่า ส่วนใหญ่/ส่วนน้อย, ข้างมาก/ข้างน้อย ฯลฯ

ชนะมาด้วยคะแนนร้อยละ 20 หรือมาก/น้อยกว่านี้ก็เป็นแค่ "ผู้ชนะ"
ไม่ใช่เสียงส่วนใหญ่ที่ใช้ความหมายมาจากต้องเกินร้อยละ 50 หรือเกินกึ่งหนึ่งของที่มี

ถ้าเอาแต่มีหัวคิดว่าผู้ชนะคือ เสียงส่วนใหญ่/เสียงข้างมาก
เปิดสภามาครั้งแรก แก้กฎหมายไปเลย ความชอบธรรมล้วนๆ
ตำแหน่งประธานรัฐสภา ไม่ต้องมาจากการคัดเลือกสมาชิกของสภาฯ
ตำแหน่งนายกรัฐมนตรี ไม่ต้องมาจากความเห็นชอบสมาชิกของสภาฯ

พรรคที่ชนะการเลือกตั้งเป็นอันดับ 1 เท่านั้น
ที่มีสิทธิ์โดยกฎหมายให้ดำรงค์ตำแหน่งเหล่านี้ และตำแหน่งสำคัญอื่น

ที่เลียจนเละในทุกวันนี้
เป็นการสมยอม สยบใต้อำนาจ ใต้อุ้งเท้าของผู้ชนะ ไม่ใช่การเคารพในเสียงข้างมาก

การประกาศสวามิภักดิ์ สยบยอมอยู่ใต้อำนาจของ "ผู้ชนะ" ที่สถาปนาขึ้นมากันเอง
ไม่ใช่หลักการของประชาธิปไตย ที่ฝอยที่พ่นออกมากันอยู่ในทุกวันนี้

เลียจนเละ