นี่คือเราเอง เมื่อก่อนย้อนไป 7 เดือนที่แล้วในรูปซ้ายคือเราก่อนที่จะลดน้ำหนักแบบจริงจังแบบ ไม่ออกกำลังกายเลย ย้ำไม่ออกกำลังกายเลย
มาเริ่มที่เห็นตัวเองในชุดทหารที่แบบหมีชัดๆ เราอายุ 31 เราสูง 190 ซม. หนัก 110 กก. ในตอนนั้น ชุดคือแบบแน่นไปหมด
เมื่อเริ่มเห็นตัวเองและเมื่อเดินขึ้นบันไดขึ้นห้องตัวเองมีอาการปวดเข่าตามมา แบบเป็นระยะ จนวันนึงเลยตัดสินใจจะเริ่มทำการคุมอาหารในแบบตัวเองเป็นตัวทดลอง
เดือนที่ 1 เราจะกินปกติ ใช้ชีวิตปกติ หมูกะทะ ชาบู บุฟเฟต์ทุกอาทิตย์ แต่จะค่อยๆลดปริมาณความหวาน น้ำอัดลม ของมัน ของทอด ประมาน 10% จากที่เคยกินเต็ม 100
เดือนที่ 2 เราจะเริ่มลดปริมาณการกิน ชา กาแฟใส่น้ำตาล น้ำอัดลม ของมัน ของทอด และจำกัดบุฟเฟต์ลง อีก 25% ของเดือนที่ 2 แต่เราไม่ได้ออกกำลังกายนะ
เดือนที่ 3 เราลดจากเดือนก่อนเป็น 50%
เดือนที่ 4 เราลดลง เป็น 75 % การเปลี่ยนแปลงของร่างกายคือตัวบางลง กล้ามเนื้อหาย เสื้อผ้าเริ่มหลวม
เดือนที่ 5-6-7 เราลดอีกนิดก็คงที่อยู่ 80% .ในการงด ชา กาแฟใส่น้ำตาล น่ำอัดลม ของมันของทอด จะมีกินบ้างแต่ถ้ากิน ภายใน 1 อาทิตย์จะกินได้ 1-2 ครั้ง แต่ในปริมาณที่แค่ให้หายหิวไม่ให้ร่างกายโหยจนเข้าขั้นรู้สึกตะบะแตก แบบไม่ไหวแล้วจนต้องยัดๆ
เราค่อยๆให้ความสำคัญกับการกินมาก อย่าปล่อยให้ท้องว่างจนรู้สึกว่าหิว กินได้แต่แค่รู้สึกให้อยู่ท้อง อย่าใช้อารมณ์ความอยากเข้ามาเพราะเราจะรู้สึกอยากกินมันไปหมดทุกอย่าง
ลดปริมาณไม่ใช่อดแบบไม่กินเลยไม่ได้ ร่างกายเราต้องไปต่อ อย่าทำให้ระบบมันพังเพราะการไม่กินอะไรเลยอันตราย เรากินเพื่อให้ท้องมีพลังงานไปต่อ เราใช้เวลากับมันมาก 7 เดือน เราหนัก 110 กก. สูง 190 ซม. ปัจจุบัน เราหนัก 90 กก. เพราะเราเป็นคนโครงสร้างใหญ๋กระดูกมันหนักเลยทำได้ประมาณ 20 กก.ที่ลดลงมา 6-7 เดือนต่อไปเราจะเริ่มออกกำลังกายเบาๆ เน้นความกระชับของสัดส่วนของร่างกาย ไม่ให้ตัวพองและหมีเหมือนเก่า
สุดท้ายเราเอาให้พี่ที่สนิทดูเขาบอก เขาโอเคกับเราตอน 110 กก.มากกว่าดูหมีๆเข้ากับตัว แต่เราก็บอกว่ามันอาจจะดูในสายตาพี่แต่กับน้องในตอนจุดนั้นมันรู้สึกตัวเองไม่ไหวละกับกับการใส่ชุด และการใช้ชีวิต เรากลัวว่าถ้าอายุมากกว่านี้มันจะกู่ไม่กลับและมากกว่าเดิม และที่สำคัญกลัวโรคแทรกซ้อนที่จะตามมาในอนาคตเมื่อแก่ตัวขึ้น
เราอยากจะบอกว่าจะหุ่นแบบไหนอยู่ที่ความพึงพอใจของแต่ละบุคคล ตัวเราเองรู้ดีสุดว่าเราเหมาะสมและมีความสุขในหุ่นเราแบบไหน ตอนเราสายหมีก็มีความสุขอีกแบบ มาถึงตอนนี้เราก้มีความสุขอีกแบบ ถ้ามีโอกาสอยากจะลดเราก็ขอเป็นกำลังใจให้กับคนที่คิดจะเปลี่ยนแปลงตัวเองนะ
ไม่มีผลลัพธ์อะไรที่ได้ผลแบบรวดเร็วและถาวร ทุกอย่างต้องใช้เวลา อดทนนะ แล้วเราจะภูมิใจกับตัวเราในเวอร์ชั่นใหม่ที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ขอบคุณที่อ่านจนจบ
***แก้ไขอัปเดตรูปหุ่น 7 เดือนที่แล้ว กับปัจจุบัน
ลดน้ำหนักแบบระยะยาว
นี่คือเราเอง เมื่อก่อนย้อนไป 7 เดือนที่แล้วในรูปซ้ายคือเราก่อนที่จะลดน้ำหนักแบบจริงจังแบบ ไม่ออกกำลังกายเลย ย้ำไม่ออกกำลังกายเลย
มาเริ่มที่เห็นตัวเองในชุดทหารที่แบบหมีชัดๆ เราอายุ 31 เราสูง 190 ซม. หนัก 110 กก. ในตอนนั้น ชุดคือแบบแน่นไปหมด
เมื่อเริ่มเห็นตัวเองและเมื่อเดินขึ้นบันไดขึ้นห้องตัวเองมีอาการปวดเข่าตามมา แบบเป็นระยะ จนวันนึงเลยตัดสินใจจะเริ่มทำการคุมอาหารในแบบตัวเองเป็นตัวทดลอง
เดือนที่ 1 เราจะกินปกติ ใช้ชีวิตปกติ หมูกะทะ ชาบู บุฟเฟต์ทุกอาทิตย์ แต่จะค่อยๆลดปริมาณความหวาน น้ำอัดลม ของมัน ของทอด ประมาน 10% จากที่เคยกินเต็ม 100
เดือนที่ 2 เราจะเริ่มลดปริมาณการกิน ชา กาแฟใส่น้ำตาล น้ำอัดลม ของมัน ของทอด และจำกัดบุฟเฟต์ลง อีก 25% ของเดือนที่ 2 แต่เราไม่ได้ออกกำลังกายนะ
เดือนที่ 3 เราลดจากเดือนก่อนเป็น 50%
เดือนที่ 4 เราลดลง เป็น 75 % การเปลี่ยนแปลงของร่างกายคือตัวบางลง กล้ามเนื้อหาย เสื้อผ้าเริ่มหลวม
เดือนที่ 5-6-7 เราลดอีกนิดก็คงที่อยู่ 80% .ในการงด ชา กาแฟใส่น้ำตาล น่ำอัดลม ของมันของทอด จะมีกินบ้างแต่ถ้ากิน ภายใน 1 อาทิตย์จะกินได้ 1-2 ครั้ง แต่ในปริมาณที่แค่ให้หายหิวไม่ให้ร่างกายโหยจนเข้าขั้นรู้สึกตะบะแตก แบบไม่ไหวแล้วจนต้องยัดๆ
เราค่อยๆให้ความสำคัญกับการกินมาก อย่าปล่อยให้ท้องว่างจนรู้สึกว่าหิว กินได้แต่แค่รู้สึกให้อยู่ท้อง อย่าใช้อารมณ์ความอยากเข้ามาเพราะเราจะรู้สึกอยากกินมันไปหมดทุกอย่าง
ลดปริมาณไม่ใช่อดแบบไม่กินเลยไม่ได้ ร่างกายเราต้องไปต่อ อย่าทำให้ระบบมันพังเพราะการไม่กินอะไรเลยอันตราย เรากินเพื่อให้ท้องมีพลังงานไปต่อ เราใช้เวลากับมันมาก 7 เดือน เราหนัก 110 กก. สูง 190 ซม. ปัจจุบัน เราหนัก 90 กก. เพราะเราเป็นคนโครงสร้างใหญ๋กระดูกมันหนักเลยทำได้ประมาณ 20 กก.ที่ลดลงมา 6-7 เดือนต่อไปเราจะเริ่มออกกำลังกายเบาๆ เน้นความกระชับของสัดส่วนของร่างกาย ไม่ให้ตัวพองและหมีเหมือนเก่า
สุดท้ายเราเอาให้พี่ที่สนิทดูเขาบอก เขาโอเคกับเราตอน 110 กก.มากกว่าดูหมีๆเข้ากับตัว แต่เราก็บอกว่ามันอาจจะดูในสายตาพี่แต่กับน้องในตอนจุดนั้นมันรู้สึกตัวเองไม่ไหวละกับกับการใส่ชุด และการใช้ชีวิต เรากลัวว่าถ้าอายุมากกว่านี้มันจะกู่ไม่กลับและมากกว่าเดิม และที่สำคัญกลัวโรคแทรกซ้อนที่จะตามมาในอนาคตเมื่อแก่ตัวขึ้น
เราอยากจะบอกว่าจะหุ่นแบบไหนอยู่ที่ความพึงพอใจของแต่ละบุคคล ตัวเราเองรู้ดีสุดว่าเราเหมาะสมและมีความสุขในหุ่นเราแบบไหน ตอนเราสายหมีก็มีความสุขอีกแบบ มาถึงตอนนี้เราก้มีความสุขอีกแบบ ถ้ามีโอกาสอยากจะลดเราก็ขอเป็นกำลังใจให้กับคนที่คิดจะเปลี่ยนแปลงตัวเองนะ
ไม่มีผลลัพธ์อะไรที่ได้ผลแบบรวดเร็วและถาวร ทุกอย่างต้องใช้เวลา อดทนนะ แล้วเราจะภูมิใจกับตัวเราในเวอร์ชั่นใหม่ที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ขอบคุณที่อ่านจนจบ
***แก้ไขอัปเดตรูปหุ่น 7 เดือนที่แล้ว กับปัจจุบัน