สิ่งใดเกิดขึ้น สิ่งนั้นดับไป

ภาวนาไปแล้ว ก็ยังมีอาการแฉลบใน อเนญชา และการคำนึงในกุศลต่างๆ แม้การเเล่นไปวิจัยในธ ธ​รรม ​ใด ก็จะมีอาการเพิกทิ้ง และ วิ่งเข้าไปคว้าตัวคว้าตน ในอาการเสพสุขในกุศลต่างๆ การยึดติดสภาพไร้ตัวตน ทำให้แม้นควา

ความสงบเกิดที่“จิต” เป็นจิตเห็นความสงบ อันเป็นผลจากขันธ์5 มันไม่เชื่อมติดกัน มีช่องว่างระหว่างขันธ์5กับจิต เรียกว่า “ฆนบัญญัติแตก“ ดังนั้น หากทำฌานไม่ได้ จะให้จิตสงบจาก พิจารณ

คำถาม to Deepseek (https://chat.deepseek.com/) ช่วยวิเคราะห์และสรุปประสบการณ์การปฏิบัติสมถะและวิปัสสนาต่อไปนี้ว่าถูกต้องหรือไม่? … การใช้งานอานาปานสติกับการทำวิปัสสนาตามแบบญาณ 16 (โสฬสญาณ)

ใช่ครับ คำสอนของพระพุทธเจ้าบอกไว้ชัดเจนว่า “เกิดมาเป็นทุกข์” เพราะ “ชาติปิ ทุกขา” — ความเกิดเป็นทุกข์ ในพระไตรปิฎกตอน อริยสัจ 4 ก็ระบุไว้ว่า ชาติปิ ทุกขา — ความเกิด

@ อาสาฬหะ ประเสริฐ วันเลอเลิศ  เมตตา รักแบ่งปัน ประเจิด ธรรมสว่าง กระจ่างไสว @ ธ ทรงตรึก สรรพสัตว์ กิเลสมัด หลับใหล ตัณหาครอง หมองกายใจ พึงขัดเกลา เนามรรคหน @ ธ โป