“ตายแล้ว ลุงกินหมึกย่าง กินได้ไง คลอเรสเตอรอล ขึ้นแน่” ป้าโวย เมื่อเห็นผม หยิบ หนวดหมึกย่าง ริมหาดบางแสน
ใครที่มาอ่าน คงรู้รส หนวดหมึกย่างเหนียวหนึบๆ มีความสากของปุ่มหมึกแล้ว ราดน้ำจิ้มซีฟู๊ด เปรี้ยวๆ เผ็ด หอมหมึกด้วย จริงๆ ผมอยากกิน เจ้าหมึกยักษ์ตัวงามๆ ที่อยู่ในถาดมากกว่า
 “ป้า กินเยอะออกกำลังบ้างนะ จะได้ลด ผมยังเดินเร็ววันละ 5 กิโลเมตรเลย”
 “แหมพ่อคนหุ่นดี พุงก็ออกเหมือนกัน” ป้าย้อน ไม่รู้เป็นอะไร ยิ่งอายุมาก ยิ่งชอบย้อน
เรื่องกิน ผม กับป้า ห้าสิบกว่ากันแล้ว รู้สึกเลยว่ากินอะไรได้น้อย ลง ยิ่งพวก บุพเฟ่กินเอาคุ้ม นี่ไม่สู้เลย ลูกเล่าว่าพรรคพวกเขา ไปกินร้าน ปิ้งย่าง กินที 40 จาน ภูมิใจ ที่ได้กินเอาชนะร้าน
 “พี่พี(ลูกชายป้า) กลับบ้านทีหมูกะทะเนื้อ ๆ ทั้งนั้นเลย” ป้าเล่า
ซึ่งผมไม่ไหวแน่ ขอกินแพงหน่อยแต่ที่เขาจัดเป็นเซต ดีกว่า
 “กินแต่แป้ง คาโบไฮเดรต ทั้งนั้น น้ำตาลขึ้น แน่” นี่คือสิ่งที่ป้าบ่นประจำ คงเห็นผม น้ำตาลแตะ 100 
ไม่กิน ข้าวเยอะก็ได้ จริง ตอนนี้ผมเปลี่ยนไปเยอะ มื้อเช้าจะกินหนัก มื้อเที่ยง กินทุกอย่าง พอๆ ประมาณ แล้ว เว้นข้าวเหนียว เพราะถ้า กินข้าวเหนียวมื้อเที่ยง บ่าย แต่มื้อเย็น บางที ไก่จ๊อห้าดาวสองไม้ ก็เคย
แล้ว จบ
กินน้อยจน ไม่วายโดนป้าบ่น
 “รายได้ลดหรือไง ยะ กินน้อย มื้อนี้เลี้ยงก็ได้” ป้าประชดหรือเปล่า ไม่รู้
จริงๆ มื้อเย็นมันกินไม่ลง บางที อยู่ชลบุรี ผมกินข้าวต้มร้านเสนา หรือไม่ก็ ข้าวต้มปลา เจ้หนับ ชามเดียว อิ่มแล้ว 
 “ป้าพันคงใช้แรงเยอะเลยกินมื้อเย็นเยอะ” เจ้าหมิวเคยเสนอความคิด ฮาาาาาาา
 “ใช่ๆๆ สงสัยป้า แกมนุษยสัมพันธ์ อสมเยอะ” ผมสนับสนุน
นึกแล้ว หนุ่มสาว อยากกินอะไรได้ ก็กินซะ กินให้พอ พออายุ เยอะๆ แล้ว เหนียว จัดๆ ก็ไม่อยากกิน น้ำตาลเยอะ ก็กินไม่ดี เช้าๆ ออกกำลังเสร็จ มันโหย นะอยากได้ โค๊กเย็นๆ ซักขวด ซ่า สะใจ
น้ำตาลขึ้น แน่
หมูกะทะ ก็ผงชูรส บางที แพ้ ปากพองอีก
สงสัย ต่อไป คงได้แต่กินข้าว กับจับฉ่ายแน่เลย กู