เมื่อก่อนการสูญเสียสัตว์เลี้ยงที่เรารักไปแบบกระทันหันคิดว่ามันเป็นอะไรที่เจ็บปวดที่สุด . แต่ในวันนี้ค้นพบว่าการที่เรามองเห็นเขานอนรอความตายมันทรมานเจ็บปวดกว่าร้อยเท่าพันเท่า . แมวเราโดนหมาข้างบ้านเข้ามากัดในบ้าน โชคดีที่ไม่มีรอยแผลหรือได้รับบาดเจ็บข้างนอก แต่โชคร้ายน้องกระดูกไขสันหลังหัก และ ข้างในบอบช้ำ เราพาน้องไปโรงบาลทุกวันติดต่อกัน5วันด้วยความหวังว่าน้องจะหายดี แต่อาการน้องนับวันก็ยิ่งเริ่มทรุด ล่าสุดหมอบอกให้ทำใจ เนื่องจากน้องตัวเล็กมากอายุแค่เดือนเดียว ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากรักษาตามอาการ หมอจะหยุดการรักษา แล้วให้พาน้องกลับไปรักษาต่อที่บ้าน ทุกคนมีวิธีการจัดการความรู้สึกระหว่างการรอแบบนี้อย่างไร?
วิธีทำใจเมื่อต้องสูญเสียสัตว์เลี้ยง