เชื่อว่า ในชีวิตของแต่ละคน มันจะมีช่วงเวลาดีๆ ทั้งทางร่างกายและจิตใจ
แต่มันก็เป็นแบบที่ว่า มันเป็นได้แค่วันวานยังหวานอยู่ในความทรงจำ แต่มันไม่ได้อยู่กับเราแล้ว
ไม่ว่ามูลค่าเงินมายาในพอร์ต สภาพร่างกายของตัวเราเอง
ถ้ารู้ว่า มันคงไม่หวนกลับมาแล้ว ก็ต้องยอมรับและอยู่กับ วันวานที่ไม่อาจจะหวนกลับมาได้อีก
ลองค้นหาภาพเก่าๆ ใน pc all in one ที่ใกล้จะหมดอายุเต็มทีแล้วเหมือนกัน
เลยนึกขึ้นมาได้อีกอย่างว่า
ทำไมผมไม่ค่อยจะให้ความสนใจกับเรื่องภาษีขายหุ้น
คำตอบก็คือ มันเป็นแค่ต้นทุน ไม่ถึงหนึ่งเปอร์เซนต์ ? ของกำไรเงินจริงที่ได้มาจากตลท.
ทุกคนมีเหตุผล ให้กับผลประโยชน์ตัวเองทั้งนั้นแหละ
ใครจะคัดค้าน ก็คัดค้านกันไปได้ตามสบาย แต่ให้มันอยู่ในขอบเขตที่ไม่ละเมิดกฏกติกาของเวบก็แล้วกัน
ลองตีความ ข้อความในภาพประกอบข้างใต้ดูครับ
พอร์ตของผม ก็เป็นไปตามนั้นจริงๆ
❤💓💚 ๙ แล้ว ๖ ๖ แล้ว ๙ .....วันหวานยังหวาน แต่มันไม่อยู่แล้ว ❤💓💚