กัมบอลเชื่อว่า ต้องมีหลายๆท่านที่มีอาหารที่กินแล้วคิดถึงใครบางคน หรืออาหารที่ให้หวนคิดถึงเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
ทั้งความสุขความทรงจำต่างๆ ว่ากันว่าอาหารมีกลไกอะไรบางอย่าง ที่สามารถกระตุ้นความทรงจำอันทรงพลัง ทำให้เราย้อนคิดถึงอดีต
รำลึกถึงสถานที่ และช่วงเวลาที่หล่อหลอมเราในวัยเด็ก เราทุกคนมีรสชาติความทรงจำในหลายเมนูที่เรากิน
ซื้อไมโลกินกี่ที ก็ยังรู้สึกว่าไมโลที่แจกฟรีในโรงเรียน หรืองานวันเด็ก อร่อยกว่านี้ ความสัมพันธ์และหว่างอาหาร กับความทรงจำ
เป็นเรื่องของอดีตกับปัจจุปัน รสชาติบางอย่างกระตุ้นให้เรานึกถึงอดีต เหมือนนำอดีตมาวางบนจานข้าว ดั่งมีเวทมนต์ของอาหาร คือกลิ่น กับรส
เราอาจนึกถึงมาม่าผัด ลูกชิ้นแดงๆทอด น้ำมันดำๆทอดซ้ำ มากกว่าข้าวผัดของแม่หรือย่าที่มีวัตถุดิบเหลือๆในตู้เย็น หรือมาม่าใส่ตำลึง
ที่ไปดึงข้างรั้วบ้าน อย่างกัมบอลคือไปหาดอกขจรที่ขึ้นแทรกตามต้นฝรั่งเอามาผัดกับไข่ใส่ในมาม่า ความคิดถึงในอาหารเป็นอารมณ์อย่างหนึ่ง
ที่มีปฎิกิริยาต่อเราอย่างชัดเจนเมื่อได้กินหรือได้เห็น ตอนปู่ยังอยู่บางครั้งปู่จะพาไปกินอาหารในความคิดของตัวเอง ร้านหรูมากๆ มีคนพาไปนั่ง
มีคนเทน้ำให้กิน ปู่มักจะสั่งไก่มะนาวสลัดครีมให้กิน ความทรงจำคือ ไก่ชุบแป้งกรอบๆมีสลัดครีมมะนาวเปรี้ยวๆหวานๆรองด้วยผักคะน้าทอดกรอบ
ในความทรงจำคือปู่กลัวว่าหลานจะยังกินเผ็ดไม่ได้ อีกเมนูหนึ่ง ถ้าปู่เปียแชร์ได้และมักพาคนในครอบครัวไปกิน และต้องสั่งคือขาหมูเย็น
ตอนกินครั้งแรกคืออะไร มันเย็นๆกินแล้วรู้สึกแปลก ภาพแห่งความทรงจำคือปู่จะเล่าที่มาของเมนูขาหมูเย็นให้ฟัง หลังจากปู่ ย่าเสียไป
ไม่เคยมีใครพาไปกิน และเราทั้งคู่ก็เก็บ 2 เมนูนี้ไว้ในความทรงจำแห่งความคิดถึง ไม่เคยสั่งที่ไหนกินอีกเลย
ไม่ต่างไปจากเมนูหมึกน้ำดำ ที่ลุงจะพาเรา 2 คนไปตกหมึกตอนกลางคืน ได้หมึกมาแล้วส่วนใหญ่เราทั้งคู่อยากกินเลย
บางทีบนเรือที่ไปตกหมึกจะมีอุปกรณ์ให้ทำกินได้เลย หรือบางครั้งไม่ได้ไปเรือตกอยู่ริมทะเล ลุงก็จะไปหาร้านทำให้เรากิน เป็นเมนูในความ
ทรงจำที่เราทั้งคู่ได้กินตอนเที่ยงคืน หรือบางครั้งก็ตี1 - 2 เพราะตกหมึกได้ตอนนั่น และไม่เคยมีครั้งใด ที่จะไม่ถูกโกงปลาหมึก
เช่นได้หมึกมา 10 ตัว จะมาถึงเราทั้งคู่ 8 ตัว ลุงมักจะบอกว่าคนทำครัวนั่นแหละเอาไป ลุงจะไม่มากินปลาหมึกน้ำดำด้วย บอกว่าให้กินเยอะๆ
จะได้โตเร็วๆ
หมึกน้ำดำในหม้อนี้คือครั้งสุดท้ายที่ได้กินกับน้อง ก่อนลุงจะเสียชีวิต ยังจำภาพลุงพาหนีไปอยู่บนเขาตอนเกิดสึนามิ
และก็ตามหากันไม่เจอ แต่ลุงก็มาจากไปด้วยโรคมะเร็ง หลังจากลุงเสียไป เมนูนี้ก็ยังอยู่ในความทรงจำอันแสนสนุก ที่ไปตกหมึกตอนปิดเทอม
สู้กับลมทะเลแรงๆ ดึงเอ็นสายตกหมึกยามหมึกติดเบ็ด ต่อไปนี้ไม่มีอีกแล้ว การไปตกหมึก แล้วนำมาทำหมึกน้ำดำ
อาหารไม่ใช่แค่เรากินเข้าไปเพื่อให้อิ่มท้อง มีคุณค่าทางโภชนาการ แต่ในบางครั้งอาหารก็มีความสัมพันธ์กับเหตุการณ์
หรือประสบการณ์แต่ละช่วงของชีวิต
อาจพูดได้ว่าอาหารคือสะพานเชื่อมเราในอดีตกับปัจจุบัน นอกจากนั่นอาหารยังผูกพันคนในพื้นที่ ที่แตกต่างกันอีกด้วย
เพราะในแต่ละสังคม อาหารมีความต่างกันไป ตามลักษณะภูมิประเทศ ภูมิอากาศ ความเชื่อ และผู้คน
ที่น่าทึ่งคือ ความทรงจำเกี่ยวกับอาหารจานใดจานหนึ่ง หรือรสชาตใดรสชาติหนึ่ง สามารถกระตุ้น
ให้เราเกิดความรู้สึกสบายใจ และปลอดภัยได้ด้วย
แล้วเพื่อนๆ พี่ๆ น้าๆแต่ละท่านมีอาหารในความทรงจำอะไรมั่งค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมชมกระทู้ค่ะ
2 ภาพแรกนำมาจากอินเตอร์เน็ต ขอขอบคุณท่านเข้าของภาพด้วยค่ะ
อาหารกับความคิดถึง SOUL FOOD
ทั้งความสุขความทรงจำต่างๆ ว่ากันว่าอาหารมีกลไกอะไรบางอย่าง ที่สามารถกระตุ้นความทรงจำอันทรงพลัง ทำให้เราย้อนคิดถึงอดีต
รำลึกถึงสถานที่ และช่วงเวลาที่หล่อหลอมเราในวัยเด็ก เราทุกคนมีรสชาติความทรงจำในหลายเมนูที่เรากิน
ซื้อไมโลกินกี่ที ก็ยังรู้สึกว่าไมโลที่แจกฟรีในโรงเรียน หรืองานวันเด็ก อร่อยกว่านี้ ความสัมพันธ์และหว่างอาหาร กับความทรงจำ
เป็นเรื่องของอดีตกับปัจจุปัน รสชาติบางอย่างกระตุ้นให้เรานึกถึงอดีต เหมือนนำอดีตมาวางบนจานข้าว ดั่งมีเวทมนต์ของอาหาร คือกลิ่น กับรส
เราอาจนึกถึงมาม่าผัด ลูกชิ้นแดงๆทอด น้ำมันดำๆทอดซ้ำ มากกว่าข้าวผัดของแม่หรือย่าที่มีวัตถุดิบเหลือๆในตู้เย็น หรือมาม่าใส่ตำลึง
ที่ไปดึงข้างรั้วบ้าน อย่างกัมบอลคือไปหาดอกขจรที่ขึ้นแทรกตามต้นฝรั่งเอามาผัดกับไข่ใส่ในมาม่า ความคิดถึงในอาหารเป็นอารมณ์อย่างหนึ่ง
ที่มีปฎิกิริยาต่อเราอย่างชัดเจนเมื่อได้กินหรือได้เห็น ตอนปู่ยังอยู่บางครั้งปู่จะพาไปกินอาหารในความคิดของตัวเอง ร้านหรูมากๆ มีคนพาไปนั่ง
มีคนเทน้ำให้กิน ปู่มักจะสั่งไก่มะนาวสลัดครีมให้กิน ความทรงจำคือ ไก่ชุบแป้งกรอบๆมีสลัดครีมมะนาวเปรี้ยวๆหวานๆรองด้วยผักคะน้าทอดกรอบ
ในความทรงจำคือปู่กลัวว่าหลานจะยังกินเผ็ดไม่ได้ อีกเมนูหนึ่ง ถ้าปู่เปียแชร์ได้และมักพาคนในครอบครัวไปกิน และต้องสั่งคือขาหมูเย็น
ตอนกินครั้งแรกคืออะไร มันเย็นๆกินแล้วรู้สึกแปลก ภาพแห่งความทรงจำคือปู่จะเล่าที่มาของเมนูขาหมูเย็นให้ฟัง หลังจากปู่ ย่าเสียไป
ไม่เคยมีใครพาไปกิน และเราทั้งคู่ก็เก็บ 2 เมนูนี้ไว้ในความทรงจำแห่งความคิดถึง ไม่เคยสั่งที่ไหนกินอีกเลย
ไม่ต่างไปจากเมนูหมึกน้ำดำ ที่ลุงจะพาเรา 2 คนไปตกหมึกตอนกลางคืน ได้หมึกมาแล้วส่วนใหญ่เราทั้งคู่อยากกินเลย
บางทีบนเรือที่ไปตกหมึกจะมีอุปกรณ์ให้ทำกินได้เลย หรือบางครั้งไม่ได้ไปเรือตกอยู่ริมทะเล ลุงก็จะไปหาร้านทำให้เรากิน เป็นเมนูในความ
ทรงจำที่เราทั้งคู่ได้กินตอนเที่ยงคืน หรือบางครั้งก็ตี1 - 2 เพราะตกหมึกได้ตอนนั่น และไม่เคยมีครั้งใด ที่จะไม่ถูกโกงปลาหมึก
เช่นได้หมึกมา 10 ตัว จะมาถึงเราทั้งคู่ 8 ตัว ลุงมักจะบอกว่าคนทำครัวนั่นแหละเอาไป ลุงจะไม่มากินปลาหมึกน้ำดำด้วย บอกว่าให้กินเยอะๆ
จะได้โตเร็วๆ
หมึกน้ำดำในหม้อนี้คือครั้งสุดท้ายที่ได้กินกับน้อง ก่อนลุงจะเสียชีวิต ยังจำภาพลุงพาหนีไปอยู่บนเขาตอนเกิดสึนามิ
และก็ตามหากันไม่เจอ แต่ลุงก็มาจากไปด้วยโรคมะเร็ง หลังจากลุงเสียไป เมนูนี้ก็ยังอยู่ในความทรงจำอันแสนสนุก ที่ไปตกหมึกตอนปิดเทอม
สู้กับลมทะเลแรงๆ ดึงเอ็นสายตกหมึกยามหมึกติดเบ็ด ต่อไปนี้ไม่มีอีกแล้ว การไปตกหมึก แล้วนำมาทำหมึกน้ำดำ
อาหารไม่ใช่แค่เรากินเข้าไปเพื่อให้อิ่มท้อง มีคุณค่าทางโภชนาการ แต่ในบางครั้งอาหารก็มีความสัมพันธ์กับเหตุการณ์
หรือประสบการณ์แต่ละช่วงของชีวิต
อาจพูดได้ว่าอาหารคือสะพานเชื่อมเราในอดีตกับปัจจุบัน นอกจากนั่นอาหารยังผูกพันคนในพื้นที่ ที่แตกต่างกันอีกด้วย
เพราะในแต่ละสังคม อาหารมีความต่างกันไป ตามลักษณะภูมิประเทศ ภูมิอากาศ ความเชื่อ และผู้คน
ที่น่าทึ่งคือ ความทรงจำเกี่ยวกับอาหารจานใดจานหนึ่ง หรือรสชาตใดรสชาติหนึ่ง สามารถกระตุ้น
ให้เราเกิดความรู้สึกสบายใจ และปลอดภัยได้ด้วย
แล้วเพื่อนๆ พี่ๆ น้าๆแต่ละท่านมีอาหารในความทรงจำอะไรมั่งค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมชมกระทู้ค่ะ
2 ภาพแรกนำมาจากอินเตอร์เน็ต ขอขอบคุณท่านเข้าของภาพด้วยค่ะ