อาหารกับความคิดถึง SOUL FOOD

กัมบอลเชื่อว่า  ต้องมีหลายๆท่านที่มีอาหารที่กินแล้วคิดถึงใครบางคน  หรืออาหารที่ให้หวนคิดถึงเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
ทั้งความสุขความทรงจำต่างๆ  ว่ากันว่าอาหารมีกลไกอะไรบางอย่าง  ที่สามารถกระตุ้นความทรงจำอันทรงพลัง  ทำให้เราย้อนคิดถึงอดีต
รำลึกถึงสถานที่  และช่วงเวลาที่หล่อหลอมเราในวัยเด็ก  เราทุกคนมีรสชาติความทรงจำในหลายเมนูที่เรากิน

ซื้อไมโลกินกี่ที  ก็ยังรู้สึกว่าไมโลที่แจกฟรีในโรงเรียน  หรืองานวันเด็ก  อร่อยกว่านี้  ความสัมพันธ์และหว่างอาหาร  กับความทรงจำ
เป็นเรื่องของอดีตกับปัจจุปัน  รสชาติบางอย่างกระตุ้นให้เรานึกถึงอดีต  เหมือนนำอดีตมาวางบนจานข้าว  ดั่งมีเวทมนต์ของอาหาร  คือกลิ่น  กับรส


เราอาจนึกถึงมาม่าผัด  ลูกชิ้นแดงๆทอด  น้ำมันดำๆทอดซ้ำ  มากกว่าข้าวผัดของแม่หรือย่าที่มีวัตถุดิบเหลือๆในตู้เย็น   หรือมาม่าใส่ตำลึง
ที่ไปดึงข้างรั้วบ้าน  อย่างกัมบอลคือไปหาดอกขจรที่ขึ้นแทรกตามต้นฝรั่งเอามาผัดกับไข่ใส่ในมาม่า  ความคิดถึงในอาหารเป็นอารมณ์อย่างหนึ่ง

ที่มีปฎิกิริยาต่อเราอย่างชัดเจนเมื่อได้กินหรือได้เห็น  ตอนปู่ยังอยู่บางครั้งปู่จะพาไปกินอาหารในความคิดของตัวเอง  ร้านหรูมากๆ  มีคนพาไปนั่ง
มีคนเทน้ำให้กิน  ปู่มักจะสั่งไก่มะนาวสลัดครีมให้กิน  ความทรงจำคือ  ไก่ชุบแป้งกรอบๆมีสลัดครีมมะนาวเปรี้ยวๆหวานๆรองด้วยผักคะน้าทอดกรอบ



ในความทรงจำคือปู่กลัวว่าหลานจะยังกินเผ็ดไม่ได้  อีกเมนูหนึ่ง  ถ้าปู่เปียแชร์ได้และมักพาคนในครอบครัวไปกิน  และต้องสั่งคือขาหมูเย็น



ตอนกินครั้งแรกคืออะไร  มันเย็นๆกินแล้วรู้สึกแปลก  ภาพแห่งความทรงจำคือปู่จะเล่าที่มาของเมนูขาหมูเย็นให้ฟัง  หลังจากปู่ ย่าเสียไป
ไม่เคยมีใครพาไปกิน และเราทั้งคู่ก็เก็บ 2 เมนูนี้ไว้ในความทรงจำแห่งความคิดถึง  ไม่เคยสั่งที่ไหนกินอีกเลย

ไม่ต่างไปจากเมนูหมึกน้ำดำ  ที่ลุงจะพาเรา 2 คนไปตกหมึกตอนกลางคืน  ได้หมึกมาแล้วส่วนใหญ่เราทั้งคู่อยากกินเลย  
บางทีบนเรือที่ไปตกหมึกจะมีอุปกรณ์ให้ทำกินได้เลย  หรือบางครั้งไม่ได้ไปเรือตกอยู่ริมทะเล  ลุงก็จะไปหาร้านทำให้เรากิน  เป็นเมนูในความ
ทรงจำที่เราทั้งคู่ได้กินตอนเที่ยงคืน  หรือบางครั้งก็ตี1 - 2  เพราะตกหมึกได้ตอนนั่น  และไม่เคยมีครั้งใด  ที่จะไม่ถูกโกงปลาหมึก
เช่นได้หมึกมา 10 ตัว  จะมาถึงเราทั้งคู่ 8 ตัว  ลุงมักจะบอกว่าคนทำครัวนั่นแหละเอาไป  ลุงจะไม่มากินปลาหมึกน้ำดำด้วย  บอกว่าให้กินเยอะๆ
จะได้โตเร็วๆ



หมึกน้ำดำในหม้อนี้คือครั้งสุดท้ายที่ได้กินกับน้อง ก่อนลุงจะเสียชีวิต  ยังจำภาพลุงพาหนีไปอยู่บนเขาตอนเกิดสึนามิ  
และก็ตามหากันไม่เจอ  แต่ลุงก็มาจากไปด้วยโรคมะเร็ง  หลังจากลุงเสียไป  เมนูนี้ก็ยังอยู่ในความทรงจำอันแสนสนุก  ที่ไปตกหมึกตอนปิดเทอม
สู้กับลมทะเลแรงๆ  ดึงเอ็นสายตกหมึกยามหมึกติดเบ็ด  ต่อไปนี้ไม่มีอีกแล้ว  การไปตกหมึก  แล้วนำมาทำหมึกน้ำดำ

อาหารไม่ใช่แค่เรากินเข้าไปเพื่อให้อิ่มท้อง  มีคุณค่าทางโภชนาการ  แต่ในบางครั้งอาหารก็มีความสัมพันธ์กับเหตุการณ์
หรือประสบการณ์แต่ละช่วงของชีวิต

อาจพูดได้ว่าอาหารคือสะพานเชื่อมเราในอดีตกับปัจจุบัน  นอกจากนั่นอาหารยังผูกพันคนในพื้นที่   ที่แตกต่างกันอีกด้วย
เพราะในแต่ละสังคม  อาหารมีความต่างกันไป  ตามลักษณะภูมิประเทศ  ภูมิอากาศ  ความเชื่อ  และผู้คน

ที่น่าทึ่งคือ  ความทรงจำเกี่ยวกับอาหารจานใดจานหนึ่ง  หรือรสชาตใดรสชาติหนึ่ง สามารถกระตุ้น  
ให้เราเกิดความรู้สึกสบายใจ  และปลอดภัยได้ด้วย

แล้วเพื่อนๆ พี่ๆ  น้าๆแต่ละท่านมีอาหารในความทรงจำอะไรมั่งค่ะ

ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมชมกระทู้ค่ะ

2 ภาพแรกนำมาจากอินเตอร์เน็ต   ขอขอบคุณท่านเข้าของภาพด้วยค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่