พ่อกับแม่คบกันมา10กว่าปีแล้วค่ะ นิสัยพ่อเค้าจะเป็นคนไม่ค่อยสนใจ ปากจัด โวยวาย แต่แม่จะเป็นคนใจเย็นมากๆ เวลาพ่อโมโหแม่ก็จะนิ่งเงียบ ไม่ใช่ว่าแม่ไม่เคยคิดจะเลิกนะ แต่พ่อเค้าไม่ยอม แม่เคยพาหนูหนีพ่อไปหายาย พ่อก็ตามตื้อ บอกว่าจะไม่ทำอีกแล้ว ทุกอย่างจะดี เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ แล้วพ่อเค้าตัดขาดจากญาติทุกคน เหลือแค่ครอบครัว แม่ หนู แล้วก็น้อง พ่อแม่ทำงาน เลิกงาน7-6โมงเย็น กลับบ้านมาก็กินข้าว ดูหนัง ต่างคนต่างอยู่ จะอยู่ด้วยกันเฉพาะตอนนอนด้วยกัน มันเลยทำให้ความรู้สึกแม่หนูมันไม่เหมือนเดิมค่ะ จนแม่หนูไปแอบชอบพี่ที่ทำงานด้วยกัน ก็คุยกันแต่ไม่ได้คิดจะไปคบกันอะค่ะ แค่รู้สึกว่าอยู่กับพี่คนนี้แม่สบายใจ แค่นี้เองค่ะ ไม่ได้หวังอะไรมาก จนพ่อสงสัย แอบติดแอพติดตามแม่ แอบอัดเสียงตอนคุยโทรศัพท์ ตอนดึกก็มีอะไรกับแม่บ่อยมาก(เพราะหนูได้ยินค่ะ)ซึ่งหนูไม่ชอบใจเท่าไหร่ เพราะแม่ก็เหนื่อยจากที่ทำงาน พอแม่ไม่อยากทำพ่อก็ถามว่า แค่นี้ทำให้ไม่ได้หรอ ทำให้เค้ามีความสุขไม่ได้หรอ จนวันนึงพ่อจับได้ค่ะ วันนั้นเป็นวันเริ่มต้นของนรกสำหรับหนูค่ะ ทั้งคืนนั้นไม่ได้นอนกันเลยทุกคน หนูกับน้องก็ร้องไห้ พ่อก็โมโห มีทำร้ายร่างกายกันนิดหน่อย หนูสงสารแม่ค่ะ หนูอาจจะเป็นเด็กไม่ดีที่เข้าข้างแม่ แต่หนูเข้าใจแม่ค่ะ หนูยอมรับตรงนี้ว่าหนูไม่ชอบพ่อตัวเอง หนูไม่อยากยุ่งกับพ่อ ไม่อยากเห็นหน้าพ่อ อยากให้พ่อแม่เลิกกัน แต่พ่อก็ไม่ยอมเลิก บอกว่ารักษาครอบครัว เค้าไม่เหลือใคร เค้าจะไม่ยอมปล่อยใครไปจากเค้าแน่นอน ถ้าจะไปก็ไปด้วยกัน จะแย่ก็แย่ด้วยกัน แม่หนูก็ไม่ได้อยากอยู่ค่ะ แต่ก็เพื่อครอบครัวเลยไม่ไปไหน พ่อก็บอกว่าที่แม่คุยกับคนนั้นเพราะเบื่อของเก่า คุยกันเพราะอยากมีเซ็กส์ คุยกันเพราะความสะบายใจมันไม่มีหรอก น้ำเน่า หลังจากวันนั้นมา พ่อก็ชอบแซะแม่ จับผิดแม่ โทรหาแม่ตลอด พิมพ์ข้อความประมาณว่า รักพี่ไหม แบบนี้ทั้งวัน แม่เลยบอกพ่อว่าไม่ต้องทำแบบนี้ ไม่ต้องมาเปลี่ยนแม่ แค่ทำเหมือนปกติ ทุกอย่างมันจะดีขึ้น สักพักก็เลยมีปากเสียงกัน แม่ก็ไม่ทน หนูก็ไม่ทน ไม่อยากอยู่แล้วค่ะ ก่อนเลิกงานพ่อก็กินเบียร์3-4ขวด รีบกลับบ้านมาหาแม่มาคุย แต่ก็ขับเร็วจนรถล้ม พ่อก็มาโทษแม่ว่าทำให้เค้ารีบมาหาจนรถล้ม สักพักนึง แม่พาหนูกับน้องไปซื้อของกินที่ตลาด พ่อก็ขู่แม่อย่างนู่นอย่างนี้ ทั้งเรื่องเซ็กส์ ต้องให้เค้าตลอด อะไรก็ไม่รู้ แถมยิ่งเมาๆ แม่ก็กลัวพ่อจะทำร้าย หนูก็กลัว แต่ก็หนีไปไหนไม่ได้ค่ะ พอกลับบ้านพ่อก็มาคุยอีก พูดเรื่องเดิมๆซ้ำ หนูก็บอกให้เลิกได้มั้ย มันไม่มีความสุขเลย พ่อก็บอกว่าไม่! ครั้งนั้นแม่ไม่ไหวแล้ว แม่อยากเลิก  แต่พ่อก็ไม่ยอม ถ้าไม่อยู่กันเป็นครอบครัว ก็ตายกันให้หมด ถ้าแม่ไม่ยอมอยู่ หนูกับน้องก็จะไม่ได้เรียน ไม่มีชีวิตดีๆ พ่อก็ออกจากงาน พ่อก็ถามแม่ว่าอยากให้เป็นแบบนั้นใช่มั้ย แม่ก็ทำไรไม่ได้ จนทั้งคืนนั้นก็มีปากเสียงกันจนดึก จนถึงวันนี้ก็ประมาณอาทิตย์กว่าๆที่เกิดเรื่องค่ะ  ตอนนี้หนูก็ป่วย ไม่อยากมีครอบครัวแบบนี้แล้วค่ะ หนูรู้สึกเหมือนอยู่คุก นอนร้องไห้ทุกวัน สงสารแม่ พ่อก็หาเรื่องชวนทะเลาะจับผิด น้องก็ต้องมาฟังอะไรแบบนี้ เจอเหตุการณ์แย่ๆตั้งแต่เด็ก มันพอจะมีทางออกไหนที่สามารถช่วยหนูได้มั้ยคะ หนูไม่อยากอยู่แบบนี้แล้ว หรือหนูควรจะนิ่งเฉยหรอคะ หนูทำไรไม่ได้ หนูอยากออกไปจากชีวิตแบบนี้ 
 ช่วยหนูหน่อยค่ะ ให้คำแนะนำปรึกษาหนูที ไม่รู้จะไปพึ่งใครแล้วค่ะ เพราะญาติก็ไม่มี ยายอยู่ตจว.
(หนูอายุ16-17)
(น้อง5ขวบ 
*อาจจะพิมพ์งงๆหน่อยนะคะ ขออภัยด้วยค่ะ