หนูคือเจ้าของกระทู้นี้ค่ะตอนนี้ปัจจุบันนี้ได้กลับมาอยู่กับพ่อแม่แล้วนะคะขอบคุณทุกคนที่ให้คำแนะนำนะคะตอนนี้หนูอยู่บ้านน้าของหนูไม่เชื่อเรื่องที่หนูบอกค่ะคือหนูไปบอกความจริงกับน้าแล้วน้าไม่เชื่อหนูเลยตัดสินใจกลับบ้านเพราะญาติๆแถวนั้นมีแต่คนนิสัยไม่ค่อยให้เกรียดหนูเลย ตอนที่น้าหนูขับรถมาส่งแกก็ด่ากนํตลิดทางว่าหนูเป็นเด็กเลี้ยเกะยอรับว่าตอนนั้นหนูก้าวร้าวมากหนูตะโกนเสียงดังลั่นรถทวงคืนความยุติธรรมให้ตัวเองเราทะเลาะกันตลอดทางระหว่างไปสนามบินกันสองคนพอถึงบ้านน้าที่เป็นแฝดกับน้าเราอีกคนขอเรียกว่าน้าที่มาส่งเราว่าน้า1 ส่วนน้าที่อยู่บ้านเราขอเรียกว่าน้า2นะคะ คือสองคนนี้จะชอบโทรคุยกันตลอดน้า1เนี่ยจะชอบโทรไปรายงานน้า2ตลอดเวลาเราทำอะไรกินอะไรไปไหนพอถามก็บอกว่าบอกแม่เราให้แม่หนูได้รู้ว่าหนูกินอยู่สุขสบาย หนูก็ไม่ได้อะไรแต่พอมาถึงบ้านน้า2ด่าหนูว่าหนูทำตัวแย่ไม่รู้จักผู้หลังผู้ใหญ่ ใช้คำพูดเสียดสีหนูอยู่ประมาน3ขัวโมงแกพูดวันไปวนมาให้หนูรู้สึกอับอาย จนคิดว่าที่น้า2กับน้า1คุยกันเรื่องหนูเค้าคุยอะไรกันแน่ พอหนูหอบเสื้อผ้ามาอีกบ้านหลังหนึ่งนั่นก็คือบ้านแม่เราแม่เราถามว่าทำไม่ถึงกลับมาทำให้รู้ในทันทีเลยว่าน้า1ไม่ได้ถ่ายรูปส่งให้แม่ดูแต่ถ่ายรูปส่งให้น้า2เพื่อเอาไปคุยกันสองคนเหตุการณ์แบบนี้เคยเกิดขึ้นแล้ว1ครั้งซึงตอนนั่นหนูอายุ10ขวบน้า1กับน้า2คุยโทรศัพกันแล้วหนูไปบังเอิญได้ยินว่าเค้าเอาเรื่องของหนูมาคุยแล้วพากันหัวเราะทำให้หนูไม่ไว้ใจน้า2 กลับมาปัจจุบันหนูเจอมาเล่าทุกอย่างให้แม่ฟังแม่นั่งนิ่งไม่พูดอะไรเลยแม่บอกกับหนูว่าต่อไปนี้ให้อยู่บ้านแต่ตัวมิดชิดอย่าคุยกับผู้ชายตอนคงามรู้สึกคือแย่มากอะโคตรแน่อะนอกตากแม่จะนิ่งไม่ช่วยแล้วแม่ยังบอกว่าเราทำอะไรไม่ได้ถ้าผู้ชายคนนั้นเลิกกับน้าหนูยายหนูแม่หนูก็อยู่ไท่ได้เพราะเค้าเป็นคนจ่ายค่าใช้จ่ายมห้ทั้งหมด ตั้งวันนั้นยันทุกวันนี้หนูก็ยังไม่ออกจากบ้านนานเลยค่ะอย่างมากก็แค่ปั่นจักรยานไปซื้อของในร้านค้าหมู่บ้านแล้วก็กลับเข้าบ้าน แล้วพอน้าหนูมาส่งหนูเสร็จน้าหนูก็กลับไปหาสามีตัวเองตอนก่อนไปแกทิ้งท้ายไว้ว่าแกจะเอาเงินทั้งหมดที่สามีแกเคยส่งหนูเรียนคืนทั่งหมดทุกบาทรวมถึงอาหารที่เคยกินที่นั่นของไช้ค่าไฟค่าน้ำกี่บาทก็เอาหมด ที่แกท้วงเพราะว่าหนูพูดตอนทะเละกันบนรถว่าหนูจะคืนของทุกอย่าที่สามีแกซื้อให้สมุดหนังสือเสื้อผ้าจะคืนให้เพราะแกบอกว่าถ้าไม่มีของที่สามีแกให้หนูจะอยู่ไม่ได้หนูตอบไปแบงนั้นด้วยความโมโหมากๆ แต่พอมาวันที่แกจะกลับแกกมาพูดว่าหนูจะคืนเงินใช้หนี้สามีแกทั้งหมด แล้วก็บอกว่าให้นีบๆใข้เดี๋ยวกลัวตายก่อนจะได้ใช้เงินเราก็เลยทำงานหาเงินคืนโดยการของแม่รับทำโอบรัดผมที่บ้านแม่ก็สนับสนุนหามาให้ทำแต่นานๆไปเค้าก็เอาคนใหม่เพราะว่าหนูเด็กอยู่ปกติรับคนทำอายุ20กันหนูไม่มีง่นทำมาหลายเดือนหาสมัครงานที่ไหนก็ไม่มีใครรับอยู่บ้านมานานแต่น้าก็คอยน้าทักมาทวงหนี้เลยบ่อยจนรำคาญทำให้หนูบล็อคไลน์ไปเพราะรู้สึกรำคาญช่วงที่ทำงานหนูจะส่งเงินให้ทุกวันวันละร้อยบ้างสองร้อยบ้างเวลาทำงานก็ชอบส่งข้อความาเป็นข้อความในเชิงเยาะเย้ยดูถูก แล้วตอนนี้ปัจจุบันก็ไม่มีงานทำพยาหางานก็ไม่ใครรับเครียดมาก อีกสองเดือนน้าก็จะกลับมาอีกมาเยี่ยมยายคาดว่าน่าจะมาหาถึงบ้านแน่ๆด้วยนิสัยของน้าแล้วแกไม่ปล่อยหนูไปง่ายๆแน่ควรทำไงดีค่ะเพราะเงินนั่นสามีเค้าก็เต็มใจให้บางที่ก็ไม่ได้ขอด้วยที่ขอก็มีแต่ขอซื้อของใช้ของกินแล้วก็สมุดหนังสือ
ใช้หนี้ตอนอายุ16ปี
หนูคือเจ้าของกระทู้นี้ค่ะตอนนี้ปัจจุบันนี้ได้กลับมาอยู่กับพ่อแม่แล้วนะคะขอบคุณทุกคนที่ให้คำแนะนำนะคะตอนนี้หนูอยู่บ้านน้าของหนูไม่เชื่อเรื่องที่หนูบอกค่ะคือหนูไปบอกความจริงกับน้าแล้วน้าไม่เชื่อหนูเลยตัดสินใจกลับบ้านเพราะญาติๆแถวนั้นมีแต่คนนิสัยไม่ค่อยให้เกรียดหนูเลย ตอนที่น้าหนูขับรถมาส่งแกก็ด่ากนํตลิดทางว่าหนูเป็นเด็กเลี้ยเกะยอรับว่าตอนนั้นหนูก้าวร้าวมากหนูตะโกนเสียงดังลั่นรถทวงคืนความยุติธรรมให้ตัวเองเราทะเลาะกันตลอดทางระหว่างไปสนามบินกันสองคนพอถึงบ้านน้าที่เป็นแฝดกับน้าเราอีกคนขอเรียกว่าน้าที่มาส่งเราว่าน้า1 ส่วนน้าที่อยู่บ้านเราขอเรียกว่าน้า2นะคะ คือสองคนนี้จะชอบโทรคุยกันตลอดน้า1เนี่ยจะชอบโทรไปรายงานน้า2ตลอดเวลาเราทำอะไรกินอะไรไปไหนพอถามก็บอกว่าบอกแม่เราให้แม่หนูได้รู้ว่าหนูกินอยู่สุขสบาย หนูก็ไม่ได้อะไรแต่พอมาถึงบ้านน้า2ด่าหนูว่าหนูทำตัวแย่ไม่รู้จักผู้หลังผู้ใหญ่ ใช้คำพูดเสียดสีหนูอยู่ประมาน3ขัวโมงแกพูดวันไปวนมาให้หนูรู้สึกอับอาย จนคิดว่าที่น้า2กับน้า1คุยกันเรื่องหนูเค้าคุยอะไรกันแน่ พอหนูหอบเสื้อผ้ามาอีกบ้านหลังหนึ่งนั่นก็คือบ้านแม่เราแม่เราถามว่าทำไม่ถึงกลับมาทำให้รู้ในทันทีเลยว่าน้า1ไม่ได้ถ่ายรูปส่งให้แม่ดูแต่ถ่ายรูปส่งให้น้า2เพื่อเอาไปคุยกันสองคนเหตุการณ์แบบนี้เคยเกิดขึ้นแล้ว1ครั้งซึงตอนนั่นหนูอายุ10ขวบน้า1กับน้า2คุยโทรศัพกันแล้วหนูไปบังเอิญได้ยินว่าเค้าเอาเรื่องของหนูมาคุยแล้วพากันหัวเราะทำให้หนูไม่ไว้ใจน้า2 กลับมาปัจจุบันหนูเจอมาเล่าทุกอย่างให้แม่ฟังแม่นั่งนิ่งไม่พูดอะไรเลยแม่บอกกับหนูว่าต่อไปนี้ให้อยู่บ้านแต่ตัวมิดชิดอย่าคุยกับผู้ชายตอนคงามรู้สึกคือแย่มากอะโคตรแน่อะนอกตากแม่จะนิ่งไม่ช่วยแล้วแม่ยังบอกว่าเราทำอะไรไม่ได้ถ้าผู้ชายคนนั้นเลิกกับน้าหนูยายหนูแม่หนูก็อยู่ไท่ได้เพราะเค้าเป็นคนจ่ายค่าใช้จ่ายมห้ทั้งหมด ตั้งวันนั้นยันทุกวันนี้หนูก็ยังไม่ออกจากบ้านนานเลยค่ะอย่างมากก็แค่ปั่นจักรยานไปซื้อของในร้านค้าหมู่บ้านแล้วก็กลับเข้าบ้าน แล้วพอน้าหนูมาส่งหนูเสร็จน้าหนูก็กลับไปหาสามีตัวเองตอนก่อนไปแกทิ้งท้ายไว้ว่าแกจะเอาเงินทั้งหมดที่สามีแกเคยส่งหนูเรียนคืนทั่งหมดทุกบาทรวมถึงอาหารที่เคยกินที่นั่นของไช้ค่าไฟค่าน้ำกี่บาทก็เอาหมด ที่แกท้วงเพราะว่าหนูพูดตอนทะเละกันบนรถว่าหนูจะคืนของทุกอย่าที่สามีแกซื้อให้สมุดหนังสือเสื้อผ้าจะคืนให้เพราะแกบอกว่าถ้าไม่มีของที่สามีแกให้หนูจะอยู่ไม่ได้หนูตอบไปแบงนั้นด้วยความโมโหมากๆ แต่พอมาวันที่แกจะกลับแกกมาพูดว่าหนูจะคืนเงินใช้หนี้สามีแกทั้งหมด แล้วก็บอกว่าให้นีบๆใข้เดี๋ยวกลัวตายก่อนจะได้ใช้เงินเราก็เลยทำงานหาเงินคืนโดยการของแม่รับทำโอบรัดผมที่บ้านแม่ก็สนับสนุนหามาให้ทำแต่นานๆไปเค้าก็เอาคนใหม่เพราะว่าหนูเด็กอยู่ปกติรับคนทำอายุ20กันหนูไม่มีง่นทำมาหลายเดือนหาสมัครงานที่ไหนก็ไม่มีใครรับอยู่บ้านมานานแต่น้าก็คอยน้าทักมาทวงหนี้เลยบ่อยจนรำคาญทำให้หนูบล็อคไลน์ไปเพราะรู้สึกรำคาญช่วงที่ทำงานหนูจะส่งเงินให้ทุกวันวันละร้อยบ้างสองร้อยบ้างเวลาทำงานก็ชอบส่งข้อความาเป็นข้อความในเชิงเยาะเย้ยดูถูก แล้วตอนนี้ปัจจุบันก็ไม่มีงานทำพยาหางานก็ไม่ใครรับเครียดมาก อีกสองเดือนน้าก็จะกลับมาอีกมาเยี่ยมยายคาดว่าน่าจะมาหาถึงบ้านแน่ๆด้วยนิสัยของน้าแล้วแกไม่ปล่อยหนูไปง่ายๆแน่ควรทำไงดีค่ะเพราะเงินนั่นสามีเค้าก็เต็มใจให้บางที่ก็ไม่ได้ขอด้วยที่ขอก็มีแต่ขอซื้อของใช้ของกินแล้วก็สมุดหนังสือ