ยายเรามีลูก 5คน
คนแรกป้า อยู่หมู่บ้านเดียวกัน (ชนบทในภาคอีสาน) ก็ดูแลยามเจ็บป่วยและทำอาหารมาให้กินบ้าง ป้าก็มีหลานน้อยเลี้ยง
คนที่2 เสียแล้ว
คนที่3 ลุง ซึ่งก็มีเอาปูปลามาให้บ้าง
คนที่4 แม่เรา ทำงานเป็นสาวโรงงาน ส่งเงินให้ยายวิคละ2,000 บางวิคซื้อของกินให้ต่างหาก และรับผิดชอบค่าหมอ ค่ารถ
คนที่5 น้าเรา ทำงานเป็นสาวโรงงาน
ซึ่งน้าคบหากับผู้ชายหลายคนมาก เมื่อ3ปีก่อน ท้อง แต่ก็เลิกกับผัวอีก
โดยน้าจะมีหนี้สินเยอะ เราเข้าใจว่าโดยเฉลี่ยเงินเดือนเขาน่าจะ10,000 ต้นๆ มีภาระผ่อนรถยนต์เดือนละ5,300 เป็นต่ำๆ เด็กที่เกิดมาจึงเอามาฝากแม่ที่บ้านเลี้ยง(ยายอายุ70) ที่ผ่านมาแทบจะไม่มีส่งเงินให้ยายด้วยซ้ำ ค่านมแพมเพิส เงินยาย คนแก่ขนาดนั้น ต้องดูแลเด็กเล็กอดหลับอดนอน ต้องมาอุ้มมาแบกเด็ก ลำพังจะลุกเดินเหินก็ลำบาก แต่ก็มีส่งมาบ้าง 500 1,000 1,500 ห่างกันอยู่ต่อครั้ง
ยายที่แก่ บางทีแกเจ็บป่วย หรืออารมณ์ไม่ดี คนเคยไปไหนมาไหน ต้องมาอยู่ติดบ้าน แกก็อารมณ์เสีย มีตีมีดุบ้าง เราก็สงสาร แต่ก็เข้าใจว่าแกเหนื่อย
เราเคยโทรไปถามครั้งหนึ่ง ว่าจะกลับมาเลี้ยงลูกได้เมื่อไหร่ ยายแก่แล้ว แก่ไม่ไหว จะรอแกตายก่อนหรอ เขาไปบ่นกับป้า ว่าเราพูดแรงไป
เราป่วยซึมเศร้า ตอนนั้นต้องกินยา เราลาออกมาอยู่บ้าน ช่วงที่น้าคลอดแรกๆ ยอมรับว่าเราอาจไม่ชอบเด็กมากนัก แต่เราก็รักเด็กคนนี้มาก เราช่วยยายเลี้ยง ป้อนข้าวป้อนน้ำ ล้างขวดนม เลี้ยงมาแต่แบเบาะ ตอนนี้2ขวบ6 ก็เปลี่ยนหน้าที่มาเป็นแต่งตัว รับส่งไปโรงเรียน ดูแลวันหยุด
พี่สาวเรากับพี่เขยก็รักเด็กคนนี้มาก เขาทำงานนอกบ้าน พอเลิกงานมาก็มาเลี้ยงเด็กคนนี้ต่อ ซึ่งบางครั้ง เขาก็พูดกับเราว่าเขาเหนื่อย เขาอยากมีเวลาส่วนตัวบ้าง
เราแต่งงาน ตอนนี้สามีเราก็ได้มาช่วยเลี้ยงเด็กคนนี้อีก แม้กระทั่งล้างอึอาบน้ำ ซึ่งบางทีเราก็เกรงใจเขา ที่ทำงานมาแล้วยังต้องมารับผิดชอบส่วนนี้
ปัญหาคือช่วงเดือนก่อน ยายป่วย ตอนดึก ก็เรียกหาเรา วันต่อมาก็ป่วยไปโรงบาล พี่เราพาไปตอนตี2 ซึ่งเขาทำงาน หยุดไม่ได้ทั้งเดือน 2วันต่อมาน้องป่วย เป็นไข้หวัดใหญ่ ก็ไปหาหมออย่างนั้น ตี2-3 ซึ่งมันแบบเหนื่อยมาก เราทำงานที่บ้าน ซึ่งไม่เป็นเวลา เราถามแม่ว่า พอจะกลับมาช่วยได้มั้ย เขาบอกกลับไปใครจะส่งเงินเลี้ยงดูยาย ซึ่งเราสงสัยในส่วนนี้ว่านี่แม่คุณ ไม่มีใครอยากดูแลใกล้ชิดในบั้นปลายเลยหรือ เราก็ถามว่าน้าล้ะ กับมาเลี้ยงลูกเองได้มั้ย เขาก็บอกว่าจะกลับได้ยังไง หนี้เยอะ
เราทำงานไม่ค่อยได้ เราจะถนัดทำงานดึก มันเงียบสงบดี เราก็จะนอนดึกตี4-5 เช้ามาเราก็เตรียมน้องไปเรียน บ่ายเราก็ตื่นไปรับ แตปัญหามันคือวันหยุดเนี่ย เราจะนอนอีกหน่อย น้องก็จะเข้ามาปลุก ยายก็ถามเป็นไรนอนตื่นสาย ซึ่งเราบอกหลายครั้งแล้วว่าเราทำงาน
เราพูดกับแม่ก็จะทะเลาะ เรากลัวพูดออกไปแล้วจะทำร้ายจิตใจกัน แต่ตัวเราไม่ไหวแล้ว เราเครียดมาก มันผิดมากไหมที่เรารู้สึกเกลียดน้า ที่ไม่มีความรับผิดชอบ เราน้อยใจแม่ที่ส่งมาแค่เงิน แต่ภาระหน้าที่ทั้งหมด มันตกที่เราพี่สาว ยายเราที่แก่ๆ ลุกยังจะเซล้ม
คนเรามันจะไม่มีความคิดที่จะรับผิดชอบอะไรเลยหรอ
ย้ำว่าเราและพี่สาวรักเด็กคนนี้มาก แต่เราก็เหนื่อยมากเหมือนกัน ในเมื่อเรามีภาระหน้าที่ของตัวเองต้องรับผิดชอบ ทำไมเราต้องมาแบกรับความผิดพลาดของคนอื่นด้วย
คนที่เอาหลานมาให้แม่แก่ๆ(อายุ70)เลี้ยง คิดยังไง
คนแรกป้า อยู่หมู่บ้านเดียวกัน (ชนบทในภาคอีสาน) ก็ดูแลยามเจ็บป่วยและทำอาหารมาให้กินบ้าง ป้าก็มีหลานน้อยเลี้ยง
คนที่2 เสียแล้ว
คนที่3 ลุง ซึ่งก็มีเอาปูปลามาให้บ้าง
คนที่4 แม่เรา ทำงานเป็นสาวโรงงาน ส่งเงินให้ยายวิคละ2,000 บางวิคซื้อของกินให้ต่างหาก และรับผิดชอบค่าหมอ ค่ารถ
คนที่5 น้าเรา ทำงานเป็นสาวโรงงาน
ซึ่งน้าคบหากับผู้ชายหลายคนมาก เมื่อ3ปีก่อน ท้อง แต่ก็เลิกกับผัวอีก
โดยน้าจะมีหนี้สินเยอะ เราเข้าใจว่าโดยเฉลี่ยเงินเดือนเขาน่าจะ10,000 ต้นๆ มีภาระผ่อนรถยนต์เดือนละ5,300 เป็นต่ำๆ เด็กที่เกิดมาจึงเอามาฝากแม่ที่บ้านเลี้ยง(ยายอายุ70) ที่ผ่านมาแทบจะไม่มีส่งเงินให้ยายด้วยซ้ำ ค่านมแพมเพิส เงินยาย คนแก่ขนาดนั้น ต้องดูแลเด็กเล็กอดหลับอดนอน ต้องมาอุ้มมาแบกเด็ก ลำพังจะลุกเดินเหินก็ลำบาก แต่ก็มีส่งมาบ้าง 500 1,000 1,500 ห่างกันอยู่ต่อครั้ง
ยายที่แก่ บางทีแกเจ็บป่วย หรืออารมณ์ไม่ดี คนเคยไปไหนมาไหน ต้องมาอยู่ติดบ้าน แกก็อารมณ์เสีย มีตีมีดุบ้าง เราก็สงสาร แต่ก็เข้าใจว่าแกเหนื่อย
เราเคยโทรไปถามครั้งหนึ่ง ว่าจะกลับมาเลี้ยงลูกได้เมื่อไหร่ ยายแก่แล้ว แก่ไม่ไหว จะรอแกตายก่อนหรอ เขาไปบ่นกับป้า ว่าเราพูดแรงไป
เราป่วยซึมเศร้า ตอนนั้นต้องกินยา เราลาออกมาอยู่บ้าน ช่วงที่น้าคลอดแรกๆ ยอมรับว่าเราอาจไม่ชอบเด็กมากนัก แต่เราก็รักเด็กคนนี้มาก เราช่วยยายเลี้ยง ป้อนข้าวป้อนน้ำ ล้างขวดนม เลี้ยงมาแต่แบเบาะ ตอนนี้2ขวบ6 ก็เปลี่ยนหน้าที่มาเป็นแต่งตัว รับส่งไปโรงเรียน ดูแลวันหยุด
พี่สาวเรากับพี่เขยก็รักเด็กคนนี้มาก เขาทำงานนอกบ้าน พอเลิกงานมาก็มาเลี้ยงเด็กคนนี้ต่อ ซึ่งบางครั้ง เขาก็พูดกับเราว่าเขาเหนื่อย เขาอยากมีเวลาส่วนตัวบ้าง
เราแต่งงาน ตอนนี้สามีเราก็ได้มาช่วยเลี้ยงเด็กคนนี้อีก แม้กระทั่งล้างอึอาบน้ำ ซึ่งบางทีเราก็เกรงใจเขา ที่ทำงานมาแล้วยังต้องมารับผิดชอบส่วนนี้
ปัญหาคือช่วงเดือนก่อน ยายป่วย ตอนดึก ก็เรียกหาเรา วันต่อมาก็ป่วยไปโรงบาล พี่เราพาไปตอนตี2 ซึ่งเขาทำงาน หยุดไม่ได้ทั้งเดือน 2วันต่อมาน้องป่วย เป็นไข้หวัดใหญ่ ก็ไปหาหมออย่างนั้น ตี2-3 ซึ่งมันแบบเหนื่อยมาก เราทำงานที่บ้าน ซึ่งไม่เป็นเวลา เราถามแม่ว่า พอจะกลับมาช่วยได้มั้ย เขาบอกกลับไปใครจะส่งเงินเลี้ยงดูยาย ซึ่งเราสงสัยในส่วนนี้ว่านี่แม่คุณ ไม่มีใครอยากดูแลใกล้ชิดในบั้นปลายเลยหรือ เราก็ถามว่าน้าล้ะ กับมาเลี้ยงลูกเองได้มั้ย เขาก็บอกว่าจะกลับได้ยังไง หนี้เยอะ
เราทำงานไม่ค่อยได้ เราจะถนัดทำงานดึก มันเงียบสงบดี เราก็จะนอนดึกตี4-5 เช้ามาเราก็เตรียมน้องไปเรียน บ่ายเราก็ตื่นไปรับ แตปัญหามันคือวันหยุดเนี่ย เราจะนอนอีกหน่อย น้องก็จะเข้ามาปลุก ยายก็ถามเป็นไรนอนตื่นสาย ซึ่งเราบอกหลายครั้งแล้วว่าเราทำงาน
เราพูดกับแม่ก็จะทะเลาะ เรากลัวพูดออกไปแล้วจะทำร้ายจิตใจกัน แต่ตัวเราไม่ไหวแล้ว เราเครียดมาก มันผิดมากไหมที่เรารู้สึกเกลียดน้า ที่ไม่มีความรับผิดชอบ เราน้อยใจแม่ที่ส่งมาแค่เงิน แต่ภาระหน้าที่ทั้งหมด มันตกที่เราพี่สาว ยายเราที่แก่ๆ ลุกยังจะเซล้ม
คนเรามันจะไม่มีความคิดที่จะรับผิดชอบอะไรเลยหรอ
ย้ำว่าเราและพี่สาวรักเด็กคนนี้มาก แต่เราก็เหนื่อยมากเหมือนกัน ในเมื่อเรามีภาระหน้าที่ของตัวเองต้องรับผิดชอบ ทำไมเราต้องมาแบกรับความผิดพลาดของคนอื่นด้วย