ขอไม่เล่ารายละเอียดเยอะเท่าไหร่นะคะ
อาทิตย์ที่ผ่านมา ทะเลาะกับแฟนที่หอ ที่คบกันมาได้สามปีนิดๆ
เราอายุ 20 แฟนอายุ 24
เรากับแฟนสถานการณ์เราสองคนแย่มานานแล้วค่ะ ทะเลาะกันบ่อย เราพยายามปรับตัวเองให้ดีขึ้นทำให้เขาพอใจ แต่ก็ไม่เป็นผล ก็โดนเขาโทษอยู่ตลอด เคยเลิกกันไปแต่ก็กลับมาคบกันอีกเพราะเขาเดือดร้อน
แฟนน่าจะมีอาการทางจิต ไบโพล่าร์กับซึมเศร้า เคยหาหมอน่าจะหลายปีก่อนก่อนจะมาคบกัน
ล่าสุดที่ทะเลาะกันคือเรื่องมันมีอยู่ว่า เราจะไปบ้านย่าเราที่อยู่ใกล้ๆ กะจะไปนั่งเล่น เราก็บอกแฟนก่อนวันนั้นแล้วว่า พรุ่งนี้ไปบ้านย่านะ ไปส่งด้วยนะแล้วค่อยมารับ เขาก็ตกลง วันต่อมา เตรียมตัวกันเสร็จแล้ว (แฟนเราทำงานเป็นไรเดอร์นะคะ) เวลานั้นที่กำลังจะออกประมาณเก้าโมงครึ่ง แฟนเรามาบอก บ้านย่าค่อยไปทีหลังได้มั้ยขอทำงานก่อน เราเลยบอก ไม่เป็นไร เดี๋ยวหนูนั่งวินไปได้ 20 บาทเอง และเขาก็เริ่มพูดจาไม่ดีใส่ เริ่มทะเลาะกัน อาละวาดใส่เรา เริ่มทำร้ายข้าวของ วันนั้นเราพยายามใจเย็นมากๆๆๆ หนักๆขึ้นมาทำร้ายร่างกายเราด้วย บีบคอเรา ตีเรามาทีนึงแบบเป็นรอยช้ำเลยค่ะ
เห้อ จนวันนี้ยังเสียใจ ว่าเราทำผิดอะไร ทำไมต้องทำกันขนาดนี้ ทำไมต้องทำลายข้าวของ ทำร้ายเราด้วย แต่ตอนนี้เราก็ออกมาอยู่กับครอบครัวก่อนตั้งแต่วันนั้น บอกตรงๆนะคะ ยังหวังจะกลับไปนะ เพราะสงสาร เป็นห่วง รัก ทุกวันนี้ก็ยังคุยกันนิดหน่อย แต่คุยแค่เรื่องจำเป็น เขาไม่มีอะไรเลยครอบครัวอะไรก็ไม่มี มีแต่เรา ที่เราออกมานี่ไม่ได้เอาอะไรมาเลย นอกจากเสื้อผ้า
รถเราเขาก็ใช้ทำงาน ทรัพย์สินต่างๆนาๆก็ยังอยู่ที่ห้องที่เขาอยู่
แล้วเนี่ย วันนี้เลยค่ะล่าสุด
เราทักไปถาม วันนี้เลิกวิ่งงานตอนไหน มีธุระไหนต่อไหม ไปหาเพื่อนต่อรึป่าว ถ้าเลิกงานแล้วไม่มีธุระพิมพ์บอกหน่อยได้มั้ย จะยืมรถไปประมาณสามสิบนาที ไปขนของนิดหน่อย แต่ถ้าไม่ว่างไม่เป็นไร วันอื่นก็ได้ เขาก็พิมพ์หาเราเหมือนไม่พอใจพิมพ์มาฟิลเหมือนเริ่มจะหาเรื่องละ เริ่มเอาเรื่องแย่ๆที่ผ่านๆมามาพูดละ เริ่มด่าเราบ้างแหละ ทั้งๆที่ทุกประโยคที่เราพิมพ์ไปเราใจเย็นมากๆเลย เราพิมพ์ทุกอย่างโดยที่นึกถึงเขาว่าเขาจะใช้รถไปไหนทำไรมั้ยนะ แต่ที่ได้กลับมาคือด่าเรา บอกว่า เดี๋ยวกูเอารถคืนไปเลยบ้าง พิมพ์ยาวๆหลายข้อความมา สาปแช่งเราบ้าง ด่าพ่อเราบ้างว่าไม่เลี้ยงเรา คือมันปนมั่วไปหมด ทั้งๆที่เราอยากถามว่าแค่ว่างหรือไม่จะใช้รถแปปนึงแค่นั้นเลย
ที่ผ่านมาเราเป็นคนที่ยอมเขามากๆ เราไม่เคยยอมใครขนาดนี้เลยค่ะ แม้กระทั่งกับคนในครอบครัวเราก็ไม่เคยยอมขนาดนี้ เรายอมจนตัวเองเปลี่ยนไป จนเพื่อนทักว่าเราดูไม่มีความสุข
รายละเอียดระหว่างเรากับเขามันมีเยอะกว่ามากค่ะ ที่มาพิมพ์เพราะอยากระบายเพราะเหนื่อยมากๆเลย แต่ก็ตัดใจทีไรก็ต้องนึกสงสารตลอด แล้วมันติดอะไรหลายๆอย่าง อย่างที่เล่าไป เรื่องรถเราบ้าง เป็นห่วงการใช้ชีวิตของเขาบ้าง
ผู้ชายแบบนี้ ควรไปต่อหรือพอ ดีคะ?
อาทิตย์ที่ผ่านมา ทะเลาะกับแฟนที่หอ ที่คบกันมาได้สามปีนิดๆ
เราอายุ 20 แฟนอายุ 24
เรากับแฟนสถานการณ์เราสองคนแย่มานานแล้วค่ะ ทะเลาะกันบ่อย เราพยายามปรับตัวเองให้ดีขึ้นทำให้เขาพอใจ แต่ก็ไม่เป็นผล ก็โดนเขาโทษอยู่ตลอด เคยเลิกกันไปแต่ก็กลับมาคบกันอีกเพราะเขาเดือดร้อน
แฟนน่าจะมีอาการทางจิต ไบโพล่าร์กับซึมเศร้า เคยหาหมอน่าจะหลายปีก่อนก่อนจะมาคบกัน
ล่าสุดที่ทะเลาะกันคือเรื่องมันมีอยู่ว่า เราจะไปบ้านย่าเราที่อยู่ใกล้ๆ กะจะไปนั่งเล่น เราก็บอกแฟนก่อนวันนั้นแล้วว่า พรุ่งนี้ไปบ้านย่านะ ไปส่งด้วยนะแล้วค่อยมารับ เขาก็ตกลง วันต่อมา เตรียมตัวกันเสร็จแล้ว (แฟนเราทำงานเป็นไรเดอร์นะคะ) เวลานั้นที่กำลังจะออกประมาณเก้าโมงครึ่ง แฟนเรามาบอก บ้านย่าค่อยไปทีหลังได้มั้ยขอทำงานก่อน เราเลยบอก ไม่เป็นไร เดี๋ยวหนูนั่งวินไปได้ 20 บาทเอง และเขาก็เริ่มพูดจาไม่ดีใส่ เริ่มทะเลาะกัน อาละวาดใส่เรา เริ่มทำร้ายข้าวของ วันนั้นเราพยายามใจเย็นมากๆๆๆ หนักๆขึ้นมาทำร้ายร่างกายเราด้วย บีบคอเรา ตีเรามาทีนึงแบบเป็นรอยช้ำเลยค่ะ
เห้อ จนวันนี้ยังเสียใจ ว่าเราทำผิดอะไร ทำไมต้องทำกันขนาดนี้ ทำไมต้องทำลายข้าวของ ทำร้ายเราด้วย แต่ตอนนี้เราก็ออกมาอยู่กับครอบครัวก่อนตั้งแต่วันนั้น บอกตรงๆนะคะ ยังหวังจะกลับไปนะ เพราะสงสาร เป็นห่วง รัก ทุกวันนี้ก็ยังคุยกันนิดหน่อย แต่คุยแค่เรื่องจำเป็น เขาไม่มีอะไรเลยครอบครัวอะไรก็ไม่มี มีแต่เรา ที่เราออกมานี่ไม่ได้เอาอะไรมาเลย นอกจากเสื้อผ้า
รถเราเขาก็ใช้ทำงาน ทรัพย์สินต่างๆนาๆก็ยังอยู่ที่ห้องที่เขาอยู่
แล้วเนี่ย วันนี้เลยค่ะล่าสุด
เราทักไปถาม วันนี้เลิกวิ่งงานตอนไหน มีธุระไหนต่อไหม ไปหาเพื่อนต่อรึป่าว ถ้าเลิกงานแล้วไม่มีธุระพิมพ์บอกหน่อยได้มั้ย จะยืมรถไปประมาณสามสิบนาที ไปขนของนิดหน่อย แต่ถ้าไม่ว่างไม่เป็นไร วันอื่นก็ได้ เขาก็พิมพ์หาเราเหมือนไม่พอใจพิมพ์มาฟิลเหมือนเริ่มจะหาเรื่องละ เริ่มเอาเรื่องแย่ๆที่ผ่านๆมามาพูดละ เริ่มด่าเราบ้างแหละ ทั้งๆที่ทุกประโยคที่เราพิมพ์ไปเราใจเย็นมากๆเลย เราพิมพ์ทุกอย่างโดยที่นึกถึงเขาว่าเขาจะใช้รถไปไหนทำไรมั้ยนะ แต่ที่ได้กลับมาคือด่าเรา บอกว่า เดี๋ยวกูเอารถคืนไปเลยบ้าง พิมพ์ยาวๆหลายข้อความมา สาปแช่งเราบ้าง ด่าพ่อเราบ้างว่าไม่เลี้ยงเรา คือมันปนมั่วไปหมด ทั้งๆที่เราอยากถามว่าแค่ว่างหรือไม่จะใช้รถแปปนึงแค่นั้นเลย
ที่ผ่านมาเราเป็นคนที่ยอมเขามากๆ เราไม่เคยยอมใครขนาดนี้เลยค่ะ แม้กระทั่งกับคนในครอบครัวเราก็ไม่เคยยอมขนาดนี้ เรายอมจนตัวเองเปลี่ยนไป จนเพื่อนทักว่าเราดูไม่มีความสุข
รายละเอียดระหว่างเรากับเขามันมีเยอะกว่ามากค่ะ ที่มาพิมพ์เพราะอยากระบายเพราะเหนื่อยมากๆเลย แต่ก็ตัดใจทีไรก็ต้องนึกสงสารตลอด แล้วมันติดอะไรหลายๆอย่าง อย่างที่เล่าไป เรื่องรถเราบ้าง เป็นห่วงการใช้ชีวิตของเขาบ้าง