อยากมีคนค่อยปรึกษา

สวัสดีค่ะ เบื้องต้นเราก็ทำกระทู้สนทนานี้มาเพราะอยากระบายปัญหาส่วนตัวเล็กน้อย เราอายุ 18 ปีค่ะ ตอนนี้เรียนอยู่ปวช. ปีที่ 2 เราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย โดยที่ทางบ้านไม่ได้ช่วยส่งให้เลย เราเข้าใจดีและพยายา

ชีวิตที่เคยบวกตลอดไม่ว่า งาน การเงิน สังคม อยู่ๆจนวันนี้เราล้ม แต่คนที่ค่อยซัพพอตเราไม่ฮีลใจเราเลย หั่นหน้าไปทางไหนก็ไม่ได้ ปรึกษาก็มีแต่คำพูดไม่ดี เฮ้อ

มันเหนื่อยมันท้อครับ ไม่มีกำลังใจ ไม่รู้จะทำไงขนาดพ่อแม่ยังไม่รัก เป็นเด็กดีทุกอย่าง เหล้าไม่กินบุหรี่ไม่ดูด หญิงไม่มี ไม่นอกลู่นอกทาง ทำงานอยู่บ้านทุกวัน พอเราอยากได้กำลังใจก็ไม่มีใครให้กำลังใจเลย พู

ไม่ชอบเลยที่ตัวเองเวลาสนใจอะไร ก็สนใจแค่ช่วงแรกๆพอหลังๆ เริ่มเหนื่อยเบื่อท้อนิดๆหน่อยๆ ก็หมดไฟ

สวัสดีค่ะ คือเรามีเพื่อนคนหนึ่ง เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับเรา เรียนเอกเดียวกัน อยู่ในกลุ่มเพื่อนเดียวกัน คือที่ผ่านมาเพื่อนก็ชอบพูดไม่แคร์ความรู้สึกคนอื่นอยู่แล้ว ทั้งๆที่เพื่อนรอบข้างเขาดีหมด เขาก็เคยโด

รู้สึกสงสารคนทางบ้านที่ค่อยส่งเงินให้เราส่งมาเรียนในมหาลัย เรารู้สึกผิดหวังตัวเองมากที่เรียนไม่ค่อยเก่งแต่เราก็พยายามเรียนให้ได้ให้เข้าใจมาโดยตลอด ตอนนี้เครียดมาก กลัวเรียนไม่จบอย่างที่คิด เคยบอกกับคน

คืออยากให้คนในครอบครัวเข้าใจกว่านี้อ่ะ คือบางครั้งเราก็เหนื่อย เราก็ท้อ เออมันก็แบบอยากได้กำลังใจคนในครอบครัว ไม่ใช่กลับมาถึงบ้านทีไหร่ ก็ด่า ก็ว่า นู้นนี่นั่น บลาๆ ค่อยกดดันเราต่างๆนาๆ ว่าเกรดปีนี้ต้

จะพูดว่าเป็นความซวยหรือเรียกว่าทำดีไม่ขึ้นก็ไม่รู้.......... หลายๆครั้งที่พยายามที่จะยื่นมือเข้าไปช่วยแต่พอผลออกมาแย่!!! กลายเป็นเราที่ผิดไปเลย...บางทีแมร่งท้อวะ เหนื่อยใจกับตัวเอง

ผมเป็นคนต่างจังหวัด ใช้ชีวิตคนเดียวมาแต่เด็ก อยู่กับพ่อมาตลอดเพราะพ่อกับแม่แยกทางกัน จนผมอายุ 14 พ่อก็จากไป คนในตระกูลใช้ข้อกฏหมายมาอ้างและเอามรดกไปหมด มาขออยู่กับแม่ แม่ก็ต้องการให้ทำงานหาเงินให้อย่า

คือตอนนี้เราเหนื่อยมากๆ เราโดนกดดัน รู้สึกว่าตัวเองท้อและเหนื่อยมากๆที่ต้องแบกความหวังของคนอื่น เราไม่เคยได้รับกำลังใจจากคนรอบข้างแม้แต่ความอบอุ่นในครอบครัวเรายังไม่เคยสัมผัสมัน เรารู้สึกโดดเดี่ยวมากๆ