เปิดเผยเคล็ดลับเรื่องประสาทในการรับรู้ของนายคุกกี้คนกะเรกะราดทำไมเขาเป็นคนที่พัฒนาจากคนไม่มีอะไร มาจบป.ตรี

มาตั้งกระทู้นี้ ไม่รู้ว่าจะสื่อสารให้เข้าใจได้ดีหรือเปล่านะ

นายคุกกี้คือคนที่ใช้เวลาจดจำยาก นาน นี่คือปัญหาของคนเรียนรู้ช้า
แต่ตั้งแต่คุกกี้เข้าสู่วัยผู้ใหญ่ระดับมหาวิทยาลัย เขามีการสูบบุหรี่ด้วย เขาก็ต้องมีปัญหาสุขภาพ เขาได้พัฒนาการเรียนรู้ได้ไง

ช่วงเวลาที่เขาไม่ใช่คนเรียนเก่งอีกแล้วหลังจากเคยเป็นนักเรียนเรียนห้องคิงตอนมัธยมต้นมาสามปี เขาสูญเสียพลังจดจำที่จำได้มหาศาลซึ่งนับว่าเป็นอาวุธของการศึกษาที่ดีๆเลย เขาเสียพลังจดจำตอนม.สามห้องคิง เขาเรียนตกเป็นที่โหล่ของเด็กห้องคิง ดันอยากเป็นสัตวแพทย์ตอนม.สาม ไปเรียนม.ปลายสายวิทย์ไม่ได้รู้อะไรเลย แล้วเขาก็ไม่ได้เป็นสัตวแพทย์ตามที่หวังไว้สูง

 และในวัยผู้ใหญ่ เขามีเคล็ดลับในการรับรู้ที่เร็วอยู่ แต่เขาสุขภาพไม่ค่อยดี มีบุหรี่เข้ามาแล้ว เขาสอบผ่านวิชาต่างๆไปได้แล้วก็ลืม คืนให้อาจารย์เหมือนคนกะรกะราดทั่วไป แต่เขาทำไมที่ดูกะเรกะราดแล้วไม่เคยถึงกับได้เกรด E ในมหาลัยที่เขาเรียนแล้วก็ได้เรียนจบ

เขาเองก็เตร็ดเตร่ในช่วงระดับป.ตรีอยู่นานว่าอยากได้มหาลัยเอกชนแห่งหนึ่งจะตั้งใจให้ดีที่สุด ตอนแรกไม่ได้โอกาสและสุดท้ายจนพ่อและแม่ให้เรียนสักทีตอนที่เขาอายุ30แล้ว  คือแก่นะเนี่ย และอยากเข้าคณะนิเทศ(สื่อสารไม่ได้เรื่องแต่จบนิเทศ เวรกรรมจริงๆคุกกี้) ที่เป็นเส้นทางที่เหมาะของเขา

การรับรู้ที่ดีขึ้นที่คุกกี้เขาอยากเก็บเอาไว้คนเดียว ไม่อยากเปิดเผยให้กะเรกะราดคนอื่น ในที่สุดเขาก็ยอมเปิดเผย

เคล็ดลับ......

คนกะเรกะราดกรณีคุกกี้ มีเคล็ดลับสำหรับการรับรู้ที่ต่างไปจากกะเรกะราดทั่วไป เพราะได้ทดลองอ่านรูปแบบวิธีเป็นข้อความแนวตั้ง (ช่วยรับรู้เร็วขึ้นมั้ง แต่คุกกี้ใช้ได้ผลนี้อาจจะเพราะปัญหาประสาทของคุกกี้หรือสายตา) แบบที่ว่าญี่ปุ่นและจีนเองจะเรียนรู้การศึกษามากมายเพราะแนวตั้ง ถึงแม้ญี่ปุ่นไม่ใช่ภาษาสากล แต่ความรู้ที่สะสมของประเทศญี่ปุ่นได้อ่านแนวตั้งจึงมีความรู้มากจนถือว่าได้ชื่อประเทศความรู้ประเทศหนึ่งจนเป็นเจ้าเศรษฐกิจ (ประเทศญี่ปุ่นเคยถูกยกย่องว่าระบบการศึกษาดีอันดับสองรองจากเกาหลีในช่วงหนึ่งของการสำรวจ) 

นี่อาจจะใช้ได้ในกรณีประสาทรับรู้ของคุกกี้คนเดียวหรือผู้อื่นอาจจะใช้ได้ผลด้วยมั้ง

นี่คือ ประสาทการอ่านที่ผิดปกติ แต่คุกกี้เขาได้ทำให้ตัวเองเหมือนได้รับความรู้ชั่วขณะ และขยันที่จะท่องความรู้อีกสักหน่อย

ทำไมคนๆนี้มีการเขียนนิยายที่ค่อนข้างเป็นมืออาชีพระดับปานกลาง(ถึงจะเขียนไม่รู้เรื่อง แต่เขียนได้) นั่นเพราะเขาหาความรู้ด้วยเคล็ดลับของเขาและเขาเป็นคนถนัดในการคิดสร้างมากกว่าถนัดในความรับรู้ให้มีความรู้นั่นเอง

=========