ในวันที่เหนื่อยล้า

สวัสดีค่ะ กระทู้ที่เราเขียนก่อนหน้านี้โดนลบ เราเลยจะมาเขียนใหม่ และแก้เนื้อหาให้ซอฟท์ลงนะคะ เราอายุ15 มีอาการซึมเศร้า เราเจอปัญหารุมเร้ามากมายตอนนี้ เราแพนิคมาก พยายามติดต่อสายด่วยสุขภาพจิต แต่สายไม่

เมื่อคืนที่ผ่านมา… หลังจากเขาพูดประโยคสุดท้าย “ผมไม่อยากให้คุณหายไปจากผมเลย… แม้แค่วันเดียว” เรานิ่งไปประมาณห้าวินาที — แต่หัวใจเต้นแรงเหมือนเบรกไม่อยู่ เขายังไม่ปล่อยม

ชีวิตช่วงนี้ เหนื่อย เศร้า ท้อแท้ ขาดกำลังใจในการทำงาน เหมือนหลายๆอย่างประดังเข้ามาในชีวิต คงจะเป็นช่วงที่อ่อนแอที่สุดแล้ว ลุกขึ้นมาจัดเก็บบ้าน ไปหาคอร์สภาษาลงเรียน ก็ยังไม่ดีขึ้นเท่าไร อยากออกไปที่ไ

หลังจากเขาพูดประโยคสุดท้าย “ผมไม่อยากให้คุณหายไปจากผมเลย… แม้แค่วันเดียว” เรานิ่งไปประมาณห้าวินาที — แต่ที่หัวใจ เต้นแรงเหมือนเบรกไม่อยู่ เขายังไม่ปล่อยมือออกจากไหล่เรา อาจเพร

แรงกระตุ้นเพื่อครอบครัวหรือเพื่ออนาคต เป็นชนิดที่ “ไม่หายง่าย” ต่อให้เหนื่อย ท้อ หรือเจอกระแสลบ ก็ยังมีเหตุผลให้ลุกขึ้นมาสู้เสมอ

ตามหัวกท.เลยค่ะ เราทุกคนต่างก็มีความเหนื่อย ความล้าความเครียด ความรับผิดชอบ เป็นของตัวเอง แตกต่างกันไป ไม่ว่าจะจากเรื่องงาน เรื่องเงิน สุขภาพ ความรัก  การใช้ชีวิตในด้านอื่นๆชีวิตมันมีทั้งวันที่ด

ตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อยมาก เรามีความฝัน มีเป้าหมาย ที่วางไว้ แต่ระหว่างการเดินทางไปสู้เป้าหมายนั้น ได้เจออะไรมากมายในชีวิต บางครั้งก็ เหนื่อย ท้อ อ่อนแอ โดดเดี่ยว ขี้เกียจ และเราก็ยังหากำลังใจที่จริงๆ

เลิกไม่ได้หรอกตายไปกับบุหรี่แหละ ทุกครั้งที่จะเลิกก็เจอแบบนี้เราเคยเลิกมาครั้งนึงแล้วนะเพราะไม่มีใครรู้ และไม่มีแรงกดดันตอนนี้ท้อใจมากๆแต่ก็ลดลงมาเยอะแล้ว จากที่สูบวันละ2-3ซองทุกวันนี้ลดลงเหลือ1ซองนึง