ผ่านเข้ามากวาดห้องครับ

พบแต่หยากไย่ ไร้ผู้คน ไม่เป็นไรครับ นำเพลงมาฝาก


คำแปล หาเอาจากอากู๋ครับ แล้วก็นำใจความทั้งหมดมาแต่งเป็นกลอนครับ

เบิร์ชต้นขาว คราวฟ้าคราม สานลมใต้
สนผลัดใบ ได้แตกกิ่ง ยิ่งสุขี
แมกโนเลีย เงี่ยดอกงาม บานทวี
สร้างสรรค์สี ที่เนินเขา เช้างามตา

หิมะนั้น พลันละลาย กลายน้ำใส
ธาราไหล ใต้สะพาน ไม้ท่อนหนา
เคอเรียเหลือง บานเรืองเร้า เย้ายวนตา
สายหมอกมา พาสดชื่น รื่นเริงใจ

เด็กขับร้อง ก้องระรัว ทั่วเมืองเหนือ 
น้ำจุนเจือ เมื่อกังหัน ดันวิดไหล
ฤดูใบ ไม้ผลิดอก งอกผลิใบ
เมืองเหนือได้ ไปตอนนี้ ดีร่มเย็น

ปัจจุบัน ที่ฉันอยู่ ณ เมืองนี้
ไม่ได้มี ฤดูกาล ผ่านให้เห็น
ห้าปีที่ ตีจากมา น่าลำเค็ญ
เธอจะเป็น เช่นอย่างไร ไม่รู้เลย

ฉันชอบเธอ เมื่อพบเจอ ไม่เผลอพูด
ได้แต่สูด ลมหายใจ ไม่กล้าเผย
กลับเมืองเหนือ เพื่อดวงใจ ดีไหมเอย
จะได้เผย เฉลยนัย หายค้างคา

ของมารดา ส่งมาให้ เพิ่งได้รับ
คิดจะวับ กลับบ้านไป ดีไหมหนา
กอดบิดา ภราดร กรมารดา 
สักครั้งครา น่าจะหาย กายใจซึม

พ่อและพี่ มีนิสัย คล้ายกันยิ่ง
ดูเหมือนหยิ่ง แต่ความจริง นิ่งเงียบขรึม
บางครั้งครา ดื่มสุรา พากันมึน
กลับไปกรึ่ม ครึ้มด้วยกัน นั้นคงดี