คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 4
ขอชื่นชมนะคะ ที่คุณมีการตรวจสอบการกระทำของตัวเองและมาปรึกษาในนี้
ในฐานะที่เป็นลูกเถียงแม่มากมายมาตลอดชีวิต เราเข้าใจคุณมากเลยนะ คือรู้สึกว่าได้รับการปฏิบัติไม่ถูก ยอมจนสุด ไม่ไหวตอบโต้ เถียงแล้วก็รู้สึกผิดเอง แต่ก็งงว่าพ่อแม่ไม่ควรทำแบบนี้ถ้าเราไม่บอกแล้วจะเปลี่ยนยังไง เราก็คนมีสิทธิ์มนุษย์เท่าเทียมกัน
ตอนนี้เราแก่แล้ว เป็นแม่คนแล้ว ค้นพบว่า
- ตอนนั้น แม่ก็แสดงออกกับเราไม่ค่อยดีจริงๆอ่ะแหละ
- เราเป็นแม่คน เราตั้งใจว่าจะไม่ทำยังงี้กับลูกเลย
- ตอนเด็ก เราตั้งใจจะบอกให้เค้าเปลี่ยน ไม่ได้ตั้งใจจะด่ากัน เค้าหงุดหงิดก่อนเอง
- แต่ เราลืมไปว่า พ่อแม่ ชีวิตกดดันกว่าเราล้านเท่า หาเงิน ทะเลาะกับเพื่อนร่วมงาน พ่อแม่ทะเลาะกันเอง มีหนี้ ค่าเรียนหลายหมื่น ทำงานไม่ประสปความสำเร็จ ซึ่ง… ของเหล่านี้เราไม่มีภาระเลย
- ถ้าให้เรารับผิดชอบ แค่หนึ่งข้อข้างบน ก็เครียดจะชหอยู่แล้ว
- เพราะฉะนั้น การที่โกรธพ่อแม่ โดยคิดว่า เราเท่ากัน นั้น ไม่เป็นความจริง ความเป็นคนเท่ากัน แต่ความกดดันในชีวิตไม่เท่ากัน
- ตอนเราเครียด ยังรำคาญเพื่อนเลย นับประสาอะไรกับคนที่มีความรับผิดชอบระดับพ่อแม่
ถ้าเราย้อนเวลากลับไปได้ เราจะยังคงแสดงความคิดเห็นอยู่ แต่ในพื้นฐานที่คุยกับคนคนนึงที่ ลำบากชีวิต และเหนื่อยมาเยอะแล้ว ที่สำคัญ เหนื่อยเพราะหาเงินมาให้เรานี่แหละ เชื่อว่า คำพูด โทนเสียง และอารมณ์จะต่างไปจากเดิม และผลลัพธ์อาจจะดีกว่าเดิมเยอะเลย
ในฐานะที่เป็นลูกเถียงแม่มากมายมาตลอดชีวิต เราเข้าใจคุณมากเลยนะ คือรู้สึกว่าได้รับการปฏิบัติไม่ถูก ยอมจนสุด ไม่ไหวตอบโต้ เถียงแล้วก็รู้สึกผิดเอง แต่ก็งงว่าพ่อแม่ไม่ควรทำแบบนี้ถ้าเราไม่บอกแล้วจะเปลี่ยนยังไง เราก็คนมีสิทธิ์มนุษย์เท่าเทียมกัน
ตอนนี้เราแก่แล้ว เป็นแม่คนแล้ว ค้นพบว่า
- ตอนนั้น แม่ก็แสดงออกกับเราไม่ค่อยดีจริงๆอ่ะแหละ
- เราเป็นแม่คน เราตั้งใจว่าจะไม่ทำยังงี้กับลูกเลย
- ตอนเด็ก เราตั้งใจจะบอกให้เค้าเปลี่ยน ไม่ได้ตั้งใจจะด่ากัน เค้าหงุดหงิดก่อนเอง
- แต่ เราลืมไปว่า พ่อแม่ ชีวิตกดดันกว่าเราล้านเท่า หาเงิน ทะเลาะกับเพื่อนร่วมงาน พ่อแม่ทะเลาะกันเอง มีหนี้ ค่าเรียนหลายหมื่น ทำงานไม่ประสปความสำเร็จ ซึ่ง… ของเหล่านี้เราไม่มีภาระเลย
- ถ้าให้เรารับผิดชอบ แค่หนึ่งข้อข้างบน ก็เครียดจะชหอยู่แล้ว
- เพราะฉะนั้น การที่โกรธพ่อแม่ โดยคิดว่า เราเท่ากัน นั้น ไม่เป็นความจริง ความเป็นคนเท่ากัน แต่ความกดดันในชีวิตไม่เท่ากัน
- ตอนเราเครียด ยังรำคาญเพื่อนเลย นับประสาอะไรกับคนที่มีความรับผิดชอบระดับพ่อแม่
ถ้าเราย้อนเวลากลับไปได้ เราจะยังคงแสดงความคิดเห็นอยู่ แต่ในพื้นฐานที่คุยกับคนคนนึงที่ ลำบากชีวิต และเหนื่อยมาเยอะแล้ว ที่สำคัญ เหนื่อยเพราะหาเงินมาให้เรานี่แหละ เชื่อว่า คำพูด โทนเสียง และอารมณ์จะต่างไปจากเดิม และผลลัพธ์อาจจะดีกว่าเดิมเยอะเลย
แสดงความคิดเห็น
ลูกสามารถแสดงความรู้สึกไม่พอใจในสิ่งที่พ่อหรือแม่พูดได้ไหมคะ
"เพื่อนจะชวนเราไปเรียนพิเศษด้วย..." เราพูดได้เเค่นี้ค่ะ ยังไม่ทันจบประโยคดีๆตามที่เราได้เคยกล่าวกับเพื่อนเอาไว้ แม่ก็พูดสวนกลับมาค่ะ ว่าเราไม่มีสมองคิดหรอ เเล้วก็ด่าเราอีกมากมายค่ะ
เราเองในตอนนั้นคือรู้สึกโมโห และไม่เข้าใจเขามากๆค่ะ ว่าทำไมไม่ยอมฟังเราให้จบก่อนเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เรามาขออนุญาตเรื่องต่างๆเลย เราเลยพูดสวนกลับไปแบบมีอารมณ์ว่า "เคยรับฟังให้จบสักครั้งบ้างได้ไหม ไม่ใช่เอาตัวเองเป็นหลัก"หลังจากนั้นเราก็เดินออกมา พร้อมกับโดนแม่ด่าไล่หลังว่าไม่เห็นหัวผู้ใหญ่ต่างๆนาๆ
เราเข้าใจนะคะว่าเราผิดที่ไปขึ้เสียงใส่เขา แต่เราเองก็รู้สึกไม่โอเคทุกครั้งที่โดกระทำแบบนี้ค่ะ เลยอยากรู้ว่า ในแต่ละบ้าน ลูกจะมีสิทธิที่จะแสดงความรู้สึกได้มากน้อยแค่ไหนค่ะ