ตั้งเเต่เด็กจนโตจำได้ว่าพ่อชอบกินเหล้ามากจนบางครั้งเราเลิกเรียนยังให้คนอื่นมารับเเต่มันเหมือนจะหนักขึ้นเรื่อยๆมีช่วงนึงเค้าเมาเเล้วด่าเราเราโกรธไม่รู้จะระบายยังไงจนบางครั้งจิกตัวเองบ้างต่อยกำเเพงบ้างตอนเราทำมันรู้สึกดีเหมือนได้ปลดปล่อยเเต่เราก็พยายามเลิกเพราะรู้ว่ามันไม่ดีเลยเราไม่อยากให้เเม่รู้กลัวเค้าเป็นห่วงเเต่เราพยายามอดทนฟังพ่อไม่ว่าพ่อจะด่าอะไรคิดไว้เเค่ว่าพ่อเมาตอนเช้าก็หายเเต่มันอดไม่ได้ที่จะร้องไห้คำเเต่ละคำที่เค้าด่าเค้าว่ามันเหมือนเราเป็นที่ระบายอารมณ์เหมือนเกิดมาเป็นที่ระบายจะด่าจะว่าไล่ให้ไปตายไล่ออกนอกบ้านขู่ว่าเดี๋ยวกูจะฆ่าบ้างละจะฆ่าทั้งทั้งเเต่บ้างละเราต้องทนฟังอะไรเเบบนี้อีกนานไหมอะตอนเด็กๆเราเลยคิดว่าถ้าเราโตขึ้นมันจะดีขึ้นเเต่มันเเย่ลงเรื่อยๆ
ตอนเราอยู่ม.5ช่วงมันทำกีฬาสีต้องกลับดึกเพราะเรากับเพื่อนต้องช่วยกันทำเราบอกเค้าทุกครั้งว่าจะกลับเย็นเเต่สิ่งต้องกลับมาเจอตอนเย็นคือ ไปไปเก็บเสื้อผ้าทั้งเเล้วเเม่ออกไป เราโคตรไม่เข้าใจพอเเม่กลับมาจากที่ทำงานก็บอกให้เเม่ไปหย่าเเล้วเค้าก็จะขายที่ดินทิ้งซึ่งสำหรับเรามันค่อนข้างตลกเพราะบ้านที่อยู่เป็นเงินเเม่ทุกบาท
ไม่ว่าจะของชิ้นไหนก็เป็นเงินเเม่ที่ซื้อเอาจริงๆตอนนั้นเราคิดว่าถ้าพ่อกับเเม่หย่ากันจริงเราอยากให้เเม่จ้างรถมาพังบ้านหลังนี้ด้วยซ้ำ
เเต่สรุปก็ไม่ได้หย่าเพราะย่ามาคุยไม่อยากให้เเม่หย่าเเล้วเเม่ก็ไม่อยากให้เราลำบากเช้าอีกวันพ่อทำตัวเหมือนปกติเลยตลกดีอะเราต้องนอนต้องให้เพราะเค้าด่าเเม่ด่าเราเเต่เค้าตื่นเช้ามาก็ทำตัวเหมือนปกติเลยอะ ตอนนี้เราอยู่ม.6เเต่ทุกอย่างก็เหมือนเดิมเลยเราต้องเรียนต่อเลยต้องใช้เงินเเม่อยากให้กู้สัจจะซึ่งพ่อก็พูดสวนไปว่าก็ขายบ้านไปดิ (ช่วงนี้เค้าเป็นอะไรไม่รู้เหมือนคนเมาตลอดเวลาเเม่บอกว่าน่าจะไปสูบกัญชามา) เเล้วเค้าก็บ่นว่าเค้าไม่ค่อยมีงานทำ (พ่อทำงานรับจ้างทั่วไป) เเม่ก็บอกว่าเเม่ไม่ได้หวังพึ่งเค้าอยู่เเล้วเพราะเงินที่เค้าได้จากการทำงานไม่เคยให้เรากับเเม่เลย (เมื่อวันจันทร์กับอังคารพ่อไปทำงานได้เงินมา1000บาทเเต่ว่ามันหมดตั้งเเต่วันเสาร์เเล้ว)
บางทีเราก็เเอบคิดว่าเเม่ทำงานให้เงินพ่อวันละ 100บาท พ่อไม่ต้องซื้ออะไรเลยเพราะวันหยุดอะไรที่หมดเเม่จะซื้อไว้ให้เเล้วไม่ต้องจ่ายอะไรเพิ่มค่าน้ำค่าไฟก็ไม่ต้องจ่ายเเลกกับไปรับไปส่งเราที่โรงเรียนเช้า-เย็น ซักผ้า1อาทิตย์ซัก1-2ครั้ง
ทำกับข้าวให้เราตอนเย็น มันเหนื่อยมากไปใช่ไหม เราเหนื่อยเราอยากพาเเม่หนีไปไกลๆจากพ่อเราไม่อยากยุ่งกับเค้าเราไม่อยากให้เเม่เหนื่อย
ช่วงนี้เรามีอาการเเปลกๆปกติเราเล่นโทรศัพท์จะใส่หูฟังเเต่ทีนี้เรารู้สึระเเวงว่าพ่อจะเรียนหรือจะด่าเราถ้าเค้าเรียกเเล้วไม่ตอบเเล้วเมื่อวันศุกร์เราคุยงานกับเพื่อนเเล้วเถียงกันเรื่องงานนิดหน่อยเเล้วเพื่อนตะโกนใส้เรารู้สึกเหมือนจะควบคุม
อารามณ์ตัวเองไม่ได้ก็เลยตะโกนตอบไปมาคิดอีกทีเรารู้ว่าน้นไม่ใช่เราซักเท่าไหร่
คำพูดที่จำจนตายเลยอะ
ทุกวันนี้โคตรกลัวความคิดตัวเองเลยเเต่ก่อนเราจะเป็นห่วงพ่อที่เมาเเล้วขับรถออกไปว่าจะกลับตอนไหนจะเป็นอะไรรึเปล่า เเต่ตอนนี้ถ้าเมาเเล้วไม่กลับเราจะไปรร.ยังไงอะ เวลาเค้าเมาต้องหาอะไรไว้ให้เค้ากินเพราะกลัวเค้าด่า วันไหนกินเหล้าเยอะก็จะละเมอด่าบ้างถีบพัดลมบ้างมุ้งขาดบ้างละ (พ่ออายุ60)
มันจะดีขึ้น รึเปล่า
ตอนเราอยู่ม.5ช่วงมันทำกีฬาสีต้องกลับดึกเพราะเรากับเพื่อนต้องช่วยกันทำเราบอกเค้าทุกครั้งว่าจะกลับเย็นเเต่สิ่งต้องกลับมาเจอตอนเย็นคือ ไปไปเก็บเสื้อผ้าทั้งเเล้วเเม่ออกไป เราโคตรไม่เข้าใจพอเเม่กลับมาจากที่ทำงานก็บอกให้เเม่ไปหย่าเเล้วเค้าก็จะขายที่ดินทิ้งซึ่งสำหรับเรามันค่อนข้างตลกเพราะบ้านที่อยู่เป็นเงินเเม่ทุกบาท
ไม่ว่าจะของชิ้นไหนก็เป็นเงินเเม่ที่ซื้อเอาจริงๆตอนนั้นเราคิดว่าถ้าพ่อกับเเม่หย่ากันจริงเราอยากให้เเม่จ้างรถมาพังบ้านหลังนี้ด้วยซ้ำ
เเต่สรุปก็ไม่ได้หย่าเพราะย่ามาคุยไม่อยากให้เเม่หย่าเเล้วเเม่ก็ไม่อยากให้เราลำบากเช้าอีกวันพ่อทำตัวเหมือนปกติเลยตลกดีอะเราต้องนอนต้องให้เพราะเค้าด่าเเม่ด่าเราเเต่เค้าตื่นเช้ามาก็ทำตัวเหมือนปกติเลยอะ ตอนนี้เราอยู่ม.6เเต่ทุกอย่างก็เหมือนเดิมเลยเราต้องเรียนต่อเลยต้องใช้เงินเเม่อยากให้กู้สัจจะซึ่งพ่อก็พูดสวนไปว่าก็ขายบ้านไปดิ (ช่วงนี้เค้าเป็นอะไรไม่รู้เหมือนคนเมาตลอดเวลาเเม่บอกว่าน่าจะไปสูบกัญชามา) เเล้วเค้าก็บ่นว่าเค้าไม่ค่อยมีงานทำ (พ่อทำงานรับจ้างทั่วไป) เเม่ก็บอกว่าเเม่ไม่ได้หวังพึ่งเค้าอยู่เเล้วเพราะเงินที่เค้าได้จากการทำงานไม่เคยให้เรากับเเม่เลย (เมื่อวันจันทร์กับอังคารพ่อไปทำงานได้เงินมา1000บาทเเต่ว่ามันหมดตั้งเเต่วันเสาร์เเล้ว)
บางทีเราก็เเอบคิดว่าเเม่ทำงานให้เงินพ่อวันละ 100บาท พ่อไม่ต้องซื้ออะไรเลยเพราะวันหยุดอะไรที่หมดเเม่จะซื้อไว้ให้เเล้วไม่ต้องจ่ายอะไรเพิ่มค่าน้ำค่าไฟก็ไม่ต้องจ่ายเเลกกับไปรับไปส่งเราที่โรงเรียนเช้า-เย็น ซักผ้า1อาทิตย์ซัก1-2ครั้ง
ทำกับข้าวให้เราตอนเย็น มันเหนื่อยมากไปใช่ไหม เราเหนื่อยเราอยากพาเเม่หนีไปไกลๆจากพ่อเราไม่อยากยุ่งกับเค้าเราไม่อยากให้เเม่เหนื่อย
ช่วงนี้เรามีอาการเเปลกๆปกติเราเล่นโทรศัพท์จะใส่หูฟังเเต่ทีนี้เรารู้สึระเเวงว่าพ่อจะเรียนหรือจะด่าเราถ้าเค้าเรียกเเล้วไม่ตอบเเล้วเมื่อวันศุกร์เราคุยงานกับเพื่อนเเล้วเถียงกันเรื่องงานนิดหน่อยเเล้วเพื่อนตะโกนใส้เรารู้สึกเหมือนจะควบคุม
อารามณ์ตัวเองไม่ได้ก็เลยตะโกนตอบไปมาคิดอีกทีเรารู้ว่าน้นไม่ใช่เราซักเท่าไหร่
คำพูดที่จำจนตายเลยอะ
ทุกวันนี้โคตรกลัวความคิดตัวเองเลยเเต่ก่อนเราจะเป็นห่วงพ่อที่เมาเเล้วขับรถออกไปว่าจะกลับตอนไหนจะเป็นอะไรรึเปล่า เเต่ตอนนี้ถ้าเมาเเล้วไม่กลับเราจะไปรร.ยังไงอะ เวลาเค้าเมาต้องหาอะไรไว้ให้เค้ากินเพราะกลัวเค้าด่า วันไหนกินเหล้าเยอะก็จะละเมอด่าบ้างถีบพัดลมบ้างมุ้งขาดบ้างละ (พ่ออายุ60)