หากมิให้ ข้าจะชิง

ผ่านคืนค่ำมืดหม่นกี่หนแล้ว 
ไยมิแพรวพรายแสงแห่งจันทร์บ้าง
จอกสุราล้มหลับกับอ้างว้าง
ราตรีนี้ยังเลือนรางอย่างเช่นเคย

ฝันของใจไฉนคล้ายจันทร์เร้นหลบ
เกินจะพบจุดหมายดังใจเผย
เสียงลมแผ่วคล้ายคำคอยพร่ำเย้ย
ใจเจ้าเอยอย่าเพิ่งหล่นจนจมไป

รินเสุราเต็มจอกอีกสักจอก
ยกขึ้นบอกถึงฟ้าอย่าเฉไฉ
ฝันของข้าแน่นหนักยิ่งกว่าสิ่งใด
แม้หากฟ้ามิให้...ข้าจะชิง