คืนเหงา ..................................................................... โดย หล่อเหงา

ในยามค่ำคืนเดือนมืดที่ไร้แสง สัมผัสเสียงหมู่แมลงแข่งขับเสียง ลมโบกใบไม้ไหวเรียงเรียง แว่วสำเนียงแห่งราตรีที่ยาวไกล คืนนี้ฟ้าช่างมืดหม่นเกินกว่ามืด จิบสุรารสจืดชืดกว่าทนไหว ลำเลียบรสแสนเหงาในดวงใจ หริ

เดือนครึ่งดวง ห้วงหาว มิพราวผ่องดาราทอง ปรุงแต่ง แสงอะคร้าวมวลเมฆา ลอยเลื่อน เคลื่อนคล้อยยาวหรีดหริ่งกราว ระงม ห่มราตรี"สายลมลิ่ว พลิ้วแผ่ว แว่วเสียงขลุ่ยพุ่มหมามุ้ย ไหวเบียด ใบเสียดสีฉมพยอม หอมก

.... " ไม่มัวมน " .... แว่วหวิวหวีด หรีดหริ่ง เรไรร้อง เสนาะพร้อง ซร้องทำนอง พร้องเสียงขาน เสียงกบเขียด อึ่งอ่าง ก้องกังวาล ราตรีกาล สานเสียงใส ไม่มัวมน http://www.youtube.com/watch?v=e

หรีดหริ่งเรไรขับขาน วารวันผันผ่านไปอีกหน ทิวากลับกลายเป็นราตรี ที่แสนจะมืดมน ไม่อาจยลแม้แสงงาม ของจันทรา อีกค่ำคืนที่ต้องบังคับข่มตา ว่าหลับเถิดหนา... อย่ามัวเสียเวลาคิดถึงคนหลายใจ... ขอบิ๊วอารมณ์ก่อ

.... " ฝากแสงดาว ! " .... สงบเงียบ กลางราตรี ที่หนาวจิต ลมหนาวโชย โรยสกิด จิตสั่นหนาว แผ่นดินกว้าง เวิ้งว้างขื่น ในคืนคราว ใบไม้กราว กราวร่วงหล่น วนลมโชย ณ ยามนี้ คล้ายสงบ .. ไร้ส

เพลงวิกาลเริ่มขานขับรับบุหลัน ท่ามความงันระรัวเรียงเพียงดาวไหว กระซิบอ้อนออดจันทร์บนฟ้าไกล ที่แย้มม่านโลกใหม่ ของค่ำคืน เย็นน้ำค้างพร่างพรมลงโลมหญ้า สกาวกว่าเพชรน้ำงามตามชิดชื่น หอมไอดินกลิ่นแก้วแกมแ

.... " กล่อมนิทรา " .... ดึกสงัด เงียบสงบ พบเพ้อพบฝัน พร่ำรำพึง รำพัน เพรียกเพ้อเพรียกหา หาคนไกล ไกลแสนไกล ไกลหน้าไกลตา หลับสนิท สุขนิทรา .. คนดี๋คนดี เสียงฝนพรำ พรำพรำ นำสุขนำสงบ สวรรค์พบ

เอ๊ย...สราญรมย์ชื่นชมธรรมชาติปทุมมาศแต้มแดงทะแยงชี้ผึ่งผายตูมโอ่อ่ากลางวารีภาพงามนี้จารึกตกผลึกจินต์"ไทรย้อยต้องลมพัดสะบัดไหววารีรินหยดใส่ไซ้ซอกหินลำธารสองฟากฝั่งยั่งยืนตฤณแมลงปอโบยบินเกาะยอดใบ&q