อยากขอพื้นที่ระบายและปรึกษาเพื่อนฯว่าจะทำไงดีครับ
เกริ่นก่อนว่าผมตอนนี้มีเมียที่เพิ่งคลอดลูกมาได้จะ 7 เดือนแล้วโดบผมเป็นคนทำงานที่ต้องเดินทางไกลตลอดตอนไม่มีลูกจะพยายามไปหาเมียทุกเดือน พอไปหาเมียที่ไรพอตอนกลับก็จะพูดว่าผัวกลับไปทำงานแล้วสบายใจ สบายตัวชอบซึ่งผมก็ไม่ได้คิดไรเพราะเขาก็คงพูดลอยฯตามสไตลน์เขา
แต่พอเขาเริ่มมีลูกช่วงแรกก็ยังกลับบ้านและคุยกันได้ปรกติแต่พอเมียท้องได้ประมาณ 6-7 เดือนเขาก็เริ่มหงุดหงิดใส่ไม่อยากให้กลับบ้าน ผมก็เข้าใจว่าเขาคงแพ้ท้องและแพ้ผัวจากตามที่อ่านฯมาก็เลยทำแต่งานส่งเงินให้ประจวบกับช่วงโควิดเลยไม่กลับกลัวเอาโควิดไปติดเมียกับลูก ซึ่งในช่วงนั่นคือโทรหาทักหาเมียคือเขาจะแค่อ่านแต่ไม่ตอบผมก็ทำใจว่าเพราะเขาท้องแก่
และพอมาในช่วงที่คลอดลูกแล้วคร่าวนี้หนักเลยคือโทรหา ทักหาอ่านแต่ไม่ตอบไม่รับพยายามบอกว่าคิดถึงลูกเมียนะเขาก็จะรำคาญและด่ากลับมา (เมียลาออกจากงานมาเลี้ยงลูกโดยเอาน้องสาวมาช่วยเลี้ยงลูกช่วย) พอผมกลับไปบ้านก็แทบจะอยู่ในบ้านไม่ได้ผมทำไรขัดหูขัดตาเขาไปหมดโดนด่าโดนเหวี่ยงทุกอย่าง ย้ำทุกอย่างจะช่วยดูลูกอุ้มลูกไม่ถูกใจก็ด่าก็ไล่ให้ออกจากบ้าน พยายามช่วยงานบ้านทุกอย่าง ล้างจานหาข้าวให้ทานก็ไม่ทานด้วย ผมน้ำตาไหลไม่รู้จะทำไงก็ยังด่าบอกไม่พอใจก็เลิกเลยไม่แคร์ไม่สนผมเองก็ได้แต่ทนเพราะรักลูกเมีย พยายามถาม พยามคุยว่าจะให้ทำไงหรือจะแก้ยังไง โกรธด้วยเรื่องไรเขาก็ตอบว่าไม่มีเหตุผลมันอยู่ในใจแค่เห็นหน้าผมเขาก็เกลียดแล้ว พอวันไหนอารมณ์ดีก็คุยบ้างแล้วก็กลับมาไม่คุยอีก และจะพูดแต่เรื่องเงินว่าไม่พอใช่ พอผมบอกว่าทำงานเหนื่อยก็พูดว่าเหนื่อยก็ลาออกหางานใหม่ ผมไม่สบายไปหาหมอก็ทักมาถามว่าเครียดเรื่องเขาหรอ ไม่ต้องเครียดนะถ้ายังไม่บอกเลิกก็ตั่งใจทำงานไป พอผมได้ฟังก็อึ้งพูดไม่ออก บางวันผมพิมไปบอกว่าคิดถึงก็ตอบกลับมาว่าคำว่าคิดถึงสำหรับเขาไม่มีแล้วเขาโฟกัสแต่ลูก ผมส่งสติกเกอร์ไลน์หาทุกวันอ่านแต่ก็เฉย ไม่เคยถามว่าเหนือยไหม ได้กินไรยัง ผมทนจนผมรู้สึกว่าผมไม่ไหวแล้วถึงแม้รักลูกมากขนาดไหนแต่ถ้าจะต้องให้อยู่ในสภาพนี้ผมก็ไม่ไหว ผมเลยเงียบและไม่ติดต่อไปอีกตั่งใจส่งลูกเหมือนเดิมคิดถึงก็ไปหา พอเขาโตค่อยบอกเขาว่าพ่อกับแม่ไปกันไม่ได้ และพอผมเงียบเมียก็มาโพสทำนองว่าเขาเลี้ยงลูกเหนื่อยทำไม่ไม่เข้าใจเขาและก็แท็คประมาณไม่สนใจ คือผมไม่ไหวจริงฯกับที่โดนแบบนี้ครับไม่รู้จะทำไงใจหนึ่งก็คิดถึงลูก ใจหนึ่งก็ยังรักเขาอยู่ แต่หลักฯเลยคือตอนนี้หดหู่ไม่อยากอยู่ในสภาพนี้เครียดนอนไม่หลับทุกวัน และรับไม่ได้ที่จะต้องทนแบบนี้ไปตลอด ผมไม่รู้จะไปปรึกษาใครเคยพูดคุยกับญาติเมียกับแม่ยายเขาก็ให้ใจเย็นฯแต่พอเมียผมรู้เขาก็มาด่าหาว่าไปรบกวนคนอื่นทำไม่ ตอนนี้ผมมืดไปหมดครับ
มีลูกแล้วเมียเปลี่ยนไป
เกริ่นก่อนว่าผมตอนนี้มีเมียที่เพิ่งคลอดลูกมาได้จะ 7 เดือนแล้วโดบผมเป็นคนทำงานที่ต้องเดินทางไกลตลอดตอนไม่มีลูกจะพยายามไปหาเมียทุกเดือน พอไปหาเมียที่ไรพอตอนกลับก็จะพูดว่าผัวกลับไปทำงานแล้วสบายใจ สบายตัวชอบซึ่งผมก็ไม่ได้คิดไรเพราะเขาก็คงพูดลอยฯตามสไตลน์เขา
แต่พอเขาเริ่มมีลูกช่วงแรกก็ยังกลับบ้านและคุยกันได้ปรกติแต่พอเมียท้องได้ประมาณ 6-7 เดือนเขาก็เริ่มหงุดหงิดใส่ไม่อยากให้กลับบ้าน ผมก็เข้าใจว่าเขาคงแพ้ท้องและแพ้ผัวจากตามที่อ่านฯมาก็เลยทำแต่งานส่งเงินให้ประจวบกับช่วงโควิดเลยไม่กลับกลัวเอาโควิดไปติดเมียกับลูก ซึ่งในช่วงนั่นคือโทรหาทักหาเมียคือเขาจะแค่อ่านแต่ไม่ตอบผมก็ทำใจว่าเพราะเขาท้องแก่
และพอมาในช่วงที่คลอดลูกแล้วคร่าวนี้หนักเลยคือโทรหา ทักหาอ่านแต่ไม่ตอบไม่รับพยายามบอกว่าคิดถึงลูกเมียนะเขาก็จะรำคาญและด่ากลับมา (เมียลาออกจากงานมาเลี้ยงลูกโดยเอาน้องสาวมาช่วยเลี้ยงลูกช่วย) พอผมกลับไปบ้านก็แทบจะอยู่ในบ้านไม่ได้ผมทำไรขัดหูขัดตาเขาไปหมดโดนด่าโดนเหวี่ยงทุกอย่าง ย้ำทุกอย่างจะช่วยดูลูกอุ้มลูกไม่ถูกใจก็ด่าก็ไล่ให้ออกจากบ้าน พยายามช่วยงานบ้านทุกอย่าง ล้างจานหาข้าวให้ทานก็ไม่ทานด้วย ผมน้ำตาไหลไม่รู้จะทำไงก็ยังด่าบอกไม่พอใจก็เลิกเลยไม่แคร์ไม่สนผมเองก็ได้แต่ทนเพราะรักลูกเมีย พยายามถาม พยามคุยว่าจะให้ทำไงหรือจะแก้ยังไง โกรธด้วยเรื่องไรเขาก็ตอบว่าไม่มีเหตุผลมันอยู่ในใจแค่เห็นหน้าผมเขาก็เกลียดแล้ว พอวันไหนอารมณ์ดีก็คุยบ้างแล้วก็กลับมาไม่คุยอีก และจะพูดแต่เรื่องเงินว่าไม่พอใช่ พอผมบอกว่าทำงานเหนื่อยก็พูดว่าเหนื่อยก็ลาออกหางานใหม่ ผมไม่สบายไปหาหมอก็ทักมาถามว่าเครียดเรื่องเขาหรอ ไม่ต้องเครียดนะถ้ายังไม่บอกเลิกก็ตั่งใจทำงานไป พอผมได้ฟังก็อึ้งพูดไม่ออก บางวันผมพิมไปบอกว่าคิดถึงก็ตอบกลับมาว่าคำว่าคิดถึงสำหรับเขาไม่มีแล้วเขาโฟกัสแต่ลูก ผมส่งสติกเกอร์ไลน์หาทุกวันอ่านแต่ก็เฉย ไม่เคยถามว่าเหนือยไหม ได้กินไรยัง ผมทนจนผมรู้สึกว่าผมไม่ไหวแล้วถึงแม้รักลูกมากขนาดไหนแต่ถ้าจะต้องให้อยู่ในสภาพนี้ผมก็ไม่ไหว ผมเลยเงียบและไม่ติดต่อไปอีกตั่งใจส่งลูกเหมือนเดิมคิดถึงก็ไปหา พอเขาโตค่อยบอกเขาว่าพ่อกับแม่ไปกันไม่ได้ และพอผมเงียบเมียก็มาโพสทำนองว่าเขาเลี้ยงลูกเหนื่อยทำไม่ไม่เข้าใจเขาและก็แท็คประมาณไม่สนใจ คือผมไม่ไหวจริงฯกับที่โดนแบบนี้ครับไม่รู้จะทำไงใจหนึ่งก็คิดถึงลูก ใจหนึ่งก็ยังรักเขาอยู่ แต่หลักฯเลยคือตอนนี้หดหู่ไม่อยากอยู่ในสภาพนี้เครียดนอนไม่หลับทุกวัน และรับไม่ได้ที่จะต้องทนแบบนี้ไปตลอด ผมไม่รู้จะไปปรึกษาใครเคยพูดคุยกับญาติเมียกับแม่ยายเขาก็ให้ใจเย็นฯแต่พอเมียผมรู้เขาก็มาด่าหาว่าไปรบกวนคนอื่นทำไม่ ตอนนี้ผมมืดไปหมดครับ