แพนิค?

สวัสดีค่ะ นี่คือกระทู้ที่2 แล้ว คือ กระทู้แรกเป็นเกี่ยวกับกลัวหมาอะค่ะ  จริงๆแล้วไม่ได้กลัวแค่หมานะคะ กลัวเกือบทุกอย่าง อืม อย่างเช่น กลัวน้ำ กลัวที่สูง อยากไปสวนสนุก แต่แม่บอกไปไม่คุ้ม เพราะ กลัวไปหมด กลัวผี กลัวแมลงสาบ กลัวแมว กลัวสัตว์หลายชนิดที่มันกัดเราได้  กลัวการลงบรรไดเลื่อน5555 กลัวลมที่กระทบหน้าด้วยค่ะ5555555555 นั่นแหละ เข้าเรื่องดีกว่า นี่อยากรู้ว่า ตัวเองวิตกกังวล แพนิคมากกว่าคนอื่นรึเปล่า หรือ ใครๆก็เป็นกัน ไม่งั้นหนูจะปรึกษาจิตแพทย์แล้วนะ  คือ เป็นคนที่ค่อนข้างคิดมาก เช่น กลัวไปก่อนว่าในอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น ไปช่วยงานชมรม(ไม่สนิทกับใครเท่าไหร่) ก็คิดมากค่ะ ว่าไปถึงนั้นต้องทำตัวยังไง จะพูดกับใครยังไง เวลาจะพูดอะไรก็คิดเป็นหลายนาที จะพิมพ์ในแชทชมรม ก็พิมพ์ๆลบๆ กว่าจะกดส่ง มีความรู้สึกใจหาย แล้วก็มาลุ้นอีกชว่าจะมีคนตอบไหม  โดนครูบ่นอะไรสักอย่าง เราก็สะเทือนใจไปเป็นวัน  ทำอะไรขายหน้ามาก็คิดมากไปเป็นวันๆเหมือนกัน คือ ถ้ามีพ่อแม่ครอบครัวไปด้วย ก็คิดนะ แต่ไม่เท่าไหร่ ความรู้สึกตอนคิดพวกนี้มัน อธิบายไม่ถูก แต่เหมือนเวลาคุณกลัวอะไรมากๆ มันจะมีความรู้สึกอย่างงั้นเลย แล้วก็แบบว่า รุ้สึกแบบ ถ้ากลั้นไม่ไหวจะร้องไห้อะค่ะ อีกอย่างๆๆๆ อ่อนไหวง่ายมากกกกกก ใครว่าอะไรก็รู้สึกจะร้องไห้แล้วค่ะ ยิ่งเป็นคนอื่น สะเทือนใจไปเป็นสัปดาห์เลยค่ะ  อะ แล้วก็ เวลาไม่ได้ดั่งใจก็ร้องไห้ค่ะ555 อยากกินส้มตำ ตั้งตารอมาก สุดท้ายแม่ไม่ซื้อมา ทุบหมอนแล้วนั่งร้องไห้ค่ะ สักพักหาย เหมือนตัวเองร้องไห้ง่ายมาก แต่สั่งไม่ได้นะ ต้องโดนคนด่า ทะเลาะกับเพื่อนค่ะ ขอโทษกันเสร็จ ตอนที่ทะเลาะกันอะ มันไม่ค่อยมีเหตุผลแล้วเหมือนเราชวนทะเลาะด้วย เป็นครั้งแรกเลยค่ะที่ทะเลาะกับเพื่อนไม่สนิทเท่าไหร่ด้วย เขาบอกว่า ไม่มีใครทนเธอได้หรอก เราสงสารเพื่อนเธอจริงๆ คือ มันไม่ใช่ มันเพราะ เราไม่เข้ากันต่างหาก เราแบบคนละทิศเลย เลยทะเลาะกันบ่อย เขาอาจจะพูดไม่คิดอะไรมาก แค่โมโหเฉยๆแต่เราก็รู้สึกผิดมากค่ะ แบบ เขาจะมองเราเป็นนางร้ายไหม เขาจะคิดยังไงกับเรา ทั้งๆที่เราว่าเขาก็ไม่ได้อะไรนะ เพื่อนเราก็บอกงี้  เรื่องเกือบปีแล้ว แต่ตอนนี้ยังจิตตก แล้วก็ไม่อยากเจอเขาอยู่เลยค่ะ ทุกคนคิดว่าไงคะ คิดว่าเป็นหนูมันเหนื่อยไหม555 เหนื่อยจริง