ลองแต่ง-๖๙ ใช้ขันธ์เพื่อหมดขันธ์

ธรรมะจากพระผู้รู้ โดย พระ ปราโมทย์ ปา โมชฺโช ค่ะ จาก หนังสือธรรมะใกล้ตัว ฉบับที่ 161 ค่ะ เรามาเรียนรู้ความจริงของกาย มาเรียนรู้ความจริงของจิตใจนะ เราจะเห็นแต่อนิจจัง มันไม่คงที่สักอย่างเดียวเลย ทา

พระกิสาโคตมีกล่าวว่า เมื่อเรามีลูก ก็เป็นที่ชื่นชมแก่คนทั้งปวง เมื่อลูกนั้นเติบโตขึ้นก็เป็นเหมือนดังดวงใจ เป็นความสุขเป็นที่รักของเราเหมือนชีวิตตนเอง เมื่อเราต้องพลัดพรากจากลูก เราก็มีดวงหน้าเศร้า

เมื่อเราอ่านคำสอนของพระพุทธเจ้า พอเราได้ยินคำว่า ความแก่ เป็นทุกข์ ความเจ็บ เป็นทุกข์ ความตาย เป็นทุกข์ ความโศก ความร่ำไรรำพัน ความทุกข์กาย ความทุกข์ใจ เป็นทุกข์ ความพลัดพรากจากสิ่งที่ชอบใจ เป็นทุกข์

พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๑  พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒๓ ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค              การทรงจำธรรมที่ได้สดับมาว่า “นี้ทุกขอริยสั

“สังขารไม่อาจนิพพานได้” มีที่มาและความเข้าใจอยู่ในหลายระดับ ๑. ความหมายของ “สังขาร” สังขาร (saṅkhāra) = สิ่งปรุงแต่งทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นกาย ใจ หรือปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นเพรา

จิตไม่ใช่ตัวอุปทาน อุปทานคือตัวขันธ์5 ที่จิตเข้าไปยึด จิตมี อุปทาน มันไม่ใช่จิตเป็นตัวอุปทานเสียเอง อุปทานเพราะอะไร เพราะรูป เวทนา สั๗ญา สังขารวิญญาน ดังนั้นการดับอุปทาน ที่ว่าเหตุเกิดที่จิต ก็ดับที่