ลมหนาวเมษายน

เวียนฤดูผ่านพ้น..................เปลี่ยนผัน ธรรมชาติโปรยสวรรค์...........สู่หล้า หนาวร้อนก็วนกัน.................หมุนผ่าน ยามพิศมองฟากฟ้า..............เฟื่องแล้วงามตา ฤดูร้อนลมเอ่ยอ้า................

เงาแสงอาทิตย์เอนอาบยอดไม้เฒ่าสายลมโบราณพัดผ่านราวกับเสียงครวญจากกาลเวลาใบไม้แกร่งในวันวานบัดนี้แห้งกรอบอยู่บนกิ่งที่เคยโอบอุ้มชีวิต เสียงจั๊กจั่นเก่าก้องอยู่ในความทรงจำของลมทุกถ้อยคำยังไม่สิ้นจากผืนดิ

@ เดียวดายกลางสายลมชมจันทร์ดาว เหงาเดียวดาย กายอย่าง มิว่างเว้นแอบซ่อนปลีก หลีกเร้น ลำเค็ญยิ่งเดินทอดน่อง ท่องเอื่อย เฉื่อยประวิงคราเหนื่อยพิง ผืนฟ้า ภูผาเคียง รำพึงร้าง ลางเลา เงาแม่หญิงสรรพสิ่ง นิ่ง

O เมื่อคลื่นฝน .. พรมพร่างไม่ว่างเว้น ค่อยโรยเส้นล้อมห่มสายลมร่ำ จึง-ผืนฟ้ารอบด้านคลี่ม่านดำ ของคืนค่ำให้สยาย .. ลงคลายตัว O เพียงจะให้หม่นหมอง .. ที่มองว่า เหมือนรูปรอยเหว่ว้า .. ยามฟ้าหลัว บังดวงวัน

0 ผ่านฝนจะเข้าหนาวอีกคราวแล้ว ให้พร่างแพร้วจำต้องขึ้นครองสมัย ชวาลาจะเวียนวกถึงอกใคร หรือหมองไหม้รอเผชิญ .. นั่น-เกินรู้ 0 จะถึงกาลไม้ปวง .. ใบร่วงหล่น ขณะหัวใจคน .. วกวนอยู่ รอสินะ .. รูปเห็นให้เอ็นด

https://www.youtube.com/watch?v=Sq_uusD5E24 ⋆˚𖥔 ݁ ˖𓂃.⊹₊ ˚‧︵‿₊୨୧₊‿︵‧ ˚ ₊⊹ ⠀⠀กล่องดวงใจ ฉันฝาก เคยฝากไว้วาดหวังสาน สายใย โยงใยเหนี่ยวไม่ว่ามี กี่ฤดู เวียนฤดูเทียวยังคงอยู่ ผู้เดียว หนึ่งเดียวเธอ เห

0 ดู-น้ำฟ้าหล่นเส้นไม่เว้นช่วง ฤาจะร่วมหล่นร่วงบำบวงสวรรค์ ? คีตะรสก็ครวญคร่ำร่วมรำพัน ประคองขวัญอัญชลิตนิมิตกรรม 0 รูปเนตรลอบเหลือบชม้ายคลับคล้ายว่า ร่วมตีตราตรึงตรวนรับครวญคร่ำ แฝงลมฝนท่วงทีเหมือนชี