การแปลนั้นมี ๒ ลักษณะใหญ่ๆ คือ การแปลโดยพยัญชนะ และการแปลโดยอรรถ
๑. แปลโดยพยัญชนะ คือ การแปลรักษารูปแบบของไวยากรณ์ทั้งหมด หมายความว่าแปลออกสำเนียงอายตนิบาตตามรากไวยากรณ์ เช่น :- ปุริโส คาม คนฺตฺวา กมฺม กโรติ = อ.บุรุษ ไปแล้ว สู่บ้าน ย่อมกระทำ ซึ่งกรรม.
๒. แปลโดยอรรถ คือ การแปลโดยถือเอาใจความของภาษาไทยเป็นสำคัญ แปลให้ได้ใจความ พอที่จะเข้าใจได้ ไม่จำเป็นต้องแปลตามสำเนียงอายตนิบาตตลอด แต่เวลาแปลต้องแปลทุกศัพท์อย่าตัดทิ้ง และที่สำคัญต้องพยายามแปลรักษาเค้าโครงไวยากรณ์ไว้ด้วย จะแปลแบบถอดแต่ใจความเลย (เหมือนที่พูดคุยกันทั่วๆไป) ไม่ได้ ทั้งมิใช่แปลเล่นสำนวนตามใจชอบ จนเสียจากความหมายเดิม เช่น :- ปุริโส คาม คนฺตฺวา กมฺม กโรติ = บุรุษ ไปสู่บ้านแล้ว กระทำการงาน.
ลักษณะการแปลมคธเป็นไทย
๑. แปลโดยพยัญชนะ คือ การแปลรักษารูปแบบของไวยากรณ์ทั้งหมด หมายความว่าแปลออกสำเนียงอายตนิบาตตามรากไวยากรณ์ เช่น :- ปุริโส คาม คนฺตฺวา กมฺม กโรติ = อ.บุรุษ ไปแล้ว สู่บ้าน ย่อมกระทำ ซึ่งกรรม.
๒. แปลโดยอรรถ คือ การแปลโดยถือเอาใจความของภาษาไทยเป็นสำคัญ แปลให้ได้ใจความ พอที่จะเข้าใจได้ ไม่จำเป็นต้องแปลตามสำเนียงอายตนิบาตตลอด แต่เวลาแปลต้องแปลทุกศัพท์อย่าตัดทิ้ง และที่สำคัญต้องพยายามแปลรักษาเค้าโครงไวยากรณ์ไว้ด้วย จะแปลแบบถอดแต่ใจความเลย (เหมือนที่พูดคุยกันทั่วๆไป) ไม่ได้ ทั้งมิใช่แปลเล่นสำนวนตามใจชอบ จนเสียจากความหมายเดิม เช่น :- ปุริโส คาม คนฺตฺวา กมฺม กโรติ = บุรุษ ไปสู่บ้านแล้ว กระทำการงาน.