ขอเหตุผลในการมีชิวิตอยู่ต่อหน่อยค่ะ

แฟนเราเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยค่ะ ส่วนเราอายุน้อยกว่าแฟนสองปี แรกๆมีอะไรกันบ่อยๆ2-3ครั้งต่ออาทิตย์ พอช่วงนี้คบได้ปีเกือบสองปีแล้วค่ะ แต่ช่สงนี้มีอะไรกันน้อยมาก1เดือนครั้ง2เดือนครั้งแบบนี้มาประมาณครึ่งปี

เรารู้สึกเหนื่อยกับทุกๆอย่าง อยากได้กำลังใจจากคนรอบข้าง แต่ก็ไม่มีเลย ไม่มีคนค่อยถามว่าวันๆเราไปเจออะไรบ้าง เหนื่อยบ้างไหม ไหวไหม เราไม่เคยได้ยินคำๆนี้จากครอบครัวเราเลย

สวัสดีค่ะ หนูขอระบายและขอคำแนะนำหน่อยนะคะ หนูอยู่มอปลายค่ะ หนูย้ายโรงเรียนตอนม.5 ทั้งชีวิตหนูย้ายร.รบ่อยมาก ตั้งแต่มอต้น ทุกครั้งที่ย้าย เป็นการตัดสินใจของหนูหมด และเหตุผลทุกครั้งที่ตัดสินใจย้ายคือควา

รู้สึกเหนื่อยหมดไฟทุกอย่าง โดยเฉพาะครอบครัว แม้งแบบเหนื่อย อยากจบๆไป ครอบครัวแบบ เห้อ ปกติกินข้าวด้วยกันตั้งแต่ผมทะเลาะกับแม่ก็ไม่กินข้าวเลย ตอนม.2 ผมเป็นคนที่เคยพูดสนุกสนานกับครอบครัว ตั้งแต่ม.3จนม6

เคยไหมที่มันไม่สู้ศึกจริง พอไม่สู้เฟลเสียใจ อับอาย แถบบหงุดหงิดผมก็เคยเป็นครับ พอจะเลิให้ขากดก็ไม่ได้(ไม่ช่วยตัวเองเลยตามคนนู้นบอกคนนี้บอกที่ว่างดเลย90วัน งดเลย120วัน รีบูต หักดิบถามว่าทำได้ไหมผมคิดว่

เคยเป็นกันมั้ย? ... เหนื่อย ที่ไม่ได้เหนื่อยกาย ที่นอนหลับพักผ่อนก็หาย แต่มันเหนื่อยอยู่ข้างใน เหนื่อยอะไรก็ไม่รู้ บางทีก็รู้สึกอยากกินอะไรก็ไม่รู้ แต่พอได้กินไม่ได้รู้สึกดีขึ้น ทุกวันนี้ยังนอนหลับไ

เราเป็นแพนิค แบบเกือบทั้งวัน และเกือบทุกวัน ไม่ได้รุนแรงจนมือชา แต่เหนื่อย ทานอาหารได้น้อย แต่ไม่เคยมีความเครียดด้านไหนเลย พอเป็นถี่ๆเข้าก็เริ่มจะเหนื่อยและเริ่มเครียดกับอาการที่เป็นมากกว่า

หนูไม่รู้จะไประบายลงที่ไหนเเล้วค่ะ หนูเคยคิดว่าถ้าเเม่กับพ่อเป็นเเบบครอบครัวคนอื่นที่หนูเห็นตามโซเชียลมันก็คงดีมาก ๆ เลย พี่ ๆ อยากรู้ไหมคะว่าทำไมหนูคิดเเบบนี้ หนูรู้สึกว่าเขาไม่เคยเข้าใจอะไรหนูเเบบลึ

เราเครียดมาก ตันไปหมดทุกทาง เรามีชีวิตอยู่คนเดียว มีพ่อแม่แต่แยกกันซึ่งเราก็อยู่คนเดียวมาตลอดตั้งแต่เรียนม.ปลาย ตอนนี้เราอายุ26ปีแล้ว เราจบแค่ม.6 ไม่ได้ต่อเพราะต้องทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเอง จนเราได้ดีมี

จขกท. มีแก้ไขข้อความเพื่อให้รายละเอียด ครอบคลุมขึ้น ตามหัวกท.เลยค่ะ คนทำงานไม่ว่างานอะไร ต่างก็มีความเครียด ความเหนื่อย ความกดดันเป็นของตัวเองทั้งนั้น ถึงบางคนจะชอบเงิน ถึงบางจะชอบงาน แค่เชื่อว่าทุก