…ระบำรำบายร่ายใบไม้พลิ้ว

เสียงไก่ขันลอยละลิ่ว ผ่านผืนหมอกบางแห่งทุ่งนาหมอกย้อมขอบฟ้าให้เป็นสีเทาอ่อนดั่งผ้าฝ้ายชุบแสงเดือนลมปลายฝนพัดเอื่อย พาใบหญ้ารำระบำรับอรุณข้างคันนา เด็กน้อยในผ้าขาวม้าแดงวิ่งไล่เงาไผ่หัวเราะสะท้อนกลับสู

สิ่งนี้ชื่อว่าความรัก รุ่งเช้าของวันฟ้าใส ลืมตาเพื่อชีวิตใหม่ เธอ...คือแสงแดดอุ่น โอบกอดฉันไว้ในอ้อมใจเธอ คือเสียงนกร้องกล่อมโลก คือสายลมพัดพลิ้วลูบไล้ใจฉัน แว่วดนตรีไพเราะลำนำเพลงรัก ฉันจับชายกระโป

โอ้ เทพธิดา วรรณะงาม ล้ำเลิศ งาม เฉิดฉาย เจิดจ้า น่าพิศวง กรีดกรายร่ายรำ ในวิมาน อันมั่นคง เสียงทิพย์ นั้นคง ดังกึกก้อง ไพเราะ จริง กลิ่นหอม รื่น ระรวย ฟุ้งกระจาย จากกายา มงกุฎมาลา วาบวับ ชวนให้ยิ่ง ใ

@ เดียวดายกลางสายลมชมจันทร์ดาว เหงาเดียวดาย กายอย่าง มิว่างเว้นแอบซ่อนปลีก หลีกเร้น ลำเค็ญยิ่งเดินทอดน่อง ท่องเอื่อย เฉื่อยประวิงคราเหนื่อยพิง ผืนฟ้า ภูผาเคียง รำพึงร้าง ลางเลา เงาแม่หญิงสรรพสิ่ง นิ่ง