หน้าแรก
คอมมูนิตี้
ห้อง
แท็ก
คลับ
ห้อง
แก้ไขปักหมุด
ดูทั้งหมด
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
แท็ก
แก้ไขปักหมุด
ดูเพิ่มเติม
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
{room_name}
{name}
{description}
กิจกรรม
แลกพอยต์
อื่นๆ
ตั้งกระทู้
เข้าสู่ระบบ / สมัครสมาชิก
เว็บไซต์ในเครือ
Bloggang
Pantown
PantipMarket
Maggang
ติดตามพันทิป
ดาวน์โหลดได้แล้ววันนี้
เกี่ยวกับเรา
กฎ กติกา และมารยาท
คำแนะนำการโพสต์แสดงความเห็น
นโยบายเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล
สิทธิ์การใช้งานของสมาชิก
ติดต่อทีมงาน Pantip
ติดต่อลงโฆษณา
ร่วมงานกับ Pantip
Download App Pantip
Pantip Certified Developer
เมื่อรักเริงระบำ
กระทู้สนทนา
แต่งกลอน
สิ่งนี้ชื่อว่าความรัก
รุ่งเช้าของวันฟ้าใส
ลืมตาเพื่อชีวิตใหม่
เธอ...คือแสงแดดอุ่น
โอบกอดฉันไว้ในอ้อมใจเธอ
คือเสียงนกร้องกล่อมโลก
คือสายลมพัดพลิ้วลูบไล้ใจฉัน
แว่วดนตรีไพเราะลำนำเพลงรัก
ฉันจับชายกระโปรงเริงร่าร่ายระบำ
กรีดปลายนิ้วออกไป
กวาดก้าวเท้าออกไป
เอื้อมไปแตะหัวใจของใครบางคน
ลายลิขิต
แก้ไขข้อความเมื่อ
▼
กำลังโหลดข้อมูล...
▼
แสดงความคิดเห็น
กระทู้ที่คุณอาจสนใจ
ระบำแดดหนาว เช้าตุลาคม
เสียงไก่ขันลอยละลิ่ว ผ่านผืนหมอกบางแห่งทุ่งนาหมอกย้อมขอบฟ้าให้เป็นสีเทาอ่อนดั่งผ้าฝ้ายชุบแสงเดือนลมปลายฝนพัดเอื่อย พาใบหญ้ารำระบำรับอรุณข้างคันนา เด็กน้อยในผ้าขาวม้าแดงวิ่งไล่เงาไผ่หัวเราะสะท้อนกลับสู
ท้าวขี้เมี่ยง ดังปึ่ง
ในรอยรักนิรันดร์
ฉันเคยเห็นแสงดาวพราวกลางฟ้า แต่ไม่งามเท่าตาเมื่อสบเธอ เสียงลมแผ่วพาใจให้พร่ำเพ้อ เหมือนโลกเก่าละเมอให้คืนกลับ เพียงรอยยิ้มเจ้าแตะกลางหัวใจ เหมือนฤทัยถูกร่ายมนต์แห่งสลับ ทุกถ้อยคำทุกลมหายใจนับ ล้วนขาน
กิรติ
⚓ กาพย์ยาณี ๑๑ — ชีวิตขาวทะเล
กลางคลื่นเคล้าลมคลั่ง เรือฝันยังพาผันไป แดดล้อมขอบฟ้าไกล ใจยังลอยละเมอฝัน เสียงคลื่นดังกล่อมจิต พาให้คิดถึงคืนวัน เหงื่อเค็มเจือเกลียวกัน คือชีวันกลางท้องชล ค่ำมืดดาวพราวฟ้า ลมพัดมาพาใจวน เหมือนเสีย
กิรติ
🌿 เงาแห่งวันเวลา
๑. ยามอรุณอุ่นแสงแห่งสุรีย์ พร่างพรมศรีสีทองผ่องอำไพ นกโบยบินกลิ่นลมพรมพฤกษ์ไพร พาใจให้ล่องลอยสู่ฟ้าไกล ๒. แดดแผ่วพลิ้วริ้วรื่นชื่นสายหมอก คลื่น:)กระริกระริ้วไหว เหมือนชีวิตคิดฝันพลันเรียงไป ในเส้นสา
กิรติ
“ความฝัน พันธนาการความคิดอันบิดเบี้ยวของฉัน”
กลางรัตติกาลอันอ่อนโยน —สายหมอกละมุนคลอเคลียขอบหน้าต่างไม้เก่าฉันเอนกายลงบนหมอนแห่งความคิดปล่อยดวงใจให้ล่องไหลไปกับเสียงลมหายใจของโลก ในห้วงนั้น — ความฝันเข้ามาโอบกอดฉันอย่างแผ่วเบาเหมือนห
ท้าวขี้เมี่ยง ดังปึ่ง
O ปีกแห่งรัก .. O
0 ปลายวรรษา .. ลมล่องเมฆฟ่องฟ้า เมื่อแววตาอ่อนน้อย .. เจ้าคล้อยเผย นฤมิตวับวามเพรียกจำเลย เข้าก่ายเกยปฏิพัทธ์เต็มอัตรา 0 ลมเอย .. ฝากพรมผ่าน .. เอาหวานหอม เข้าเห่กล่อมฤดีเดียว .. ให้เหลียวหา อาจเอื้อม
สดายุ...
O รูปเยาว์เอย .. O
0 ปรุงเปรียบถ้วนความคำแล้วนำร้อย เพื่อรูปแพงเสพถ้อย .. แล้วคอยว่า ความอ่อนโยนอ่อนหวานสื่อผ่านมา จักแฝงฝากเสน่หา .. ผูกอาลัย 0 หวังเพียงคอยถวิลอยู่ .. ไม่รู้แล้ว ถ้วนทุกแววตานั้น .. ควรสั่นไหว จากอบอุ่
สดายุ...
ฝัน..ปาย
อยากไปดูภูเขาที่รายล้อม ที่โอบอ้อมสายลมพัดพลิ้วไหว มีผู้คนมากมายที่เคลื่อนไป มีหัวใจดวงนี้ที่ต้องการ จะไปพบผูกพันธ์และสำผัส ความสงัดเงียบสงบบรรจบสาน ให้ความฝันความจริงเป็นตำนาน ไว้ว่ากาลครั้งหนึ่งเคย
แป้งภู
ด้วยตนตรีกล่อมใจในนิทรา
https://www.youtube.com/watch?v=RYknl07ngvc ท่วงทำนองบทเพลง วังเวงแว่วตามลมแผ่วพลิ้วผ่านเปิดม่านฝันพริ้มตาลงส่งจินต์โบยบินพลันนิมิตอันอ่อนหวานแทรกซ่านทรวง เพลงกวีลีลาภาษาศิลป์เหล่ากวินร่ายแม้นสู่แดนสร
seagrass01
เสียงที่หลงทางในหมอก
บทที่ 1 : เสียงลมหายใจของภูผาหมอกขาวลอยอ้อยอิ่ง ราวกับลมหายใจของภูเขาที่ไม่เคยสิ้นสุดทุกสายหมอก โอบล้อมซ่อนความลับที่ไม่มีใครรู้เงียบงันปกคลุม เหมือนหัวใจที่หยุดเต้นไปชั่วขณะแต่ความเงียบนั้น กลับดังกว
ท้าวขี้เมี่ยง ดังปึ่ง
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ
แต่งกลอน
บนสุด
ล่างสุด
อ่านเฉพาะข้อความเจ้าของกระทู้
หน้า:
หน้า
จาก
แชร์ :
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน
อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่
ยอมรับ
เมื่อรักเริงระบำ
สิ่งนี้ชื่อว่าความรัก
รุ่งเช้าของวันฟ้าใส
ลืมตาเพื่อชีวิตใหม่
เธอ...คือแสงแดดอุ่น
โอบกอดฉันไว้ในอ้อมใจเธอ
คือเสียงนกร้องกล่อมโลก
คือสายลมพัดพลิ้วลูบไล้ใจฉัน
แว่วดนตรีไพเราะลำนำเพลงรัก
ฉันจับชายกระโปรงเริงร่าร่ายระบำ
กรีดปลายนิ้วออกไป
กวาดก้าวเท้าออกไป
เอื้อมไปแตะหัวใจของใครบางคน
ลายลิขิต