ผมนักศึกษาไทยในต่างแดน
        บางทีความท้อ ความกังวล ก็ไม่ได้มาจากเรื่องเรียนอย่างเดียว แต่อาจมาจากเรื่องเล็กๆจากความสัมพันธ์กับคนรอบข้าง พยามยามที่จะหยุดความคิดเกี่ยวกับเรื่องต่างๆที่ผ่านมาในวันนี้ในช่วงก่อนนอน ไม่อยากคิดก่อนนนอนเพราะว่ากลัวสิ่งที่เราคิดมากนั้นจะฝังรากลึกไปอยู่ในจิตใต้สำนึก แต่อยู่ๆวันนี้ก็รู้สึกว่าเราจะปิดกั้นความคิดของเราไปทำไม เพราะถ้าเราไม่ได้คิด ทบทวนเกี่ยวกับความเครียดหรือความกังวลที่เราได้พบเจอในวันนี้หรือวันไหน แล้วเราจะพัฒนาจากความอ่อนแอเพื่อให้เข้มแข็งขึ้นได้ยังไง บางทีก็รู้สึกโกรธเพื่อน หรือรุ่นพี่หรือแม้แต่ตัวเอง  แต่ก็ไม่ได้แสดงความไม่พอใจของเราผ่านคำพูดหรือการกระทำออกไป จนบางทีก็รู้สึกว่าเราทำไมถึงเป็นคนที่เก็บความรู้สึกขนาดนี้ รู้สึกเก็บกด และบางทีก็คิดอยากที่จะเป็นเหมือนคนอื่นเค้า อยากร่าเริงแจ่มใส เข้ากับคนอื่นง่าย แต่บุคลิกนิสัยเรามันไม่ไช่ เพราะถ้าทำอย่างนั้นแล้วมันรู้สึกเหนื่อย ฝืนตัวเอง