สวัสดีค่ะวันนี้หนูจะมาเล่ามาระบายความในใจของหนูเองเลยค่ะคือหนูเนี่ยได้ย้ายประเทศมาจากไทยมาอยู่ที่ๆนึงขอไม่บอกนะคะแล้วคือมันต้องใช้ภาษาเเล้วคือหนูพูดตรงๆก็คือโง่มากเรื่องภาษาของที่บ้านเค้า ที่นี่หนูก็เป็นเด็กใหม่ที่พึ่งเค้ามาอะนะคะแล้วแม่หนูเนี่ยชอบใช้คำพูดที่มันกระทบจิตใจหนูมากเลยค่ะแม่จะชอบพูดว่าแบบนั้ช่วงที่หนูพูดภาษาไม่ได้หรืออะไรค่ะแม่ชอบพูดว่าทำไมไม่ตายๆไปเลยละอยู่ไปทำไมทำไมไม่ตายแทนคนนู้นคนนี้บางที่หนูรู้สึกอยากตอบโต้แต่หนูก็ไม่ได้ตอบโต้หรือออะไรเลยค่ะเพราะหนูคิดว่ามันไม่ไม่ดีกว่า บางทีแม่ชอบว่าหนูทำอะไรไปก็ไม่เจริญชอบไล่ชอบตะคอกหนูคิดว่าที่เป็นแบบนี้อาจจะหวังดีแต่บางทีมันหนักไปสำหรับหนูมากๆเลยค่ะบางทีหนูแค่อยากให้แม่ฟังความเห็นของหนูบางว่าสิ่งที่แม่ทำแม่พูดมันแย่มากๆสำหรับหนูตอนนี้หรือตอนที่แม่พูดพวกนั้นออกมาหนูต้องแอบร้องไห้ในห้องนอนหรือเดินหนีมาร้องไห้แล้วกลับเข้าไปนั่งต่อหนูไม่กล้าเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังเลยแม้แต่คนที่บ้านเช่นน้าอาหนูไม่ได้เล่าเพื่อนหนูก็ไม่เล่าเลยหนูแค่อยากให้ฟังหนูตอนนี้ๆว่าหนูรู้ว่าหนูต้องทำต้องพูดคือสิ่งที่แม่ทำคือมันกดดันมากๆหนูแบบไม่โอเคเลยหนูอยากถามว่าหนูควรทำยังไงดีค่ะกับเรื่องนี้
แม่ชอบใช้คำพูดที่มันกระทบจิตใจต้องทำยังไง?