.
ไดอารี่ความคิดถึง
ตอนเช้าของวันนี้ได้ยินเสียงคนพูดกันส่งเสียงดังอยู่ด้านนอก ใครมาบ้าน! ญาติคนไหนมา หรือ สมาชิกในคุ้มใครเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมเสียงตากับยายและคนอื่น ๆ พูดคุยเสียงดังนัก บอสหยีตาตื่นขึ้นมาท่ามกลางเสียงพูดคุยนั้น หงุดหงิดนิดหน่อยที่รบกวนการนอนของตน มีเหตุการณ์อะไรอยู่ด้านนอกนี่เองยายถึงไม่ปลุก บอสลืมตานอนมองเพดานสักพัก จึงลุกเดินออกมาจากห้องนอน หยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป
ล้างหน้าอาบน้ำในตอนเช้าเรียบร้อย บอสเดินออกมาด้านนอกก็พบว่าญาติมานั่นเอง ถึงว่าทำไมตากับยายสนทนากันเสียงดังเหลือเกิน ที่แท้ก็ญาติของตามาหา ไม่ได้มาตัวเปล่า ยังมีของติดไม้ติดมาให้ด้วย ก็อีกนั่นแหละไม่ได้ให้ฟรี ๆ มีของต้องแลกเปลี่ยนกันด้วย ภาพเหตุการณ์นี้บอสเคยเห็นจนชินตา
ญาติที่มาหาวันนี้คือ น้องสาวคนเล็กของตานั่นเอง ทุก ๆ ปียายคนนี้จะมาเยี่ยมบ้านของเธอประจำ มาเยี่ยมพร้อมนำปลาร้ามาให้ด้วย มาแลกกับข้าวเปลือกของตา ยายจะมาช่วงเกี่ยวข้าวเสร็จหมาด ๆ ของทุกปี ตาก็ไม่ว่าอะไร เต็มใจให้น้องสาวของตนเองเสมอ เพราะน้องสาวของตาไม่มีนาเลย ซื้อข้าวกินทุกปีเช่นกัน พอช่วยเหลือกันได้ก็ช่วยไป คิดซะว่าเลี้ยงน้อง ตาก็ยอมให้โดยไม่ต้องมีของมาแลกก็ได้ หากแต่ยายชอบนำปลาร้ามาให้ประจำ เพราะบ้านของยายอยู่ติดลำน้ำ
น้องสาวของตาชื่อไล ยายไลไม่ได้มากันสองคนกับลูกชายคนเล็กเช่นทุกปี ยายไลพาหลานสาวสองคนมาด้วย แถมคนโตยังชื่อเหมือนพี่ปาวอีก หลานสาวของยายไลชื่อปอกับปาว ชื่อเหมือนพี่ปาวของเธอและอายุยังเท่ากันอีกด้วย บังเอิญมากแต่มันคือเรื่องจริง “เหลื่อม ใส ไล ฮา เก๋แฮะ ตาทวดยายทวดเข้าใจตั้งชื่อลูกเว้ย” บอสนึกในใจพร้อมยิ้มให้ญาติ ๆ ที่มาในวันนี้
“ใหญ่ไลวัสดีจ้า น้าวุฒิวัสดีจ้า” บอสยกมือไหว้ทักทายยายไลกับลูกชาย เนื่องจากรู้จักอยู่แล้วเพราะมาที่บ้านทุกปี ส่วนพี่ ๆ สองคนบอสทำเพียงยิ้มให้เท่านั้น ไม่เคยเห็นเลย ไม่ยักรู้ว่ายายไลมีหลานสาวด้วย บอสไม่เคยไปเยี่ยมบ้านของยายไล มีเพียงยายไลมาที่บ้านในทุก ๆ ปี
“ใหญ่กะบ่ใหญ่ซือ ๆ น้อ! ยังมีไลนำอยู่ ใหญ่ซือ ๆ บ่อฮู้จักความตั้วหนิ” โดนตาดุไปอีก เธอไม่เข้าใจทำไมเรียกชื่อด้วยไม่ได้ ตาชอบมีวัฒนธรรมแปลก ๆ เธอแอบค่อนขอดให้ตา ส่วนยายไลยิ้มให้
พวกเธอหกคนพี่น้องต่างก็อยู่ไม่ค่อยเป็นสุขนัก ญาติมาบ้านแบบนี้ก็ไม่รู้จะไปอยู่กันที่ไหน พี่สาวสองคนขอไปบ้านของตนเอง ยายก็ไม่ได้ว่าอะไร พี่บอมขึ้นไปอยู่บนบ้านไม่ยอมลงมาเลย มีเพียงเธอ น้องบีม และก็พี่บอลที่อยู่ต้องรับแขก อยู่เล่นกับหลานสาวของยายไล เธอเองก็อยากทำความรู้จักกับพี่ ๆ นั่นแหละ ไม่อายอะไรอยู่แล้ว
“ป๊าดมีแต่โตใหญ่ ๆ เอาโลด เป็นตะหมกแซ่บคักอาวไล” ยายส่องดูถังปลาร้าของยายไลที่นำมาแลกข้าว ตาลุกวาวกันเลยทีเดียวพร้อมอุทานอย่างตื่นเต้น ยายไลนำปลาร้ามาหลายถังมาก เพราะว่าไม่ได้กะจะนำมาแลกข้าวที่บ้านของเธอเพียงเท่านั้น กับญาติคนอื่น ๆ ด้วย
“เจ้าเอาถังพุ่นป้าข่อยคัดมาไว้แล้ว ส่วนถังซุมหนิสิเอาไปให้เด็กน้อยมูนั่นอยู่บ้านไค้” คนที่ยายไลพูดถึงก็เป็นญาติ ๆ กันนั่นแหละ ซึ่งอยู่ที่บ้านเกิดของตากับยายไลนู่น บ้านที่กล่าวถึงก็คือที่บ้านเกิดของตา ทว่ายายไลเลือกที่จะแวะหาตาก่อนใครนั่นเอง พี่น้องห้าคน ตอนนี้เหลือกันอยู่สามคน ตา น้องชายของตา และ ยายไล “เด็กน้อยเขาไปหาปลามาได้หลายคัก ปิ้งเด้อป้าหนิแซ่บ”
ยายกับยายไลง่วนอยู่กับการเก็บปลาร้า “แมนหยังคือเฝ้ายายคักแถะ คือบ่ไปเล่นนำน้อง เอิ้นเอื้อยไปเล่นนำแน่บอส” ยายเรียกเธอ ซึ่งเธอนั่งอยู่เปลหน้าบ้านนี่เอง จะตะโกนทำไม ยายบอกให้หลานสาวทั้งสองคนของยายไลมาเล่นกับพวกเธอ
พี่ ๆ ทั้งสองคนก็อัธยาศัยดี ไม่หยิ่งและดูเหมือนอยากจะคุยกับพวกเธอด้วย “เอื้อยมาผิ” น้องบีมเป็นคนเดินไปเรียกพี่ ๆ สองคนมานั่งแคร่หน้าบ้าน พี่ ๆ ทั้งสองคนยิ้มให้น้องบีมและเดินเข้ามาหาตามคำสั่ง
“ชื่อน้องหยังหนิคือตะฮักแถะ” พี่คนที่โตกว่าถามน้องบีม พวกเธอยังไม่ได้แนะนำชื่อกันเลย
“ชื่อน้องบีม” น้องบีมตอบ พี่ ๆ ทั้งสองคนกันไปยิ้มให้กัน “พี่ชื่อหยัง”
“คนนี้พี่ปาว” พี่คนโตกว่าชี้มือเข้าหาตัวเอง “ส่วนคนนี้ชื่อพี่ปอ” พี่ปาวชี้มือไปยังน้องสาว “ ส่วนน้องชื่อหยังกัน”
“ชื่อบอสจ้า” บอสยิ้มให้กับพี่ ๆ และตื่นเต้นไปอีกที่ชื่อดันไปเหมือนกับพี่ปาวพี่สาวของตนเอง “นั้นพี่บอล” บอสชี้ไปยังพี่ชายคนเล็ก “พี่ปาวชื่อคือพี่ปาวเลย”
“เอ๋า!” พี่ปาวกับพี่ปอหันไปหัวเราะให้หัน พวกเธอนั่งคุยกันที่แคร่หน้า “พี่ปาวกะชื่อปาวมาตะเกิดพุ่นเด้ล่ะ” ทำเอาพวกเธอหัวเราะให้กันลั่นหน้าบ้าน ส่วนผู้ใหญ่ก็ง่วนอยู่กับการนำปลาร้ามาแลกข้าวของยายไลอยู่
“บ่อแมน! บอสหมายถึงว่าพี่ปาวน่ะชื่อเดียวกันกับพี่สาวบอสเลย ชื่อปาวกับแป้ง” บอสอธิบาย พี่ ๆ ทั้งสองคนพยักหน้าเข้าใจ “มื้อแลงเดี๋ยวเรากะมา พี่ปาวกับพี่ปอกลับจักโมง”
“ยายว่ากลับมื้ออื่น” พี่ปอตอบ บอสกับน้องบีมกับพี่บอลดูตื่นเต้นมาก ดีใจที่พี่ ๆ สองคนจะข้างที่บ้านด้วย “พากันอยู่ชั้น ม.ใดกัน น้องผู้ชายอยู่ ม.ใด ชื่อบอลเด้น้อที่น้องบอสบอกเมื่อกี้หนิ”
“แมน บอลอยู่ ม.3 บอสอยู่ ม.2 ส่วนน้องบีมอยู่ ป.4 ตะมันโตน้อยซือ ๆ” พี่บอลเป็นคนตอบ พวกเธอนั่งคุยกันที่หน้าบ้านที่เดิม “บอลมีอ้ายนำเด้ ชื่อบอมอยู่เทิงเฮือน “ พี่บอลพูดพลางชี้มือไปยังชั้นสองของบ้าน พี่ ๆ แหงนหน้าขึ้นไปมองตามด้วย “พวกพี่อยู่ ม.ใด”
“พี่ปาวอยู่ ม.6 ส่วนพี่ปออยู่ ม.5” พี่ปาวเป็นคนพูด
“พี่ปาวซำพี่บอมกับพี่ปาวบอสเลย ฮา เข้าไปเปิดโทรทัศน์เบิ่งปะ” บอสชวน เพราะไม่มีอะไรจะคุยกันแล้ว พี่ ๆ ทั้งสองคนก็เห็นด้วย
“นางไปนำยายบ่อ หรือสิอยู่หนิ ยายเอาปลาร้าไปแจกพี่น้องก่อน” ยายไลเดินมาถามหลานสาวทั้งสองคน
“ยายไปโลด! ปาวกับปอถ่าอยู่เฮือนนำน้องกะได้”
“บอม! บอมเอ้ย” ยายเรียกพี่บอมที่อยู่บนบ้านที่ไม่ยอมลงมารับแขก ไม่ลงมาต้อนรับญาติเลย “บอมลงมากรอกข้าวให้ยายจักห้าถุงแน่คำ” ยายเดินไปเรียกพี่ชายบนขั้นบันไดบ้าน
“ครับ” พี่บอมตอบและเดินลงมาจากบนบ้าน ปรายตามองพวกเธอที่นั่งดูทีวีนิดหน่อย ก่อนจะเดินก้มหน้าดุ่ม ๆ ไปยังเล้าข้าวหรือยุ้งข้าวนั่นเอง
“ฮ่ายข้าวใส่กระสอบให้แม่ใหญ่จักห้าสอบแน่คำ” ยายสั่งพี่บอมพร้อมยื่นกระสอบถุงปุ๋ยให้พี่บอมด้วย “อาวไลเจ้าเอาข้าวสารนำบ่หนิ ข่อยสิให้หลานไปสีให้”
“บ่อ ๆ ป้า เอาซำนั่นล่ะ ให้น้าวุฒิฮ่ายซ่อยบ่อคำ” ยายไลหันไปถามพี่บอมที่กำลังยืนอยู่บนยุ้งข้าวแล้ว กำลังเปิดประตู้ยุ้งข้าวออก
“บ่อเป็นหยังครับยาย บอมกรอกคนเดียวกะได้”
“ปะสั่นเฮาอาวไลเฮาไปเฮือนนางน๋อยก่อน” น๋อยที่ยายพูดถึงคือหลานสาวของตา เป็นลูกพี่ชายของตา ทว่าพี่ชายของตาเสียไปนานแล้ว ก็เป็นญาติ ๆ กันนั่นแหละ “จากนั่นกะไปเฮือนอี่ดาว กับอี่เดือน เจ้าสิไปเฮือนไผแน่หนิ” ยายถาม
“ว่าสิบ่อไปขอของลูกอ้ายกีเด้ป้า” กีคือพี่ชายของตากับยายไลเอง “ว่าจะขอแต่ของเฮาหนิล่ะ” ยายไลหมายถึงลูก ๆ ของตา
“จังสั่นกะได้ ไปหาอี่ดาวก่อนเฮา ค่อยวกมาหาอี่ลี ไปหาอี่เดือน บักโล่ แล้วกะอี่เตียด ส่วนพ่อแม่เด็กน้อยซุมหนิเขาบ่ออยู่เฮือน อยู่กรุงเทพพุ่น” ยายเรียงลำดับบ้านที่ใกล้ที่สุดไปหาไกลที่สุด
“เอ๋าเขาบ่มาเฮ็ดนาบ่อ” ยายไลถาม ไม่ได้จะขอแลกข้าว แต่เป็นการถามข่าวคราวหลาน ๆ มากกว่า “ลูกเขาเมิดบ่อเจ้าเลี้ยงอยู่หนิ”
“แมน! กะข่อยหนิเด้เฮ็ดให้เขากินอยู่ซุปี พ่อบอกให้ขึ้นมาเฮ็ดเองมันกะบ่อพากันมา ส่งตะเงินมาให้จ้างคน ฮาใดพ่อใหญ่เมื่อยกูสิเอาคืนมันเมิดซุคนอยู่ว่าสั่น เฮ้อเฮ๊อ!” ยายพูดกลั้วหัวเราะ
“อยู่หนิเด้อนางยายเอาปลาร้าไปแลกก่อน” ก่อนไปยายไลมิวายสั่งหลานสาวทั้งสองคนอีกครั้ง จากนั้นน้าวุฒิลูกชายของยายไลก็พาขับรถกระบะออกไป ส่วนพี่บอมก็กรอกข้าวอยู่ในยุ้งข้าวคนเดียว พวกเธอเปิดทีวีดูในบ้าน ยายติดจานดาวเทียมให้ดูสามารถดูช่องไหน ๆ ก็ได้ตามใจ
ไม่นานพี่บอมก็กรอกข้าวเสร็จ ลงมาจากยุ้งข้าวเดินเข้ามาภายในบ้านพร้อมปัดฝุ่นข้าวออกตามตัว “นี่เด้พี่ปาว พี่บอม” บอสพูดพร้อมเผยอหน้าไปทางพี่ชายคนโตที่เดินเข้าห้องน้ำไป ส่วนพี่ ๆ ก็มองตามกันใหญ่เลย ยิ่งทำให้พี่บอมเขินเข้าไปอีก รีบเดินกู่เข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
“อยู่ ม.6 บ่อ สูงคัก” พี่ปอพูด “เอ้อน้องบอสเอาชุดนักเรียนพี่ปอบ่ ชุด ม.ต้นแหมะของพี่ปอยังใหม่อยู่เด้ บ่อได้เอาให้ไผจักเทือ เอาตะกระโปรงกะได้ ส่วนเสื้อมันมีตราโรงเรียนกับชื่อพี่ปอแหมะ” จู่ ๆ พี่ปอก็พูดขึ้น จากที่พวกเธอทำความรู้จักกันนั่งคุยกันที่หน้าบ้านเมื่อสักครู่ ก็ทำให้สนิทกันขึ้นมามาก
“เอา! เอาเสื้อนำ” บอสตอบทันที ไม่รังเกียจอะไรอยู่แล้ว เพราะที่ผ่านมาก็ใช้ของต่อจากพี่ปาวพี่แป้งเสมอ “ตะว่าสิมาอีกยามใดล่ะ ฮา” แล้วพวกเธอก็ขำกัน นั่นน่ะสิกว่าพี่ ๆ จะได้มาที่บ้านของบอสอีก
“ขั้นได้มาเดี๋ยวถือมานำ” พี่ปาวพูดปนยิ้ม
ไม่นานพี่บอมก็ออกมาจากห้องน้ำ แล้วก็เดินผ่านพวกเธอขึ้นไปยังบนบ้าน แต่ก่อนจะขึ้นไปพี่บอมหันมาพูดกับเธอ “บอสบอกยายเด้อข้าวกรอกแล้วล่ะ ในเล้านั่นล่ะ”
“อือ!” บอสตอบ จากนั้นพี่ชายก็รีบเดินขึ้นบ้านไป “ตามสบายเด้อพี่ปาวพี่ปอบ่อต้องอาย จักนอยบ่าย ๆ พี่ปาวกับพี่แป้งกะจะกลับมาตะเฮือนเรา” บอสบอกพี่ ๆ เอาไว้ก่อน
“เฮือนเราอยู่ไสบอส” พี่ปาวถามอย่างใคร่รู้
“คุ้มใต้พุ่นแหล่ว” พี่บอลตอบแทน
“คุ้มใต้ทางใด” พี่ปาวถามอีก ส่วนน้องบีมก็เที่ยววิ่งเล่นในบ้าน หยอกคนนั้นทีคนนี้ทีตามด้วยเสียงหัวเราะแข่งกับเสียงโทรทัศน์ พี่ ๆ ก็ไม่ต่อว่าอะไร น้องบีมดูตื่นเต้นเหลือเกิน ผิดปกติกว่าทุกวัน
“ทางเฮือนป้าเดือนแหมะ พี่ปอกับพี่ปาวฮู้จักเฮือนป้าเดือนบ่อ” บอสตอบ พี่ ๆ ก็ทำท่าทางเข้าใจกับพิกัดที่เธอบอก จากนั้นทุกคนก็ทำตัวตามสบาย พี่ ๆ ก็เหมือนจะไม่เกร็งอะไรกันแล้ว เล่นกับน้องบีมเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยใหญ่เลย น้องบีมก็พูดเจี้ยวจ้าวไม่หยุดปาก
พอดูทีวีเบื่อแล้วพวกเธอก็พากันออกมานั่งเล่นด้านนอก เปลหน้าบ้านบอสให้พี่ ๆ ทั้งสองคนนั่งกันเลย ส่วนคนที่สนุกเห็นจะเป็นน้องบีมคนเดียว “พวกอี่ยายจะมายามใดวะ” บอสบ่นลอย ๆ ขณะนี้ก็ห้าโมงเช้าแล้วยายกับยายไลยังไม่กลับมาบ้านเลย ไปกันตั้งแต่เช้า ส่วนตาก็ไปนาเลี้ยงวัวหลังจากจัดแจงข้าวให้ยายไลเสร็จ
“เที่ยงพอดีล่ะพี่ว่า ยายเราจังสิพากันกลับมา” พี่ปาวตอบ
“ขั้นยายมาบ่อทันเที่ยงเดี๋ยวบอสไปซื้อตำบักหุ่งสู่กินกะได้น้อ” บอสพูดด้วยรอยยิ้ม มันก็ตื่นเต้นแปลก ๆ นั่นแหละ พึ่งรู้จักพี่ ๆ ก็วันนี้เอง ทุก ๆ ปียายไลไม่เคยพาหลานสาวมาสักครั้ง
“อยู่นำกันหกคนแมนบ่อ เป็นตะมวนน้อ เป็นตะบ่อเหงา” พี่ปอแซว เห็นว่าพวกเธอมีพี่น้องอยู่ด้วยกันหลายคน ถึงจะเป็นเพียงลูกพี่ลูกน้องก็ตาม “พวกพี่อยู่กันสามคน แต่คนที่สามเป็นผู้ชาย บ่ค่อยม่วนปานใด”
คิดถึง 2 บทที่ 82
.
ไดอารี่ความคิดถึง
ตอนเช้าของวันนี้ได้ยินเสียงคนพูดกันส่งเสียงดังอยู่ด้านนอก ใครมาบ้าน! ญาติคนไหนมา หรือ สมาชิกในคุ้มใครเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมเสียงตากับยายและคนอื่น ๆ พูดคุยเสียงดังนัก บอสหยีตาตื่นขึ้นมาท่ามกลางเสียงพูดคุยนั้น หงุดหงิดนิดหน่อยที่รบกวนการนอนของตน มีเหตุการณ์อะไรอยู่ด้านนอกนี่เองยายถึงไม่ปลุก บอสลืมตานอนมองเพดานสักพัก จึงลุกเดินออกมาจากห้องนอน หยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป
ล้างหน้าอาบน้ำในตอนเช้าเรียบร้อย บอสเดินออกมาด้านนอกก็พบว่าญาติมานั่นเอง ถึงว่าทำไมตากับยายสนทนากันเสียงดังเหลือเกิน ที่แท้ก็ญาติของตามาหา ไม่ได้มาตัวเปล่า ยังมีของติดไม้ติดมาให้ด้วย ก็อีกนั่นแหละไม่ได้ให้ฟรี ๆ มีของต้องแลกเปลี่ยนกันด้วย ภาพเหตุการณ์นี้บอสเคยเห็นจนชินตา
ญาติที่มาหาวันนี้คือ น้องสาวคนเล็กของตานั่นเอง ทุก ๆ ปียายคนนี้จะมาเยี่ยมบ้านของเธอประจำ มาเยี่ยมพร้อมนำปลาร้ามาให้ด้วย มาแลกกับข้าวเปลือกของตา ยายจะมาช่วงเกี่ยวข้าวเสร็จหมาด ๆ ของทุกปี ตาก็ไม่ว่าอะไร เต็มใจให้น้องสาวของตนเองเสมอ เพราะน้องสาวของตาไม่มีนาเลย ซื้อข้าวกินทุกปีเช่นกัน พอช่วยเหลือกันได้ก็ช่วยไป คิดซะว่าเลี้ยงน้อง ตาก็ยอมให้โดยไม่ต้องมีของมาแลกก็ได้ หากแต่ยายชอบนำปลาร้ามาให้ประจำ เพราะบ้านของยายอยู่ติดลำน้ำ
น้องสาวของตาชื่อไล ยายไลไม่ได้มากันสองคนกับลูกชายคนเล็กเช่นทุกปี ยายไลพาหลานสาวสองคนมาด้วย แถมคนโตยังชื่อเหมือนพี่ปาวอีก หลานสาวของยายไลชื่อปอกับปาว ชื่อเหมือนพี่ปาวของเธอและอายุยังเท่ากันอีกด้วย บังเอิญมากแต่มันคือเรื่องจริง “เหลื่อม ใส ไล ฮา เก๋แฮะ ตาทวดยายทวดเข้าใจตั้งชื่อลูกเว้ย” บอสนึกในใจพร้อมยิ้มให้ญาติ ๆ ที่มาในวันนี้
“ใหญ่ไลวัสดีจ้า น้าวุฒิวัสดีจ้า” บอสยกมือไหว้ทักทายยายไลกับลูกชาย เนื่องจากรู้จักอยู่แล้วเพราะมาที่บ้านทุกปี ส่วนพี่ ๆ สองคนบอสทำเพียงยิ้มให้เท่านั้น ไม่เคยเห็นเลย ไม่ยักรู้ว่ายายไลมีหลานสาวด้วย บอสไม่เคยไปเยี่ยมบ้านของยายไล มีเพียงยายไลมาที่บ้านในทุก ๆ ปี
“ใหญ่กะบ่ใหญ่ซือ ๆ น้อ! ยังมีไลนำอยู่ ใหญ่ซือ ๆ บ่อฮู้จักความตั้วหนิ” โดนตาดุไปอีก เธอไม่เข้าใจทำไมเรียกชื่อด้วยไม่ได้ ตาชอบมีวัฒนธรรมแปลก ๆ เธอแอบค่อนขอดให้ตา ส่วนยายไลยิ้มให้
พวกเธอหกคนพี่น้องต่างก็อยู่ไม่ค่อยเป็นสุขนัก ญาติมาบ้านแบบนี้ก็ไม่รู้จะไปอยู่กันที่ไหน พี่สาวสองคนขอไปบ้านของตนเอง ยายก็ไม่ได้ว่าอะไร พี่บอมขึ้นไปอยู่บนบ้านไม่ยอมลงมาเลย มีเพียงเธอ น้องบีม และก็พี่บอลที่อยู่ต้องรับแขก อยู่เล่นกับหลานสาวของยายไล เธอเองก็อยากทำความรู้จักกับพี่ ๆ นั่นแหละ ไม่อายอะไรอยู่แล้ว
“ป๊าดมีแต่โตใหญ่ ๆ เอาโลด เป็นตะหมกแซ่บคักอาวไล” ยายส่องดูถังปลาร้าของยายไลที่นำมาแลกข้าว ตาลุกวาวกันเลยทีเดียวพร้อมอุทานอย่างตื่นเต้น ยายไลนำปลาร้ามาหลายถังมาก เพราะว่าไม่ได้กะจะนำมาแลกข้าวที่บ้านของเธอเพียงเท่านั้น กับญาติคนอื่น ๆ ด้วย
“เจ้าเอาถังพุ่นป้าข่อยคัดมาไว้แล้ว ส่วนถังซุมหนิสิเอาไปให้เด็กน้อยมูนั่นอยู่บ้านไค้” คนที่ยายไลพูดถึงก็เป็นญาติ ๆ กันนั่นแหละ ซึ่งอยู่ที่บ้านเกิดของตากับยายไลนู่น บ้านที่กล่าวถึงก็คือที่บ้านเกิดของตา ทว่ายายไลเลือกที่จะแวะหาตาก่อนใครนั่นเอง พี่น้องห้าคน ตอนนี้เหลือกันอยู่สามคน ตา น้องชายของตา และ ยายไล “เด็กน้อยเขาไปหาปลามาได้หลายคัก ปิ้งเด้อป้าหนิแซ่บ”
ยายกับยายไลง่วนอยู่กับการเก็บปลาร้า “แมนหยังคือเฝ้ายายคักแถะ คือบ่ไปเล่นนำน้อง เอิ้นเอื้อยไปเล่นนำแน่บอส” ยายเรียกเธอ ซึ่งเธอนั่งอยู่เปลหน้าบ้านนี่เอง จะตะโกนทำไม ยายบอกให้หลานสาวทั้งสองคนของยายไลมาเล่นกับพวกเธอ
พี่ ๆ ทั้งสองคนก็อัธยาศัยดี ไม่หยิ่งและดูเหมือนอยากจะคุยกับพวกเธอด้วย “เอื้อยมาผิ” น้องบีมเป็นคนเดินไปเรียกพี่ ๆ สองคนมานั่งแคร่หน้าบ้าน พี่ ๆ ทั้งสองคนยิ้มให้น้องบีมและเดินเข้ามาหาตามคำสั่ง
“ชื่อน้องหยังหนิคือตะฮักแถะ” พี่คนที่โตกว่าถามน้องบีม พวกเธอยังไม่ได้แนะนำชื่อกันเลย
“ชื่อน้องบีม” น้องบีมตอบ พี่ ๆ ทั้งสองคนกันไปยิ้มให้กัน “พี่ชื่อหยัง”
“คนนี้พี่ปาว” พี่คนโตกว่าชี้มือเข้าหาตัวเอง “ส่วนคนนี้ชื่อพี่ปอ” พี่ปาวชี้มือไปยังน้องสาว “ ส่วนน้องชื่อหยังกัน”
“ชื่อบอสจ้า” บอสยิ้มให้กับพี่ ๆ และตื่นเต้นไปอีกที่ชื่อดันไปเหมือนกับพี่ปาวพี่สาวของตนเอง “นั้นพี่บอล” บอสชี้ไปยังพี่ชายคนเล็ก “พี่ปาวชื่อคือพี่ปาวเลย”
“เอ๋า!” พี่ปาวกับพี่ปอหันไปหัวเราะให้หัน พวกเธอนั่งคุยกันที่แคร่หน้า “พี่ปาวกะชื่อปาวมาตะเกิดพุ่นเด้ล่ะ” ทำเอาพวกเธอหัวเราะให้กันลั่นหน้าบ้าน ส่วนผู้ใหญ่ก็ง่วนอยู่กับการนำปลาร้ามาแลกข้าวของยายไลอยู่
“บ่อแมน! บอสหมายถึงว่าพี่ปาวน่ะชื่อเดียวกันกับพี่สาวบอสเลย ชื่อปาวกับแป้ง” บอสอธิบาย พี่ ๆ ทั้งสองคนพยักหน้าเข้าใจ “มื้อแลงเดี๋ยวเรากะมา พี่ปาวกับพี่ปอกลับจักโมง”
“ยายว่ากลับมื้ออื่น” พี่ปอตอบ บอสกับน้องบีมกับพี่บอลดูตื่นเต้นมาก ดีใจที่พี่ ๆ สองคนจะข้างที่บ้านด้วย “พากันอยู่ชั้น ม.ใดกัน น้องผู้ชายอยู่ ม.ใด ชื่อบอลเด้น้อที่น้องบอสบอกเมื่อกี้หนิ”
“แมน บอลอยู่ ม.3 บอสอยู่ ม.2 ส่วนน้องบีมอยู่ ป.4 ตะมันโตน้อยซือ ๆ” พี่บอลเป็นคนตอบ พวกเธอนั่งคุยกันที่หน้าบ้านที่เดิม “บอลมีอ้ายนำเด้ ชื่อบอมอยู่เทิงเฮือน “ พี่บอลพูดพลางชี้มือไปยังชั้นสองของบ้าน พี่ ๆ แหงนหน้าขึ้นไปมองตามด้วย “พวกพี่อยู่ ม.ใด”
“พี่ปาวอยู่ ม.6 ส่วนพี่ปออยู่ ม.5” พี่ปาวเป็นคนพูด
“พี่ปาวซำพี่บอมกับพี่ปาวบอสเลย ฮา เข้าไปเปิดโทรทัศน์เบิ่งปะ” บอสชวน เพราะไม่มีอะไรจะคุยกันแล้ว พี่ ๆ ทั้งสองคนก็เห็นด้วย
“นางไปนำยายบ่อ หรือสิอยู่หนิ ยายเอาปลาร้าไปแจกพี่น้องก่อน” ยายไลเดินมาถามหลานสาวทั้งสองคน
“ยายไปโลด! ปาวกับปอถ่าอยู่เฮือนนำน้องกะได้”
“บอม! บอมเอ้ย” ยายเรียกพี่บอมที่อยู่บนบ้านที่ไม่ยอมลงมารับแขก ไม่ลงมาต้อนรับญาติเลย “บอมลงมากรอกข้าวให้ยายจักห้าถุงแน่คำ” ยายเดินไปเรียกพี่ชายบนขั้นบันไดบ้าน
“ครับ” พี่บอมตอบและเดินลงมาจากบนบ้าน ปรายตามองพวกเธอที่นั่งดูทีวีนิดหน่อย ก่อนจะเดินก้มหน้าดุ่ม ๆ ไปยังเล้าข้าวหรือยุ้งข้าวนั่นเอง
“ฮ่ายข้าวใส่กระสอบให้แม่ใหญ่จักห้าสอบแน่คำ” ยายสั่งพี่บอมพร้อมยื่นกระสอบถุงปุ๋ยให้พี่บอมด้วย “อาวไลเจ้าเอาข้าวสารนำบ่หนิ ข่อยสิให้หลานไปสีให้”
“บ่อ ๆ ป้า เอาซำนั่นล่ะ ให้น้าวุฒิฮ่ายซ่อยบ่อคำ” ยายไลหันไปถามพี่บอมที่กำลังยืนอยู่บนยุ้งข้าวแล้ว กำลังเปิดประตู้ยุ้งข้าวออก
“บ่อเป็นหยังครับยาย บอมกรอกคนเดียวกะได้”
“ปะสั่นเฮาอาวไลเฮาไปเฮือนนางน๋อยก่อน” น๋อยที่ยายพูดถึงคือหลานสาวของตา เป็นลูกพี่ชายของตา ทว่าพี่ชายของตาเสียไปนานแล้ว ก็เป็นญาติ ๆ กันนั่นแหละ “จากนั่นกะไปเฮือนอี่ดาว กับอี่เดือน เจ้าสิไปเฮือนไผแน่หนิ” ยายถาม
“ว่าสิบ่อไปขอของลูกอ้ายกีเด้ป้า” กีคือพี่ชายของตากับยายไลเอง “ว่าจะขอแต่ของเฮาหนิล่ะ” ยายไลหมายถึงลูก ๆ ของตา
“จังสั่นกะได้ ไปหาอี่ดาวก่อนเฮา ค่อยวกมาหาอี่ลี ไปหาอี่เดือน บักโล่ แล้วกะอี่เตียด ส่วนพ่อแม่เด็กน้อยซุมหนิเขาบ่ออยู่เฮือน อยู่กรุงเทพพุ่น” ยายเรียงลำดับบ้านที่ใกล้ที่สุดไปหาไกลที่สุด
“เอ๋าเขาบ่มาเฮ็ดนาบ่อ” ยายไลถาม ไม่ได้จะขอแลกข้าว แต่เป็นการถามข่าวคราวหลาน ๆ มากกว่า “ลูกเขาเมิดบ่อเจ้าเลี้ยงอยู่หนิ”
“แมน! กะข่อยหนิเด้เฮ็ดให้เขากินอยู่ซุปี พ่อบอกให้ขึ้นมาเฮ็ดเองมันกะบ่อพากันมา ส่งตะเงินมาให้จ้างคน ฮาใดพ่อใหญ่เมื่อยกูสิเอาคืนมันเมิดซุคนอยู่ว่าสั่น เฮ้อเฮ๊อ!” ยายพูดกลั้วหัวเราะ
“อยู่หนิเด้อนางยายเอาปลาร้าไปแลกก่อน” ก่อนไปยายไลมิวายสั่งหลานสาวทั้งสองคนอีกครั้ง จากนั้นน้าวุฒิลูกชายของยายไลก็พาขับรถกระบะออกไป ส่วนพี่บอมก็กรอกข้าวอยู่ในยุ้งข้าวคนเดียว พวกเธอเปิดทีวีดูในบ้าน ยายติดจานดาวเทียมให้ดูสามารถดูช่องไหน ๆ ก็ได้ตามใจ
ไม่นานพี่บอมก็กรอกข้าวเสร็จ ลงมาจากยุ้งข้าวเดินเข้ามาภายในบ้านพร้อมปัดฝุ่นข้าวออกตามตัว “นี่เด้พี่ปาว พี่บอม” บอสพูดพร้อมเผยอหน้าไปทางพี่ชายคนโตที่เดินเข้าห้องน้ำไป ส่วนพี่ ๆ ก็มองตามกันใหญ่เลย ยิ่งทำให้พี่บอมเขินเข้าไปอีก รีบเดินกู่เข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
“อยู่ ม.6 บ่อ สูงคัก” พี่ปอพูด “เอ้อน้องบอสเอาชุดนักเรียนพี่ปอบ่ ชุด ม.ต้นแหมะของพี่ปอยังใหม่อยู่เด้ บ่อได้เอาให้ไผจักเทือ เอาตะกระโปรงกะได้ ส่วนเสื้อมันมีตราโรงเรียนกับชื่อพี่ปอแหมะ” จู่ ๆ พี่ปอก็พูดขึ้น จากที่พวกเธอทำความรู้จักกันนั่งคุยกันที่หน้าบ้านเมื่อสักครู่ ก็ทำให้สนิทกันขึ้นมามาก
“เอา! เอาเสื้อนำ” บอสตอบทันที ไม่รังเกียจอะไรอยู่แล้ว เพราะที่ผ่านมาก็ใช้ของต่อจากพี่ปาวพี่แป้งเสมอ “ตะว่าสิมาอีกยามใดล่ะ ฮา” แล้วพวกเธอก็ขำกัน นั่นน่ะสิกว่าพี่ ๆ จะได้มาที่บ้านของบอสอีก
“ขั้นได้มาเดี๋ยวถือมานำ” พี่ปาวพูดปนยิ้ม
ไม่นานพี่บอมก็ออกมาจากห้องน้ำ แล้วก็เดินผ่านพวกเธอขึ้นไปยังบนบ้าน แต่ก่อนจะขึ้นไปพี่บอมหันมาพูดกับเธอ “บอสบอกยายเด้อข้าวกรอกแล้วล่ะ ในเล้านั่นล่ะ”
“อือ!” บอสตอบ จากนั้นพี่ชายก็รีบเดินขึ้นบ้านไป “ตามสบายเด้อพี่ปาวพี่ปอบ่อต้องอาย จักนอยบ่าย ๆ พี่ปาวกับพี่แป้งกะจะกลับมาตะเฮือนเรา” บอสบอกพี่ ๆ เอาไว้ก่อน
“เฮือนเราอยู่ไสบอส” พี่ปาวถามอย่างใคร่รู้
“คุ้มใต้พุ่นแหล่ว” พี่บอลตอบแทน
“คุ้มใต้ทางใด” พี่ปาวถามอีก ส่วนน้องบีมก็เที่ยววิ่งเล่นในบ้าน หยอกคนนั้นทีคนนี้ทีตามด้วยเสียงหัวเราะแข่งกับเสียงโทรทัศน์ พี่ ๆ ก็ไม่ต่อว่าอะไร น้องบีมดูตื่นเต้นเหลือเกิน ผิดปกติกว่าทุกวัน
“ทางเฮือนป้าเดือนแหมะ พี่ปอกับพี่ปาวฮู้จักเฮือนป้าเดือนบ่อ” บอสตอบ พี่ ๆ ก็ทำท่าทางเข้าใจกับพิกัดที่เธอบอก จากนั้นทุกคนก็ทำตัวตามสบาย พี่ ๆ ก็เหมือนจะไม่เกร็งอะไรกันแล้ว เล่นกับน้องบีมเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยใหญ่เลย น้องบีมก็พูดเจี้ยวจ้าวไม่หยุดปาก
พอดูทีวีเบื่อแล้วพวกเธอก็พากันออกมานั่งเล่นด้านนอก เปลหน้าบ้านบอสให้พี่ ๆ ทั้งสองคนนั่งกันเลย ส่วนคนที่สนุกเห็นจะเป็นน้องบีมคนเดียว “พวกอี่ยายจะมายามใดวะ” บอสบ่นลอย ๆ ขณะนี้ก็ห้าโมงเช้าแล้วยายกับยายไลยังไม่กลับมาบ้านเลย ไปกันตั้งแต่เช้า ส่วนตาก็ไปนาเลี้ยงวัวหลังจากจัดแจงข้าวให้ยายไลเสร็จ
“เที่ยงพอดีล่ะพี่ว่า ยายเราจังสิพากันกลับมา” พี่ปาวตอบ
“ขั้นยายมาบ่อทันเที่ยงเดี๋ยวบอสไปซื้อตำบักหุ่งสู่กินกะได้น้อ” บอสพูดด้วยรอยยิ้ม มันก็ตื่นเต้นแปลก ๆ นั่นแหละ พึ่งรู้จักพี่ ๆ ก็วันนี้เอง ทุก ๆ ปียายไลไม่เคยพาหลานสาวมาสักครั้ง
“อยู่นำกันหกคนแมนบ่อ เป็นตะมวนน้อ เป็นตะบ่อเหงา” พี่ปอแซว เห็นว่าพวกเธอมีพี่น้องอยู่ด้วยกันหลายคน ถึงจะเป็นเพียงลูกพี่ลูกน้องก็ตาม “พวกพี่อยู่กันสามคน แต่คนที่สามเป็นผู้ชาย บ่ค่อยม่วนปานใด”