.

              ไดอารี่ความคิดถึง

             และแล้ววันลอยกระทงก็มาถึงสักที ค่ำวันนี้นักเรียนที่โรงเรียนต่างพูดถึงแต่เรื่องลอยกระทง ชมรมประดิษฐ์ประดอยต่างก็พากันทำกระทงอย่างสวยงาม เดินไปมุมไหนของโรงเรียน ได้ยินแต่เสียงพูดคุยกันเรื่องไปลอยกระทงในคืนนี้ บ้างก็จะไปเทศบาล บ้างก็จะเข้าไปในเมือง แนวโน้มที่ฟัง ๆ หลาย ๆ กลุ่มพูดมา เห็นว่าจะพากันเข้าไปในลอยในเมืองทั้งนั้น

               ที่กุดน้ำกินมันสนุก จัดงานใหญ่โต คนเยอะด้วย มีการแสดงและการประกวดมากมายให้เลือกชม มันน่าตื่นเต้นกว่างานที่เทศบาลจัดเยอะ บอสเองก็เช่นกัน คืนนี้มีนัดกับสองฝาแฝดกับจ๋อมและพี่ ๆ เอาไว้แล้ว เสื้อกางเกงพร้อมมาก

               พวกเธอเองต่างก็จับกลุ่มกันพูดถึงเรื่องของคืนนี้ พวกน้ำผึ้งก็จะเข้าไปในเมืองเช่นกัน น้ำผึ้งกับชมพู่เที่ยวมาถามเธอแซวเรื่องวันนั้น วันที่เจอกันที่คลองถม ก็แค่เพื่อนกัน ก็แค่เพื่อนของแพรวจะอยากรู้อะไรนักหนา

               วันนี้ทั้งวันบอสใจจดใจจ่อกับการไปลอยกระทงมาก เมื่อไหร่จะเที่ยง เมื่อไหร่จะเย็น เมื่อไหร่จะเลิกเรียน เมื่อไหร่จะค่ำ อยากไปงานลอยกระทงแล้ว ส่วนเรื่องกระทงที่จะใช้ลอยไม่เป็นปัญหาเลย ไม่ต้องทำให้เมื่อย หาเลือกซื้อเอาในงานได้เลย เลือกเลยว่าอยากได้สวยแค่ไหน แทบจะเรียนไม่รู้เรื่อง ไม่อยากเรียน อยากกลับบ้านไปลอยกระทง

               และแล้วก็ถึงเวลาที่รอคอยสักที ไม่ถึงก็ใกล้เคียงล่ะ นั่นแปลว่าเวลาที่รอคอยใกล้คืบคลานเข้ามาทุกที เสียงออดสุดท้ายของวันดังขึ้น บอสยิ้มออกมาได้ จากที่จดจ่อรอทั้งวัน บอสรีบเก็บกระเป๋าทันที เตรียมตัวลงไปเข้าแถวสวดมนต์ไหว้พระตอนเย็น เช็กชื่อกลับบ้านเลย แปลกใจมากพอถึงเวลากลับไม่รีบร้อน กลับทำอะไรอย่างใจเย็น เพราะว่าเวลามันจะมาถึงแล้วนั่นเอง

               หนึ่งทุ่มตรงพวกเธอนัดกันที่บ้านของแพรว ซึ่งก็เป็นจุดนัดพบของพวกเธอประจำนั่นแหละ ไปรถของลุงวิทย์ ลุงกับป้าจะพาไปลอยกระทงในคืนนี้ คนที่จะไปมีพวกเธอแล้วห้าคน เธอ สองฝาแฝด จ๋อม และ พี่เม้าส์ ส่วนคนอื่น ๆ ไม่รู้เลยใครจะไปบ้าง คิดว่าพี่โจน่าจะไปด้วย พี่บอม พี่กอล์ฟ หรือ ญาติคนอื่น ๆ จะไปด้วยก็ตามสบายเลย แค่เธอได้ไปก็เป็นพอ

               บอสเลิกเรียนกลับบ้านอย่างอารมณ์ดีที่สุด เดินกลับบ้านกับออยอย่างเพลิดเพลิน บอสชวนออยไปด้วยคน ออยปฏิเสธไม่ขอไปด้วยก็ตามใจ กลับมาถึงบ้านเห็นน้องบีมกำลังง่วนอยู่กับการทำกระทง กระตุกยิ้มให้น้องสาว ทำไปตามประสานั่นแหละ นั่งก้ม ๆ เงย ๆ ทำอยู่บนแคร่หน้าบ้านกับยาย

               “บีมเฮ็ดหยัง เฮ็ดกระทงไปลอยไสว่ะ” แกล้งถามน้องสาว คิดไว้แล้วล่ะว่าน้องบีมต้องตามไปด้วยอยู่แล้ว แค่อยากถาม เผื่อมีลุ้นเผื่อน้องบีมไม่ขอตามไปด้วย

               “ไปลอยในเมืองกับลุงวิทย์กับป้าแพง” นั่นไง! หึหึ คิดไว้แล้วไม่มีผิดเลย “พี่บอสน้องบีมเฮ็ดกระทงเองงามบ่อ เบิ่งแน่” น้องบีมยกกระทงอวดเธอใหญ่เลย มีแค่ท่อนกล้วยที่ตัดเป็นแผ่นวงกลม มีดอกไม้ปักไว้ไม่กี่ดอกตามประสาที่น้องบีมคิดว่าสวยนั่นแหละ

               “ไผตัดกล้วยให้บีม” เธอถาม ไม่ตอบคำถามของน้องบีม เปลี่ยนเป็นตั้งคำถามแทน “สิเอาอันหนิบ่อไปลอยในเมือง”

               “แมน! น้องบีมเอามาตะโรงเรียน คุณครูให้เฮ็ดอยู่โรงเรียน” เธอพยักหน้าหงึก ๆ เข้าใจ ทุก ๆ ปีตั้งแต่สมัยเธอเรียนอยู่ชั้นประถมแล้ว วันลอยกระทงทางโรงเรียนจะพาทำกระทงเสมอ ทำส่งเอาคะแนนด้วย จากนั้นก็นำกลับมาลอยที่บ้านด้วย เธอเองก็ได้ทำอยู่บ่อย ๆ

               “เอาไปลอยน้ำเบิ่งก่อนดู๊! มันลอยเที่ยงบ่อนั่น บ่อแมนตะแคงข้างเอียงแล่งแง่ง ๆ ไปข้างเดียวเด้อ เพิ่นหัวกวนเด๊” บอสพูดปนหัวเราะ ยืนดูน้องบีมทำกระทงและพูดคุยด้วยสักพัก จากนั้นก็นำกระเป๋านักเรียนไปเก็บ และ ทำงานบ้านในส่วนของตนเอง พี่ ๆ ยังไม่กลับมาสักคน บอสมาถึงก่อนใคร ๆ

               พอทำงานบ้านเสร็จก็ออกมานั่งเล่นที่หน้าบ้านกับยายกับน้องบีม ดูน้องบีมทำกระทง บอสกะว่าสักหกโมงเย็นค่อยจะไปอาบน้ำแต่งตัว หนึ่งทุ่มพอดีลุงวิทย์จะพาไป “บีมเฮ็ดใหม่ กระทงคือบ่อมีกลีบ คือมีตะฐานกับดอกไม้ เบิ่งพี่บอสสิพาเฮ็ด” บอสมองกระทงของน้องสาวแล้วก็อดขำไม่ได้ เด็กหนอเด็ก

               “เฮ็ดจังใด! มันงามแล้วบ่อต้องม้างของน้องบีมออกเลย” น้องบีมไม่ยอมให้เธอทำให้

               “มันบ่องาม! เบิ่งสิเฮ็ดให้งาม ๆ หนิ” บอสแย่งน้องบีมทำ อยากแสดงฝีมือ เมื่อก่อนตอนประถมทำลอยเองทุกปี พอขึ้นมัธยม พอได้เข้าไปลอยในเมือง เห็นคนทำขายบอสจึงเลิกทำและหันมาซื้อลอยแทน อยากทบทวนความจำ ว่ายังจะทำสวยออกมาเป็นกระทงอยู่ไหม

               “กะได้! เอางาม ๆ เด้อ กระทงน้องบีม”

               “เอ้อ!” เธอตอบแบบประชด มองบนน้องสาวด้วย “ไปฉีกใบตองมามันบ่อพอซำหนิ ดอกไม้เอาแค่นี้แมนบ่อ” อาสาทำให้น้องสาวและให้น้องสาวช่วยเป็นลูกมือ “บีมคือบ่อมีลวดวะ ไม้จิ้มแข่วยายกะได้ตะมันสิปักบ่ออยู่แหมะ บีมพี่ว่าใช้ลวดดีกว่า ไปซื้อลวดมาไป ซื้อมาหน่อย ๆ บ่อต้องเอามัดใหญ่เด้อ”

               “เอาเงินมา! ซื้อไส” น้องบีมก็ใช้ง่ายเหลือเกิน เพราะอยากให้กระทงออกมาสวย ๆ

               “เฮือนป้าสุ่ม” บอสควักเงินลงทุนให้น้องสาวไปซื้อลวดเส้นเล็กกันเลย อยากทำให้จริง ๆ ทำเสร็จแล้วจะลอยได้ไม่ได้นั้นอีกเรื่องหนึ่ง น้องบีมก็รีบวิ่งไปซื้ออย่างเร็ว อีกทั้งฉีกใบตองมาเพิ่มให้เธอด้วย

               พอได้อุปกรณ์มาครบแล้ว บอสก็ลงมือทำกระทงให้น้องสาวทันที ให้มันเป็นกระทงมากขึ้น สวยไม่สวยไม่รู้ บอสทำออกมาสวยได้แค่นี้แหละ แค่ลอยได้ก็พอแล้ว

               เริ่มจากบอสนำฐานกระทงไปลอยน้ำดูก่อน แค่นเสียงหัวเราะ เมื่อฐานกระทงตะแคงข้างจริง ๆ จากนั้นบอสก็นำฐานกระทงมาเฉือนออก ให้มันลอยได้ตรง ๆ พอได้ฐานที่มาตรฐานแล้ว ก็จัดการตกแต่งกระทงทันที บอสทำอย่างรวดเร็วเดี๋ยวจะไม่ทันการณ์ เวลานี้พี่ ๆ กลับมาถึงบ้านกันแล้วด้วย

              “บอสเฮ็ดหยัง” พิมพ์ถามเธอพร้อมเดินเข้ามานั่งด้วย

               “เฮ็ดกระทงให้น้องบีมตั้วพี่พิมพ์” น้องบีมตอบ พิมพ์ยิ้มให้พร้อมขึ้นมานั่งบนแคร่ “น้องบีมจะเอาไปลอยกระทงอยู่กุดน้ำกิน”

               “ไผสิพาเธอไปคะ” พิมพ์แกล้งถาม

               “ลุงวิทย์จะพาไป” น้องบีมตอบอย่างมั่นอกมั่นใจและลอยหน้าลอยตาไปอีก

               “เหรอ! คือฮู้ว่าลุงวิทย์จะพาไป” พิมพ์ถามยั่วโมโหน้องบีมมาก

               “ฮู้! น้องบีมไปถามแล้ว” น้องบีมตอบหน้าตาจริงจัง จากนั้นก็ลุกจากแคร่ สวมรองเท้าเหมือนจะเดินไปไหน

               “สิไปไสฮั่น! คือบ่อเฮ็ดกระทงให้มันแล้วฮั่น”พิมพ์พูดกลั้วยิ้ม เธอนั่งฟังพี่สาวกับน้องสาวคุยกัน แกล้งกัน พร้อมพับใบตองทำกระทงให้น้องบีมไปด้วย

               “น้องบีมสิไปถามลุงวิทย์ว่าลุงวิทย์จะพาไปลอยกระทงบ่อ” พูดพร้อมจะทำท่าเดินไป ทำเอาพวกเธอหัวเราะลั่นกันเลย แม้กระทั่งยายก็หัวเราะตามด้วย น้องบีมกำลังจะเดินไปบ้านของพิมพ์ ทว่าโดนพิมพ์เบรกไว้ก่อน

               “บ่อต้องไปลุงวิทย์บ่ออยู่เฮือน ลุงวิทย์ไปขายของตลาดนัดแล้ว ได้ไปลอยกระทงบ่อน้อบาดหนิ ลุงวิทย์บ่ออยู่” พิมพ์แกล้งน้องบีมไม่หยุด พูดแหย่ให้น้องบีมร้องไห้อยู่ได้

               “อี่ยายลุงวิทย์สิพาน้องบีมไปลอยกระทงบ่อ” น้องบีมหันไปถามยายที่นั่งอยู่บนกี่ทอผ้า พูดด้วยน้ำเสียงงอแงเหมือนคนจะร้องไห้

               “จักแล้ว! ยายบ่อฮู้นำเด้ ไปถามเขาเบิ่งติ๊ล่ะ” ยายปฏิเสธน้องบีมไปอีก ทำเอาน้องบีมหน้างอกันเลย กลัวไม่ได้ไปลอยกระทงในคืนนี้

               “อี่สวยหาล้อมันไห้หลาย!” บอสพูดปนยิ้ม ตลกน้องบีมก็ตลก แกล้งน้องสาวให้ร้องไห้ไปวัน ๆ นี่สนุกที่สุดแล้ว “บีมไปเก็บดอกไม้มาใส่อีกไป ซำหนิมันหน่อยโพดมันบ่องาม ไปขออยู่เฮือนยายเหี่ยนกะได้ หรือ บีมสิไปเก็บเฮือนใหญ่น้อยกะได้ ไปขอโลดเราบ่อแพงหรอก”

               “ลุงวิทย์สิพาไปลอยบ่อ” น้องบีมยังถามเรื่องเดิม สีหน้าและแววตาดูเป็นกังวลมาก ทำเอาเธอกับพิมพ์หัวเราะ

               “จักแล้ว! ถามใหญ่นงค์เบิ่งถะแหมะ ไปฮอดเฮือนน่ะ” พิมพ์ยังเล่นไม่หยุด

               “ได้ไปคือเก่า! ซังอี่พิมพ์แล้ว” น้องบีมพูด ค่อนขอดพิมพ์

               “นั่น! เว้าบ่อมวน! บ่อต้องให้มันไปนำเด้อพิมพ์ ลุงวิทย์จะพาไปอยู่ แต่บ่อต้องให้มันไปนำ” บอสดุน้องสาว ที่เมื่อครู่พูดไม่เพราะเลย

               “หื่อ… น้องบีมไปนำ พี่พิมพ์น้องบีมไปนำเด้อ” น้องบีมเบะปากจะร้องไห้ พิมพ์ก็ยังหัวเราะชอบใจอยู่

               “ไปเลย! ไปเก็บดอกไม้มาใส่กระทงเร็ว ๆ มันสิแล้วง่ายบ่อหนิ แล้วบ่อทันลุงวิทย์มาบ่อได้ไปนำมูเด้อสิบอกให้” พิมพ์พูด ไม่ถือสาน้องบีมสักนิด จากนั้นน้องบีมก็รีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปทางบ้านของย่า เพื่อไปขอดอกไม้ที่บ้านย่าน้อยมาประดับกระทง

               พวกเธอสองคนก็นั่งคุยกันฆ่าเวลารอดอกไม้กับน้องบีม ส่วนแพรวอยู่ที่บ้านไม่ได้ตามมาด้วย แพรวมีการบ้านจึงรีบทำให้เสร็จก่อนจะไปลอยกระทง เพราะว่าถ้าได้ออกจากบ้านในคืนนี้ เที่ยงคืนแน่นอนกลับมา ไม่มีเวลาทำการบ้านทันส่งพรุ่งนี้แน่ ๆ แพรวจึงไม่ตามพิมพ์มาหาเธอที่บ้านด้วย

               ตอนนี้กระทงของน้องบีมก็เสร็จแล้ว รอแค่ดอกไม้จากน้องบีมเท่านั้น ก็เป็นอันเสร็จร้อยเปอร์เซ็นต์ เป็นกระทงขึ้นมาหน่อย พอลอยได้ไม่อายใครล่ะ ถึงจะไม่สวยก็ตาม

               ไม่นานน้องบีมก็ถือถุงดอกไม้มา เก็บมาเยอะมาก บอสมองเห็นแล้วก็นึกตลก ดอกไม้บ้านย่าน้อยคงจะหมดต้นแล้วมั้งป่านนี้ น้องบีมเก็บมาถุงใหญ่ซะขนาดนี้ จากนั้นบอสกับพิมพ์ก็ช่วยกันประดับดอกไม้ใส่กระทงให้น้องบีม และแล้วกระทงก็เป็นอันเสร็จ

               “อะบีมเรียบร้อยแล้ว เอาไปเก็บไว้ในเฮือนไป มันสิมุนก่อนได้ลอย” น้องบีมก็ทำตามอย่างว่าง่าย “ยายบอสไปลอยกระทงอยู่กุดน้ำกินเด้อมื้อแลง” บอสขอยายไปอย่างนั้นแหละ เชื่อว่ายายต้องให้ไปอยู่แล้ว เพราะก็ไม่ได้ไปกับใคร รู้ ๆ อยู่ว่าไปกับลุงวิทย์ ยายก็ไม่เคยห้ามสักครั้ง ไม่ว่าจะเทศกาลไหน ๆ ก็ตาม

               “ไปจักโมงน้องพิมพ์” พี่บอมถาม

               “อี่พ่อมาตะขายของกะไปเลย ไปนำบ่อ อ้ายโจกะไปมั้ง” พิมพ์ชวน

               “ไป ๆ ไปนำอยู่” พี่บอมตอบ บอสดีใจมีเพื่อนไปด้วยแล้วหนึ่ง จะได้เป็นกลุ่มใหญ่ ๆ เหมือนคนอื่น ทว่าแอบหวั่นใจอยู่เรื่องหนึ่ง แต่ก็ไม่หวั่นหรอก เพราะถึงอย่างไรไปถึงกุดน้ำกินพี่ ๆ ก็ขอแยกตัวออกไปเหมือนเดิม

               “พี่แป้งพี่ปาวไปกับพิมพ์บ่อมื้อแลง หรือ ไปลอยไส” พิมพ์ชวนพี่สาวทั้งสองคนของเธอด้วย

               “ไปอยู่ ตะพี่สิไปนำมูพี่” พี่แป้งตอบ พี่ปาวก็เช่นกัน

               “สิไปนำไผ! คือบ่อไปนำกัน คือบ่อไปนำน้อง” ยายไม่ห่วงเธอเพราะเธอไปกับลุงวิทย์ ทว่าพี่สาวสองคนจะแยกไปกับคนอื่น ยายจึงค่อนข้างเป็นห่วง

               “แป้งไปกับซุมอี่กล้วยอี่กิ๊กตั้วยาย บ่อต้องห่วงหรอก” พี่แป้งหันไปคุยกับยาย ขอยายไปลอยกระทงอีกคน ส่วนพี่ปาวก็ไปกับเพื่อน ๆ ของพี่นั่นแหละ บอสเชื่อว่าพี่ปาวจะไปกับพี่อุ้ย บอสก็ไม่พูดหรอกเข้าใจพี่สาวดี

               และแล้วก็ถึงเวลาสองทุ่มที่ทุกคนรอคอย เพราะว่ากว่าลุงวิทย์จะกลับมาจากขายของตลาดนัด ก็ปาไปทุ่มกว่าแล้ว ไหนจะอาบน้ำทานข้าวเย็นอีก สองทุ่มพอดีที่พวกเธอได้ออกเดินทางกัน แต่กว่าจะได้ออกเดินทาง น้องบีมก็เที่ยววิ่งไปหาลุงวิทย์ที่บ้านอยู่บ่อย ๆ วิ่งไปวิ่งมาตั้งหลายรอบ นี่แหละคือคนที่ตื่นเต้นกว่าใคร ๆ

               “บีม! บีมคือบ่อไปลอยอยู่เทศบาล ตามเข้ามาในเมืองนำหยัง” พี่เม้าส์ถามน้องบีม ขณะนี้พวกเธอนั่งอยู่หลังกระบะรถของลุงวิทย์ ลุงกับป้ากำลังขับรถพาพวกเธอไปลอยกระทงกันที่กุดน้ำกิน บอสตื่นเต้นที่สุด ไม่แพ้น้องบีมเลย