อาการร้องไห้จนสติลอย จะเป็สอะไรมั้ยตะ

ตามหัวกระทู้เลยค่ะ ก่อนที่จะให้ทุกๆคนช่วยกันตอบ คิดว่านี่อาจเป็นสิ่งที่ควรรู้(ล่ะมั้ง)ค่ะ ที่อยากมาถามทุกๆคน จริงๆแล้ว เราก็มีคำตอบเล็กๆในสมองแล้วค่ะ เพียงแค่ไม่มั่นใจ กลัวว่าจะมีเส้นกั้นบางๆกับคำว

เราเป็นโรคซึมเศร้ารึป่าว ;(อยากรู้อ่ะค่ะ มีเรื่องไม่น่าร้องไห้ บางครั้งก็ร้องไห้ออกมาเฉยๆ ดีใจก็น้ำตาไหล ใครพูดอะไรมากไม่ได้ กระทบจิตใจก็คิดมาก คิดเยอะด้วย นอนไม่หลับ แบบขี้น้อยใจมากด้วย เวลาไม่พอใจอะ

วันนี้ผมนั่งเครียดอยู่ในห้องครับ เครียดหลายเรื่องมากจนอยากจะร้องไห้เลยฟุ้ปไปกับโต้ะเเล้วเเฟนเดินมาหยิกหัว เเฟน:เป็นอะไรเองป่วยเหรอ นอนทำไม ผม:เอง.. ทันทีที่ผมเห็นหน้าเเฟนผมเข้าไปกอดเลยครับเเต่อยู่ดีๆน

เป็นคนที่ชอบเหม่อ ชอบคิดไปเรื่อยพอคิดไปแล้วน้ำตาก็ไหลชอบคิดเรื่องเศร้าๆ เป็นคนที่เวลามีใครมาพูดจี้จุดอะไรเล็กน้อยน้ำตาก็ไหล คือเป็นคนที่ร้องไห้ง่ายมาก เคยคิดว่าถ้าครอบครัวไม่มีเราคงสบายกว่านี้ เคยคิดท

ตอนนี้เราอายุ15ปีค่ะ ตั้งแต่เราป.5พอแม่เลิกกัน ตอนนั้น11ปี ทนฟังเสียงทะเลาะกันมาหลาย โดนตั้งคำถามมาหลายปี ว่าจะอยู่กับใคร ต่างคนต่างด่าอีกฝ่ายให้ฟังต่างๆนาๆ จนเลิกกัน เอาตรงๆเราก็เสียใจ แต่ในตอนนั้นเร

ช่วงเดือนนี้มีความรู้สึกว่าตัวเองร้องไห้ง่ายมากค่ะแบบปกติไม่เคยเป็นเลยเช่นบางที่เวลาแม่บ่นก็น้ำตาไหลแล้วอ่ะเป็นไรไม่รู้เล่นเกมแพ้ก็โมโหแล้วก็ร้องไห้ รู้สึกแย่อ่ะค่ะไม่รู้ว่าต้องไปหาหมอรึป่าว;(

หลังจากที่เราคุยกันทุกวันเหมือนจะไม่มีวันหยุด อยู่ดี ๆ วันนั้น… เรากลับเงียบไปเอง เพราะงานที่ถาโถมมาจนหายใจยังเหนื่อย ทั้งคอ ทั้งไหล่ ทั้งหลัง มันตึงไปหมด เหมือนร่างกายไม่ใช่ของตัวเอง แต่สิ่งที

เราไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร มักรู้สึกท้อเเท้กับชีวิตมาก เหงา เศร้า บางวันนั่งอยู่เฉยๆน้ำตาก็ไหลออกมาเองแบบห้ามไม่ได้  รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นวิญญาณไร้ตัวตน ไม่มีใครเห็น ไม่มีใครสนใจ เหมือนชีวิตอยู่

เรื่องมีอยู่ว่า..... ตัวผมนั้น เคยเป็นซึมเศร้ามาก่อนตอนช่วงอายุ20 แล้ว ทำการบำบัดรักษาด้วยวิธีทางธรรมชาติด้วยตัวเองคือ ใช้เวลาทุกเวลาอย่างมีความสุข ทำในสิ่งที่ชอบ และอยู่ที่บ้านต่างจังหวัดบ้านญาติ จ