ปมในจิตใจ

ผมเป็นคนร่าเริงตั้งแต่เด็กๆมีแม่ขี้บ่นไม่เข้าใจความรู้สึกลูก เอาแต่ด่าทั้งที่เราเป็นแบบนี้เพราะแม่ทั้งนั้น ชอบคิดว่าตัวเองบกพร่องหรือเป็นเด็กที่ไม่สมประกอบ เพราะแม่ชอบด่าว่าเราไม่เต็ม ทำอะไรผิดนิดๆหน่อยๆ ก็โดนดุด่าว่า เราเคยบอกแม่ว่า ทำไมแม่ต้องว่า เราแค่ถือจานเอาไว้แต่ไม่ได้เอาว่างไว้ก็โดนตระคอกใส่แล้ว เรื่องที่รร. เราก็เป็นคนเงียบๆอะ เลยมักจะโดนรังแก โดนใช้งาน โดนประจาน โดนรังเกียจ โดนมิงในทางที่ไม่ดีทั้งที่พยามทำตัวดี ช่วยเหลือคุณครู ไม่มีใครเข้าใจเลย ตอนนี้ก็ไท่กล้าออกไปนอกบ้านแล้ว ไม่กล้าไปทิ้งขยะๆไม่กล้าออกไปเดินเล่นวิ่งเล่นเหมือนตอนยังเด็ก นอนอยู่บ้านทั้งวันแม่ก็ด่าไปเรื่อยๆ อะ งานเรียนออนไลน์ก็ไม่กล้าเข้าเรียน ไม่กล้า พบเจอหน้าเพื่อนใหม่ๆ กลัวจะโดนด่าโดนตำหนิและโดนมองไม่ดีเหมือนเมื่อก่อน ตอนนี้ก็จะจบภาคเรียนที่ 1 แล้วละ เราคนติด 0 อะ สอบไม่ผ่านหรอก เห้อ เคยมีช่วงนึงคิดอยากจะฆ่าตัวตายรู้สึกตัวเองว่าไม่มีความหมายถูกเมินแม้กระทั่งในครอบครัวและสังคมออนไลน์ อยากเอาปมนี้ออกจากจิตใจไม่อยากมองตัวเองแย่ไปกว่านี้แล้ว ผมเพิ่งอายุ 12 นะครับ 😭