เคยปลอบเพื่อนมามากมาย เเต่ปลอบใจตัวเองยากจัง

ที่ผ่านมาเวลาเพื่อนอกหัก เลิกกับเเฟน เรานี้ปลอบใจให้ก้าวไปข้างหน้า ผู้หญิงมีมากมาย 
ปลอบมานับ 10 คน ได้ผลบ้างไม่ได้บ้างเเต่ก็เป็นกำลังใจให้เพื่อน
      เเต่พอเจอกับตัวเองมันเลยเข้าใจว่า กว่าเราจะรักใครสักคน คบกันมานาน 4-5 ปี
มันมีความทรงจำดีๆมากมาย ถึงทะเลาะกันบ้างเเต่ยังคงรักกัน พอจบกันมันเหมือนง่ายนะ
หาคนใหม่สิ หาเเฟนใหม่สิ ปล่อยเค้าให้มีอนาคตที่ดี ทุกคำที่เคยปลอบเพื่อนลองใช้กับตัวเอง
เลยเข้าใจว่ามันยาก "ไม่ต่างอะไรกับเขนครกขึ้นเขา "
     วันนี้รู้เเล้วว่าการที่เราได้รักใครสักคนหมดใจ จะให้เดินต่อไปเเต่ขาก้าวกับไม่มีเเรง
จะให้ Move on ให้ความทรงจำยังคงมีเทอนอนอยู่เคียงข้าง
ในเวลาว่างๆสมองมันจินตนาการในช่วงเวลามีความสุข
ไม่มีเเม้เเต่อารมณ์จะจีบใคร  เพราะในใจยังคงมีเค้าอยู่
ตราบใดที่ยังไม่มีเเฟนใหม่ในความทรงจำเเละในใจยังวนเวียนอยู่ตลอดเวลา

ปล. เป็นกำลังใจให้คนหัวอกเดียวกันเเละปลอบใจตัวเองด้วย
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่