ในยามที่เพื่อนมีปัญหา ทุกข์ร้อนใจ อะไรก็เเล้วเเต่ค่ะ เราจะพยายามไปปลอบทุกครั้งเป็นที่ปรึกษาให้ได้ตลอดยอมรับในสิ่งที่เขาเจอ...เเต่พอถึงวันที่เรามีปัญหามาทับถมกันเต็มไปหมด เราต้องการกำลังใจ คำปลอบใจจากเพื่อนสารพัดนาๆ เเต่ทำไมเพื่อนคนนั้นกลับไปสนใจว่าเราจะเป็นยังไง ไม่คิดจะมีเเม้เเต่คำปลอบ บางทีที่เราคบมันเป็นเพื่อน ก็ยังอยากให้มันเข้าใจปัญหาเราบ้างอะค่ะ เเบบนี้เขาเรียกว่าเพื่อนหวังประโยชน์ในตอนที่เราจำเป็นรึเปล่าคะ หรือเขาเห็นเเก่ตัว..
เพื่อนที่ไม่จริงใจกับเรา เราควรคบต่ออยู่ไหม?