ตามที่ได้ให้สัญญากับเพื่อน ๆ เอาไว้ จึงขอมาเล่าประสบการณ์หลอน ๆ ที่เคยพบเจอมากับตัวเองในสมัยเรียนมหาวิทยาลัยด้วยความที่เป็นเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นจริง และเพื่อน ๆ ในเหตุการณ์หลาย ๆ คนก็ยังคงติดต่อกันอยู่ผ่านโซเชียลมีเดียต่าง ๆดังนั้นจึงจะขอเปลี่ยนชื่อตัวละครทั้งหมดให้เป็นนามสมมติ และให้ทุกท่านเสพเพื่อความบันเทิงเพียงเท่านั้นไม่ต้องไปคิดสืบสาวราวเรื่องแต่อย่างใด คิดว่าเรามาเล่าให้ฟัง ขำ ๆ ก็ได้ค่ะ ถ้าพร้อมแล้วก็มาเริ่มอ่านกันได้เลยค่า ^^
V
V
V
V
เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนที่เรากำลังเรียนมหาวิทยาลัย น่าจะประมาณปี 3 (ปี 2553 น่าจะได้) ที่เหลือเวลาอีกไม่กี่เทอมก็จะจบการศึกษาแล้ว มหาวิทยาลัยของเรามีกฎว่าต้องเก็บหน่วยกิจกรรมให้ครบอย่างน้อย 60 หน่วยกิตถึงจะยื่นจบได้ ซึ่ง 1 หน่วยกิตเท่ากับ3 ชั่วโมงด้วยความที่ตัวเรานั้นเรียนก็ไม่ค่อยยุ่ง กิจกรรมก็ไม่มุ่งแต่อย่างใด เวลานี้ก็ต้องเร่งทำกิจกรรมเพราะมีแผนที่จะจบภายใน 3 ปีครึ่งจึงได้รับการชักชวนและแนะนำจากเพื่อนสาวคนสนิทคนหนึ่งว่ามีชมรมหนึ่งในมหาวิทยาลัยนะ จะออกค่ายไปบริการวิชาการน้อง ๆเราก็เรียนสายภาษาด้วยพอดี สนใจไปออกค่ายด้วยกันมั้ย ด้วยความที่มันเป็นค่าย 3 คืน 2 วัน ได้หน่วยกิจกรรมเยอะมาก เราก็เซย์เยสทันทีแบบไม่คิดอะไรเลยทีเดียว หลังจากออกค่ายแรกผ่านพ้นไปก็ทำให้ชอบในกิจกรรมและบรรยากาศเวลาออกค่ายบวกกับความอบอุ่นเป็นกันเองของคนในชมรม พอเทอมถัดมามีการออกค่ายอีกครั้ง เราก็ตอบตกลงแบบไม่ลังเล (เพราะหน่วยกิจกรรมยังไม่ครบ) แถมยังไปชวนเพื่อนร่วมสาขาไปด้วยอีกคน ความหฤหรรษ์จึงได้เกิดขึ้นในค่ายที่ 2 และค่ายสุดท้ายของเรานี่แหละ
การออกค่ายเป็นค่ายจัดในวันศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ วันศุกร์ตอนบ่าย ๆ เย็น ๆ เราไปกับเพื่อนอีกคนต่อไปนี้จะขอเรียกว่า นัด เรากับนัดไปถึงโรงเรียนที่ออกค่ายก็หอบสัมภาระที่นอนหมอนมุ้งต่าง ๆ ขึ้นไปเก็บไว้ในห้องที่ใช้นอน โดยสภาพห้องเป็นห้องเรียนที่ผลักโต๊ะเก้าอี้ไปกองไว้ที่มุมหนึ่งทำให้กลางห้องโล่ง ตอนที่เราไปถึงหลายคนก็จับจองที่หลับที่นอนกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เรากับเพื่อนก็เลือกทำเลเหมาะ ๆจองไว้แล้วก็ลงมาช่วยทำงานที่ข้างล่าง พอสักหัวค่ำหน่อยก็มีคนในค่ายเรียกไปไหว้พระภูมิเจ้าที่ของโรงเรียน เรากับนัดก็ตามไปไหว้ด้วยโดยมีพี่ผู้หลักผู้ใหญ่ในค่ายเป็นคนพาพูดและทำพิธี ตอนนั้นนัดก็ได้เจอกับเพื่อนคนหนึ่งน่าจะเป็นเพื่อนสมัยมัธยมหรืออยู่ในจังหวัดเดียวกันมาก่อนขอเรียกว่า อาร์ม อาร์มเป็นเพื่อนต่างคณะ ที่เดินทางออกค่ายแค่คนเดียว พอเจอกับนัดแล้วก็ยิ่งดีใจ คืนนั้นอาร์มเลยหอบข้าวของหนีตามมานอนข้าง ๆกับพวกเรา คืนนั้นเรากับเพื่อน ๆ ก็หลับไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น
~~~~ ภูมิวิปลาสและแรงอาฆาตของคนตาย ~~~~
V
V
V
V
เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนที่เรากำลังเรียนมหาวิทยาลัย น่าจะประมาณปี 3 (ปี 2553 น่าจะได้) ที่เหลือเวลาอีกไม่กี่เทอมก็จะจบการศึกษาแล้ว มหาวิทยาลัยของเรามีกฎว่าต้องเก็บหน่วยกิจกรรมให้ครบอย่างน้อย 60 หน่วยกิตถึงจะยื่นจบได้ ซึ่ง 1 หน่วยกิตเท่ากับ3 ชั่วโมงด้วยความที่ตัวเรานั้นเรียนก็ไม่ค่อยยุ่ง กิจกรรมก็ไม่มุ่งแต่อย่างใด เวลานี้ก็ต้องเร่งทำกิจกรรมเพราะมีแผนที่จะจบภายใน 3 ปีครึ่งจึงได้รับการชักชวนและแนะนำจากเพื่อนสาวคนสนิทคนหนึ่งว่ามีชมรมหนึ่งในมหาวิทยาลัยนะ จะออกค่ายไปบริการวิชาการน้อง ๆเราก็เรียนสายภาษาด้วยพอดี สนใจไปออกค่ายด้วยกันมั้ย ด้วยความที่มันเป็นค่าย 3 คืน 2 วัน ได้หน่วยกิจกรรมเยอะมาก เราก็เซย์เยสทันทีแบบไม่คิดอะไรเลยทีเดียว หลังจากออกค่ายแรกผ่านพ้นไปก็ทำให้ชอบในกิจกรรมและบรรยากาศเวลาออกค่ายบวกกับความอบอุ่นเป็นกันเองของคนในชมรม พอเทอมถัดมามีการออกค่ายอีกครั้ง เราก็ตอบตกลงแบบไม่ลังเล (เพราะหน่วยกิจกรรมยังไม่ครบ) แถมยังไปชวนเพื่อนร่วมสาขาไปด้วยอีกคน ความหฤหรรษ์จึงได้เกิดขึ้นในค่ายที่ 2 และค่ายสุดท้ายของเรานี่แหละ
การออกค่ายเป็นค่ายจัดในวันศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ วันศุกร์ตอนบ่าย ๆ เย็น ๆ เราไปกับเพื่อนอีกคนต่อไปนี้จะขอเรียกว่า นัด เรากับนัดไปถึงโรงเรียนที่ออกค่ายก็หอบสัมภาระที่นอนหมอนมุ้งต่าง ๆ ขึ้นไปเก็บไว้ในห้องที่ใช้นอน โดยสภาพห้องเป็นห้องเรียนที่ผลักโต๊ะเก้าอี้ไปกองไว้ที่มุมหนึ่งทำให้กลางห้องโล่ง ตอนที่เราไปถึงหลายคนก็จับจองที่หลับที่นอนกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เรากับเพื่อนก็เลือกทำเลเหมาะ ๆจองไว้แล้วก็ลงมาช่วยทำงานที่ข้างล่าง พอสักหัวค่ำหน่อยก็มีคนในค่ายเรียกไปไหว้พระภูมิเจ้าที่ของโรงเรียน เรากับนัดก็ตามไปไหว้ด้วยโดยมีพี่ผู้หลักผู้ใหญ่ในค่ายเป็นคนพาพูดและทำพิธี ตอนนั้นนัดก็ได้เจอกับเพื่อนคนหนึ่งน่าจะเป็นเพื่อนสมัยมัธยมหรืออยู่ในจังหวัดเดียวกันมาก่อนขอเรียกว่า อาร์ม อาร์มเป็นเพื่อนต่างคณะ ที่เดินทางออกค่ายแค่คนเดียว พอเจอกับนัดแล้วก็ยิ่งดีใจ คืนนั้นอาร์มเลยหอบข้าวของหนีตามมานอนข้าง ๆกับพวกเรา คืนนั้นเรากับเพื่อน ๆ ก็หลับไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น