ขณะปั่นจักรยานกลับจากตลาด
พลางนึกอะไรไปเรื่อยเปื่อย ประกอบวิวข้างทางปะทะกับแสงแดดอ่อนๆยามเย็น คลับคล้ายแสงแดดในฤดูหนาวชวนให้ความคิดล่องลอย
กลับมาถึงบ้านต้มอกไก่ ในขณะรอให้สุกจนน้ำซุปออกมีมันใสๆ จึงอยากเล่าเรื่องร้านบะหมี่ที่นึกถึงระหว่างทางขึ้นมา
ตลาดแถวบ้าน แต่ก่อนจะมีร้านบะหมี่ 2 ร้าน อยู่ตรงข้ามกัน 2 เมตร ซึ่งแต่ละร้านจะมีรสชาติและเอกลักษณ์แตกต่างกัน
ร้านนึง น้ำซุปกระดูกเข้มข้น บะหมี่พองแต่ว่ากลับไม่รู้สึกเละ กินแล้วรู้สึกหนักท้องมีพลัง เหมาะกับการหิวจากการใช้แรงงาน กินแล้วรู้สึกแน่น เต็มพลัง
ส่วนอีกร้าน จะเป็นน้ำซุปใส กินแล้วสบายท้อง
เส้นลวกกำลังดี สดชื่นไม่หนักท้อง
ปกติผมมักจะกินร้านน้ำซุปใส สบายท้อง นานๆก็จะกินร้านน้ำซุปข้นที แต่ว่า ก็อร่อยทั้ง 2 ร้าน
ทีเด็ดทั้งคู่คือ บะหมี่แห้งใส่ห่อปรุงเลย
เรียกว่าปรุงกันเต็มที่ สาดเครื่องปรุงจนซึมเข้าเส้น
กลับถึงบ้านแกะห่อซึ่งรองด้วยใบตอง เรียกว่าเข้มข้นเลยทีเดียว ด้วยน้ำตาลซึ่งจากที่มองก็ราวๆ 1ข้อนโต๊ะ เจอพริก และปิดท้ายด้วยน้ำส้มสายชู
แล้วก็พอ พอโดนน้ำส้มกับความร้อนที่อยู่ในห่อก็ละลายซึมลงไปในเส้น แกะห่อเอามาคลุกได้รสขาติเข้มข้นเลยทีเดียว
จนกระทั่งวันนึงเถ้าแก่คนทำร้านซุปเข้มข้นก็ลาจากไป
คนมาทำแทนก็ทำได้ไม่ดีเหมือนเก่า บะหมี่เส้นเละมาก จนกระทั่งปิดตัวเลิกกิจการไป
คงเหลือแต่ร้านซุปน้ำใส
แต่ว่าพอเหลืออยู่ร้านเดียว ปริมาณการซื้อที่เพิ่มขึ้น แต่คุณภาพกลับลดลง
บะหมี่ที่ลวกกำลังดี กลับกลายเป็นพอง และ อืด น้ำซุปก็รู้สึกได้ว่าไม่เหมือนเดิม
จากน้ำใสที่ไม่ปรุงก็ยังโอเคสบายท้อง
กลับกลายเป็นแม้แต่ปรุงก็ไม่ค่อยเข้ากัน
เส้นลวกทีค่อนข้างเยอะ ด้วยจากโควิด การซื้อผ่านไรเดอร์ก็เยอะขึ้น
แต่กว่าจะใช้ที่ลวกไว้หมด เส้นก็อืดจนไม่ได้สัมผัสของการกินบะหมี่อีกเลย
กินแล้วรู้สึกเหมือนกินเส้นอืดๆ
จากที่กินเป็นประจำ กลับกลายจนกระทั่งกลายเป็นไม่ได้เป็นลูกค้าอีกเลย
คิดแล้วก็พลางเสียดายอยู่ข้างในใจ
สิ่งที่อยู่ในหม้อ ไม่รู้เรียกว่าอะไรดี
ซุปชาบูน้ำดำ ใส่หัวหอม สามชั้นสไลด์ เต้าหู้ ต้นหอม สับปะรด ตุ๋นราวๆครึ่งชั่วโมง ให้เข้าเนื้อ ค่อยตีไข่ราดหน้า กินกับข้าวสวย
ลาก่อนวันอาทิตย์ พรุ้งนี้วันจันทร์
ลาไปด้วยเพลง Weekend
ขออภัยเนื้อหาไม่เกี่ยวกับห้อง บางรักแต่อย่างใด
เรื่องเล่าจากร้านบะหมี่
พลางนึกอะไรไปเรื่อยเปื่อย ประกอบวิวข้างทางปะทะกับแสงแดดอ่อนๆยามเย็น คลับคล้ายแสงแดดในฤดูหนาวชวนให้ความคิดล่องลอย
กลับมาถึงบ้านต้มอกไก่ ในขณะรอให้สุกจนน้ำซุปออกมีมันใสๆ จึงอยากเล่าเรื่องร้านบะหมี่ที่นึกถึงระหว่างทางขึ้นมา
ตลาดแถวบ้าน แต่ก่อนจะมีร้านบะหมี่ 2 ร้าน อยู่ตรงข้ามกัน 2 เมตร ซึ่งแต่ละร้านจะมีรสชาติและเอกลักษณ์แตกต่างกัน
ร้านนึง น้ำซุปกระดูกเข้มข้น บะหมี่พองแต่ว่ากลับไม่รู้สึกเละ กินแล้วรู้สึกหนักท้องมีพลัง เหมาะกับการหิวจากการใช้แรงงาน กินแล้วรู้สึกแน่น เต็มพลัง
ส่วนอีกร้าน จะเป็นน้ำซุปใส กินแล้วสบายท้อง
เส้นลวกกำลังดี สดชื่นไม่หนักท้อง
ปกติผมมักจะกินร้านน้ำซุปใส สบายท้อง นานๆก็จะกินร้านน้ำซุปข้นที แต่ว่า ก็อร่อยทั้ง 2 ร้าน
ทีเด็ดทั้งคู่คือ บะหมี่แห้งใส่ห่อปรุงเลย
เรียกว่าปรุงกันเต็มที่ สาดเครื่องปรุงจนซึมเข้าเส้น
กลับถึงบ้านแกะห่อซึ่งรองด้วยใบตอง เรียกว่าเข้มข้นเลยทีเดียว ด้วยน้ำตาลซึ่งจากที่มองก็ราวๆ 1ข้อนโต๊ะ เจอพริก และปิดท้ายด้วยน้ำส้มสายชู
แล้วก็พอ พอโดนน้ำส้มกับความร้อนที่อยู่ในห่อก็ละลายซึมลงไปในเส้น แกะห่อเอามาคลุกได้รสขาติเข้มข้นเลยทีเดียว
จนกระทั่งวันนึงเถ้าแก่คนทำร้านซุปเข้มข้นก็ลาจากไป
คนมาทำแทนก็ทำได้ไม่ดีเหมือนเก่า บะหมี่เส้นเละมาก จนกระทั่งปิดตัวเลิกกิจการไป
คงเหลือแต่ร้านซุปน้ำใส
แต่ว่าพอเหลืออยู่ร้านเดียว ปริมาณการซื้อที่เพิ่มขึ้น แต่คุณภาพกลับลดลง
บะหมี่ที่ลวกกำลังดี กลับกลายเป็นพอง และ อืด น้ำซุปก็รู้สึกได้ว่าไม่เหมือนเดิม
จากน้ำใสที่ไม่ปรุงก็ยังโอเคสบายท้อง
กลับกลายเป็นแม้แต่ปรุงก็ไม่ค่อยเข้ากัน
เส้นลวกทีค่อนข้างเยอะ ด้วยจากโควิด การซื้อผ่านไรเดอร์ก็เยอะขึ้น
แต่กว่าจะใช้ที่ลวกไว้หมด เส้นก็อืดจนไม่ได้สัมผัสของการกินบะหมี่อีกเลย
กินแล้วรู้สึกเหมือนกินเส้นอืดๆ
จากที่กินเป็นประจำ กลับกลายจนกระทั่งกลายเป็นไม่ได้เป็นลูกค้าอีกเลย
คิดแล้วก็พลางเสียดายอยู่ข้างในใจ
สิ่งที่อยู่ในหม้อ ไม่รู้เรียกว่าอะไรดี
ซุปชาบูน้ำดำ ใส่หัวหอม สามชั้นสไลด์ เต้าหู้ ต้นหอม สับปะรด ตุ๋นราวๆครึ่งชั่วโมง ให้เข้าเนื้อ ค่อยตีไข่ราดหน้า กินกับข้าวสวย
ลาก่อนวันอาทิตย์ พรุ้งนี้วันจันทร์
ลาไปด้วยเพลง Weekend
ขออภัยเนื้อหาไม่เกี่ยวกับห้อง บางรักแต่อย่างใด