ริษยารักข้ามภพ บทที่ 42

สุสานสรวง ร่วงโรย ดั่งโลกฝัน เงาจันทร์ส่อง ซึ้งซับ กับพฤกษา ดอกไม้โปรย กลบหลับ วิญญาณลา เสียงลมพา โหยหวน ครวญนิรันดร์ ใต้ป้ายหิน ผุพัง ดั่งอาณา ซากอุรา จ่อมจม ทิ้งฝอยฝัน ดินซ่อนร่าง รุ่ยลับ ดับตะวัน

๔ การเคลื่อนตัวของเลโอรวดเร็วดุจพายุร้ายว่องไวดั่งสายฟ้า ทิ้งแสงไฟที่ลุกโชติช่วงอยู่เบื้องหลังห่างออกมาไกลจนมิอาจได้ยินการต่อสู้ใด ๆ เลโอไม่อยากคาดเดาว่ามันตนใดตามมา สิ่งเดียวที่มุ่งมั่นตอนนี้คือต้อ

๒ https://pantip.com/topic/43721897/desktop ๓ "จัดการพวกมัน" ปีศาจร่างยักษ์ส่งสัญญาณให้ลูกน้องบุก สมุนปีศาจหกตนกระจายตัวโอบล้อมอลันและเลโอ ปีศาจไม่มีผมยืนเอนหลังพิงต้นไม้กอดอกรอชมการต่อส

๑ อดีตกาลเนิ่นนานหลายร้อยปี โลกสงบและเติบโตอย่างก้าวหน้า ผู้คนมากมายใช้ชีวิตอย่างปลอดภัยท่ามกลางวงล้อมของปีศาจ ปีศาจถือกำเนิดมาตั้งแต่ยุคดึกดำบรรพ์ ขยายเผ่าพันธุ์อย่างรวดเร็ว พวกมันโหดร้าย ป่าเถื่อ

..เจ้างามไว้ ใคร่ประดับ ให้กับโลก จะเพราะโชคหรือ ช่างกระไร มิใคร่หา ข้าสืบพบ สบประทิ่น เจ้ากลิ่นมา จึ่งได้พา พึงประทับ เข้ากับใจ แผ่นผิวกร้าว ร้าวกร้าน ลานคอนกรีต ลึกจารีต แรงสันดาน เจ้าต้านไว้ ไร้น้