ขอสอบถามพี่น้องชาวไทย ที่รู้จักการใช้ชีวิตที่ประเทศนอก เช่น เมกา อังกฤษ ครับ

หลังจากเพลา ๆ หนังหน่อยก็ดีนะ ดูแล้วก็สงสัยว่า
เกริ่นนำก่อนครับ

แม่และลูกสาวอยู่ด้วยกันสองคน ณ บ้านห่างไกลปืนเที่ยง
พนังงานส่งจดหมาย มาส่งบ่อย ส่งจนรู้จักกันอย่างดี

วันหนึ่งพนักงานก็มาส่งของ แต่ระหว่างทางเจอลูกสาวเจ้าของบ้าน สภาพเหมือนโดนทำร้ายมา
มาขอความช่วยเหลือ พนักงานจึงเข้าสอบถาม เด็กก็บอกว่าโดนแม่ทำร้าย
ตอนนั้นนั่นเอง แม่ขับรถกลับมาพอดี แม่จึงบอกพนักงาน ชื่อทอมว่า
"ทอมๆ เธอก็รู้จักฉันดี เธอคิดว่าฉันจะทำร้ายลูกตัวเองหรือ?"
"เธอกินยาอยู่ สมองเธออาจจะเพี้ยนๆได้ ทอมเข้าใจไหม?"
"ฉันจะพาลูกกลับบ้าน ทอมๆหลีกไป ขอบใจนะ"

ลุงทอม ยืนนิ่งคิดสองสามวินาที แล้วบอกว่า
"ไม่ ฉันจะไม่ปล่อยให้ลูกไปกับเธอ ฉันจะพาไปพบตำรวจ"
แม่ของนางก็ หยิบมือถือ แล้วบอกว่าจะกดหา 911 ทอมบอก แถวนี้ไม่มีสัญญาณ
แล้วทอมก็พาเด็กสาวขึ้นรถ แล้วถามว่า "จะไปโรงพยาบาล หรือโรงพัก?"
เด็กสาวตอบว่า "ไปโรงพักค่ะ"

คำถามครับ

ถ้าเป็นคนไทยส่วนใหญ่ (ไม่เหมารวมหมด) แต่รวมผมด้วย
ผมเป็นทอม ผมคงคิดหนัก เพราะเป็นเรื่องของแม่ลูก
คือถ้าสองคนไม่รู้จักกัน ผมช่วยเต็มที่เลย แต่พอเค้าเป็นแม่ลูกกัน แม้จะทำร้ายกันจริง แต่ก่อนหน้านี้ เราไม่รู้อะไรเป็นอะไร?
ผมก็คงคิดหนักๆเลยว่า จะช่วยเด็ก หรือ อย่าใส่เกือกเดี๋ยวจะซวยเอา
(หมายถึงแบบคุณมีกำลังที่จะช่วยได้นะ ถ้าแบบเค้าถือเอ็ม 17 อยู่ในมือ ผมคนดีแค่ไหนก็เผ่นครับ)

คำถามครับ
ความนึกคิดในเรื่องนี้ คนฝรั่งมังค่า กับคนฝั่งเอเซียตะวันออกเฉียงใต้ แตกต่างกัน ใช่ไหมครับ?



แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่