สวัสดีค่ะ วันนี่อยากจะมาแชร์ประสบการณ์และอยากถามหาความคิดเห็นของคนอื่นว่าคิดยังไงกันบ้างกับเรื่องที่ว่า แบบนี้เราขอมากไปหรือเปล่า?
เรื่องมีอยู่ว่าเราคบกับแฟนมาจะปีที่3แล้ว ตอนคบแรกๆนิสัยของแฟนจะเป็นคนที่ อบอุ่น อ่อนโยน ใจดี ใจเย็นมากๆ มีเหตุผลอธิบายสิ่งที่เราไม่เข้าใจตลอด
และนิสัยของกิจวัตรประจำวันของเขาคือ เช้านอน บ่ายตื่นไปทำงาน เลิกงานไปบ้านเพื่อน ตอนเช้ากลับบ้านไปนอนจะโทรมาให้เฝ้านอนทุกวันและวนลูปแบบนี้ทุกวัน ระหว่างนั้นเขาก็มีเวลาให้ในการคุย การคอลมาโทรมาหา คุยที่แบบแฟนเขาทำกัน ไปเที่ยวบ้าง ดูหนังบ่อย เขาไม่ติดเกมอาจจะมีเล่นบ้าง ตัดมาที่ปัจจุบันกิจวัตรประจำวันของเขายังเหมือนเดิมและเขาก็ยังโทรมาให้เฝ้านอนตอนเช้าเหมือนเดิม แต่สิ่งที่ต่างออกไปคือเขาไม่ค่อยมีเวลาให้เราเลย ไม่มีเวลาเจอหน้ากันเพราะเราไปอยู่หอ ไม่มีเวลาไปเที่ยวไปดูหนังเพราะโควิดอะนนี้เราเข้าใจนะและเราก็ไม่เรียกร้อง แต่การคุยมันน้อยลงเหมือนเขาไม่ค่อยอยากจะคุย หลังจากที่เขาเลิกงานเขาก็ไม่เคยโทรมาคุยเล่นเหมือนแต่ก่อนมาปีกว่า เขาเอาเวลาทั้งหมดหลังจากทำงานเสร็จไปเล่นเกม เขาติดเกม ติดเพื่อน เราเคยขอเขาว่าโทรมาคุยบ้างได้ไหม เขาบอกว่าไม่ได้เพราะต้องเปิดไมค์คุยตอนเล่นเกม เค้าก็ไม่เคยโทรมาเลย สิ่งที่เราขอมีแค่อย่างเดียวคือเวลา ขอแค่มาคุยกับเราบ้าง คุยกับเราก่อนเราจะนอนแล้วหลังจากนั้นจะไปทำอะไรก็ตามใจเพราะเราก็ไม่ได้นอนดึกเลยเที่ยงคืน-ตี1เราก็นอนแล้ว ในเมื่อเราไม่ได้ตามที่ขอ เราเลยเออไม่เป็นไร งั้นเราขอแค่เวลาพิมแชทคุยกัน มันก็ไม่เท่าเดิม ตอนนอนเราไม่ได้คุยกันอยู่แล้ว พอเขาตื่นมาบ่ายสามก็รีบไปทำงาน ระหว่างทำงานก็ไม่ได้คุยเพราะเราเข้าใจ หลังเลิกงานก็เตรียมตัวไปบ้านเพื่อนทำนู้นทำนี่เราต้องรอถึงเที่ยงคืนทุกวัน บางวันก็ตี1 เรารอและยอมนอนดึกเพื่ออยากคุยกับเขา แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือ เขาเล่นเกมไปพิมคุยกับเราไป ประโยคละครึ่งชั่วโมงบางทีก็1ชั่วโมงเลย เป็นแบบนี้ทุกวันจนเราทนไม่ไหวบอกให้เขาเพิ่มเวลาให้เราหน่อย เขาตอบกลับมาว่าเพิ่มไม่ได้ให้ไม่ได้ซึ่งเราหน่วงมาก หลังจากเค้าตอบแบบนี้มาเราก็ทะเลาะกันเพราะนี่ไม่โอเคเลยกับการที่เขาทำเหมือนเราอยู่ด้วยกันเจอกันแต่ความจริงคือ เราอยู่ไกล ไม่ได้เจอกันเลย เค้าไม่โทรมาหา แถมยังลดเวลาพิมแชทคุยอีก ทะเลาะกันแล้วเขาว่าเรางี่เง่า เอาแต่ใจ เขาบอกว่าขอมากไป เราอยากรู้ว่าแบบนี้มันมากไปหรือเปล่า แต่สำหรับเราเราคิดว่ามันน้อยไปด้วยซ้ำ
แบบนี้ขอมากไปหรือเปล่า?
เรื่องมีอยู่ว่าเราคบกับแฟนมาจะปีที่3แล้ว ตอนคบแรกๆนิสัยของแฟนจะเป็นคนที่ อบอุ่น อ่อนโยน ใจดี ใจเย็นมากๆ มีเหตุผลอธิบายสิ่งที่เราไม่เข้าใจตลอด
และนิสัยของกิจวัตรประจำวันของเขาคือ เช้านอน บ่ายตื่นไปทำงาน เลิกงานไปบ้านเพื่อน ตอนเช้ากลับบ้านไปนอนจะโทรมาให้เฝ้านอนทุกวันและวนลูปแบบนี้ทุกวัน ระหว่างนั้นเขาก็มีเวลาให้ในการคุย การคอลมาโทรมาหา คุยที่แบบแฟนเขาทำกัน ไปเที่ยวบ้าง ดูหนังบ่อย เขาไม่ติดเกมอาจจะมีเล่นบ้าง ตัดมาที่ปัจจุบันกิจวัตรประจำวันของเขายังเหมือนเดิมและเขาก็ยังโทรมาให้เฝ้านอนตอนเช้าเหมือนเดิม แต่สิ่งที่ต่างออกไปคือเขาไม่ค่อยมีเวลาให้เราเลย ไม่มีเวลาเจอหน้ากันเพราะเราไปอยู่หอ ไม่มีเวลาไปเที่ยวไปดูหนังเพราะโควิดอะนนี้เราเข้าใจนะและเราก็ไม่เรียกร้อง แต่การคุยมันน้อยลงเหมือนเขาไม่ค่อยอยากจะคุย หลังจากที่เขาเลิกงานเขาก็ไม่เคยโทรมาคุยเล่นเหมือนแต่ก่อนมาปีกว่า เขาเอาเวลาทั้งหมดหลังจากทำงานเสร็จไปเล่นเกม เขาติดเกม ติดเพื่อน เราเคยขอเขาว่าโทรมาคุยบ้างได้ไหม เขาบอกว่าไม่ได้เพราะต้องเปิดไมค์คุยตอนเล่นเกม เค้าก็ไม่เคยโทรมาเลย สิ่งที่เราขอมีแค่อย่างเดียวคือเวลา ขอแค่มาคุยกับเราบ้าง คุยกับเราก่อนเราจะนอนแล้วหลังจากนั้นจะไปทำอะไรก็ตามใจเพราะเราก็ไม่ได้นอนดึกเลยเที่ยงคืน-ตี1เราก็นอนแล้ว ในเมื่อเราไม่ได้ตามที่ขอ เราเลยเออไม่เป็นไร งั้นเราขอแค่เวลาพิมแชทคุยกัน มันก็ไม่เท่าเดิม ตอนนอนเราไม่ได้คุยกันอยู่แล้ว พอเขาตื่นมาบ่ายสามก็รีบไปทำงาน ระหว่างทำงานก็ไม่ได้คุยเพราะเราเข้าใจ หลังเลิกงานก็เตรียมตัวไปบ้านเพื่อนทำนู้นทำนี่เราต้องรอถึงเที่ยงคืนทุกวัน บางวันก็ตี1 เรารอและยอมนอนดึกเพื่ออยากคุยกับเขา แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือ เขาเล่นเกมไปพิมคุยกับเราไป ประโยคละครึ่งชั่วโมงบางทีก็1ชั่วโมงเลย เป็นแบบนี้ทุกวันจนเราทนไม่ไหวบอกให้เขาเพิ่มเวลาให้เราหน่อย เขาตอบกลับมาว่าเพิ่มไม่ได้ให้ไม่ได้ซึ่งเราหน่วงมาก หลังจากเค้าตอบแบบนี้มาเราก็ทะเลาะกันเพราะนี่ไม่โอเคเลยกับการที่เขาทำเหมือนเราอยู่ด้วยกันเจอกันแต่ความจริงคือ เราอยู่ไกล ไม่ได้เจอกันเลย เค้าไม่โทรมาหา แถมยังลดเวลาพิมแชทคุยอีก ทะเลาะกันแล้วเขาว่าเรางี่เง่า เอาแต่ใจ เขาบอกว่าขอมากไป เราอยากรู้ว่าแบบนี้มันมากไปหรือเปล่า แต่สำหรับเราเราคิดว่ามันน้อยไปด้วยซ้ำ