เมื่อวานไปกินก๋วยเตี๋ยว สั่งพิเศษ 50  ใส่มาในชามใหญ่ แต่เนื้อในยังกะปริมาณก๋วยเตี๋ยวเรือ

ร้านข้างถนนด้วยนะ ไม่ใช่ในห้าง 

เคยไปสิงคโปร์ กินในฟู๊ดเซนเตอร์ อาหารเขาก็ตกประมาณ 2.5-4 เหรียญต่อจาน

เทียบเป็นเงินไทยก็ 60 -80  บาท  แต่ปริมาณอาหาร เนื้อที่ใส่ มากกว่าไทยเท่าครึ่ง

อย่าลืมว่าคนสิงคโปร์ เงินเดือนสูงกว่าไทย 5 เท่านะ และเขาผลิตอาหารเองในประเทศไม่ได้ (ต้องนำเข้าทั้งหมด)

ที่ไต้หวัน ราคาอาหารพอๆกับไทย แต่คุณภาพและปริมาณ ดีกว่ามาก  และไม่มีแยกแบบธรรมดา กับพิเศษด้วย คือมาตรฐานเดียวพอกิน

แม้แต่ประเทศที่ค่าครองชีพสูงติดอันดับโลกอย่างฮ่องกง  ก๋วยเตี๋ยวในฟู๊ดเซนเตอร์ ก็ประมาณ 120 บาทไทย แต่ปริมาณเพียบ กินชามเดียวอิ่ม

ของไทย ขายข้างถนน ภาษีก็ไม่เสีย  ค่าเช่าที่ก็ไม่เสีย  วัตถุดิบก็ผลิตในประเทศ 

ทำไมขายแพงมากๆ  ไม่ใช่แค่ก๋วยเตี๋ยว อาหารเบสิกอย่างข้าวเหนียว หมูปิ้ง ตอนนี้ก็แพงมาก และเป็นเศษหมูอัดมันด้วย ไม่ใช่เนื้อหมูเหมือนสมัยก่อน

ทำไมรัฐบาลไม่เข้ามาควบคุมในเรื่องนี้เลย ราคาอาหารในเมืองไทยแพงเกินไปมาก เมื่อเทียบกับรายได้ของคนไทย ทั้งๆที่ประเทศเราเป็นประเทศเกษตรกรรม 

โอเคว่า ยังมีบางรายที่ขายถูกอยู่ แต่ใครจะถ่อไปกิน ต้องดูราคาเฉลี่ยทั่วประเทศสิ ต้องควบคุมให้ได้  สงสารคนเงินเดือนหมื่นห้ามากๆเลย  สิงคโปร์เงินเดือนปริญญาตรีสตาร์ท 80,000  แต่ค่าก๋วยเตี๋ยวกินชามเดียวอิ่ม 70 บาท  ของไทยต้องกินสองชาม 80 บาทถึงอิ่ม เงินเดือนหมื่นห้า 

ออกกฏหมายไปเลย อาหารตามสั่ง ไม่มีธรรมดา กับ พิเศษ  มีแต่แบบพอกิน มาตรฐานเดียว